Wat ik bij het vorige bericht schreef, dat 4 aanvallen nog niet zo veel was, bedoelde ik niet mee te zeggen dat het daarom minder erg is hoor! Integendeel, elke aanval is natuurlijk 1 teveel! Niemand wil z'n hond zo zien.
Dat je hond agressief word na zo'n aanval had ik even niet begrepen, sorry niet goed gelezen waarschijnlijk
, wel erg vervelend idd, vooral bij zo'n grote hond, je weet toch nooit wat ze doen na zo'n aanval. Max is na een aanval ook altijd helemaal van de wereld, maar nog niet echt agressief, al moet ik zeggen dat ik hem dan wel met rust laat omdat ik de blik in z'n ogen niet vertrouw, heel verwilderd.
Wat betreft een patroon in de aanvallen, die kan ik hier ook niet ontdekken. In het begin (2,5 jr geleden) kwamen de aanvallen 's ochtends vroeg tussen 03.00 en 07.00 (werd er wakker van omdat Max eerst heel hard gilde voor hij neerviel), tegenwoordig is het ook al een paar keer 's ochtends rond 11.00 en 's avonds tussen 19.00 en 23.00, en hij gilt er nu niet meer bij. Soms ligt hij te slapen en dan gilt hij ineens, en schrikt daar dan zelf wakker van en dan is hij er weer bij en komt kwispelend naar ons toe. Tot nog toe krijgt hij de aanvallen gelukkig altijd hij thuis is en niet buiten of wanneer we op visite/vakantie gaan. Of het bij Max met stress te maken heeft weet ik niet, soms "verwacht" ik een aanval omdat we bv op vakantie zijn geweest of iets anders voor max stressvol is gebeurt, en dan komt er niks, en als er geen enkele vorm van stress is juist weer wel ??? Ik heb verschillende onderzoeken met Max laten doen, en zelfs in Utrecht met hem geweest, maar daar werd me doodleuk verteld dat ik me niet zo druk moest maken (weet die man wel wat het inhoud om een hond met epilepsie te hebben ???Waarschijnlijk niet en kent hij het alleen uit de boekjes, en dat is toch een verschil!!) en verder dat de aanvallen voor ons als baasjes erger was als voor de hond zelf. Inmiddels ben ik maar opgehouden met de speurtocht naar waar het nou weg komt, het is toch niet te genezen en voor Max zijn al die onderzoeken ook alles behalve leuk. Zolang ik merk dat hij tussen de aanvallen gewoon levendig is en zich goed voelt geniet ik daar maar van, maar...............
zaterdagavond was het weer helemaal mis, eerst om 22.05 2 grand mal aanvallen, vlak na elkaar (had hij nog nooit zo gehad!
) en daarna bleef hij maar compleet van de wereld rondzwalken, omvallen, opkrabbelen, tegen de muur aanlopen en dan doorblijven lopen en nergens op reageren. Na 20 min (deze fase duurde normaal bij hem 5 min!!) toch de spoedlijn van de DA gebeld, die raadde me aan hem een spuit met stesolid (diazepam) die ik uit voorzorg in huis had, te geven. Dan kon Max rustig worden en bijkomen en zouden er niet meer aanvallen komen. Dus ik heb Max die spuit toegediend en toen ging hij na een kwartiertje eindelijk liggen en was weer een beetje aanspreekbaar, wel zag je hem steeds wegzakken en weer opschrikken. Tegen 23.20 stond hij op, liep een paar stappen, en kreeg toen weer 2 grand mal aanvallen binnen 5 min.
(visite is toen weg gegaan, die zag het voor het eerst die avond en kon de 2e keer niet aan, te schokkend) Na deze twee aanvallen bleef Max eerst weer een paar minuten voor dood liggen, en begon toen weer net als de eerste keer rondjes te lopen, omvallen, enz.... Na een kwartier maar weer de DA gebeld, maar omdat Max een uur ervoor de stesolid had gehad (wat overigens allang had moeten werken) moesten we toch maar even afwachten, en als het met een half uurtje niet over was maar weer bellen. En gelukkig, een paar minuten nadat ik de telefoon had neergelegd, ging Max liggen slapen, heel diep, en de volgende ochtend is hij op hetzelfde plekje als waar hij direct in slaap was gevallen weer wakker geworden (hij heeft helemaal niks meer gehoord die avond en nacht, niet dat ik Tara uit ging laten, niet dat ik bij de "koekjeskast" zat, bij hem ben wezen kijken 's nachts enz.) En toen hij weer wakker was, kon je, op de vuile vlekken in z'n vacht en z'n lodderige ogen na, er niks van merken wat er de avond ervoor gebeurt was, hij rende en speelde weer. Wel heeft hij overdag iets meer geslapen, maar dat is ook niet zo verwonderlijk natuurlijk.
Nou, dat was weer een heel verhaal, maar wat ik er eigenlijk ook mee wil zeggen, is dat een hond met epilepsie gewoon lastig en onzeker blijft, het kan heel goed lijken, maar dan ineens weer helemaal mis zijn, en dan weer gewoon zijn ???
Ik maak me nu ook al weer zorgen, en ga dit hele verhaal denk ik ook maar even kopieëren naar medisch om ervaringen van anderen hiermee te horen. Die twee aanvallen achter elkaar, en dan ook nog eens twee keer, word ik niet blij van. Maar goed, elke hond is natuurlijk anders, en dit hoeft natuurlijk niet bij jullie te gebeuren! Max krijgt trouwens als medicatie epitard, 2800 mg per dag. Verhogen durf ik eigelijk niet aan omdat z'n leverwaarden ook niet goed zijn.
Wat betreft die agressie en angst van je hond na de aanval, zat ik te denken, kan je de hond dan niet naar een plek lokken/dirigeren waar hij zich veilig voelt en dat hij daar weer rustig en misschien alleen weer bij kan komen, zoiets als de mand/ bench in de gang zetten.
Sorry voor het lange verhaal
Groetjes Amber
