Zijn er al mensen melancholisch?
Ik niet, maar voor de rest alvast om in de stemming te komen een bloemlezing
2018 was ook hier een bewogen jaar.
Het was het jaar waar Vera bijna dood is gegaan. Door een nog onbekende en waar we vast nooit achter gaan komen bacterie heeft ze een paar weken voor haar 4e verjaardag een sepsis (bloedvergiftiging) gekregen en dat was heel erg kantje boord. Al haar organen vielen 1 voor 1 uit en ze kreeg steeds meer bloedingen. Uiteindelijk werden er afwijkende witte bloedcellen gevonden, wat een verdenking voor leukemie was. Toen ze met ambulance van het zkh hier naar het Sophia kinderzkh werd gebracht, ging het daar langzaam beter en mocht ze terug naar hier en was ze vlak voor haar verjaardag weer thuis.
2018 was het jaar waarin Ot weer naar buiten mocht. De tuin/het erf is voor Ot niet af te zetten, want Ot heeft nog steeds haar turndiploma en de tuin is ook erf waar meneer bij zijn werkruimte moet komen met busje of vrachtwagen. Ot lijkt gelukkig niet heel ver weg te gaan en hopelijk gaat ze gewoon dood van ouderdom (over meer dan 15 jaar).
2018 was het jaar waarin Sien een hele goede muizenvanger bleek. Dat hadden we nou nooit achter haar gezocht en Sien zelf denk ik ook niet
Het jaar waarin Vera naar school ging en haar gehoor binnen het normale horende spectrum is gaan vallen en ze steeds minder oorontstekingen kreeg. Ze ging daar (en natuurlijk thuis) beter praten en ook gelijk lezen enzo.
2018 was ook het jaar waarin ik op de valreep zwanger bleek, ondanks pil en ook weer eens een miskraam kreeg.
Nou, wie nog meer?