[Lizzy]

Ach Marloes, wat een narigheid... . Heel veel sterkte. Ik hoop dat je nog een fijne, mooie en lange tijd mag hebben met Moos. Dikke knuffel voor je ventje

[~Joke~]

:'(Marlous heel veel sterkte met je lieve moos.
Je zou nog contact op kunnen nemen met dr Bruno Braun, degene die het pdf artikel heeft geschreven van de link die Dory gaf. Ik heb een aantal jaar geleden ook contact met hem gehad via een neuroloog in Gent [jammer genoeg weet ik de naam niet meer]

[Moos]

Dank jullie wel voor alle lieve woorden.
En Rachel, wat zeg je dat prachtig, dank je wel

Vanochtend tijdens een kort rondje om deed zijn achterpoot het opeens niet meer. Hij hield hem opgetrokken en liep op drie poten. Ik kon die poot rekken en strekken, maar hij kon er gewoon even niks meer mee...
Ik heb hem even kort gedragen, neergezet en toen liep hij weer.
Een paar minuten later echter deden alle poten het haast niet meer , waarbij zijn ene voorpoot het meeste. 
Weer even gedragen, neergezet en toen ging het weer. Hij loopt weliswaar niet geweldig, maar dat heeft hij meerdere dagen in de week tegenwoordig, da's niet nieuw.

[roefus]

Wat een narigheid 
Ik hoop dat Moos toch nog een hele tijd op een redelijke manier bij je kan blijven 
Heel veel sterkte en 'n extra knuffel voor Moos.

[Jolly]

och meissie toch, wat verschrikkelijk om je lieve kanjer zo pijn te zien hebben  en niet fijn in zijn lichaam te zien zitten terwijl je zelf zo machteloos staat en niet hem kan helpen.
Ik krijg de tranen elke keer in m'n ogen en weet gewoon niets anders te zeggen dan heel veel sterkte met wat je dalijk beslissen moet.

[Ivonne]

ach jeetje... wat een verhaal  , het is vreselijk moeilijk om te beslissen een bepaalde behandeling niet in te zetten omdat dat toch "beter" is terwijl je waarschijnlijk het liefst iets wilt doen .... ik denk ook dat je keuze de juiste is... geen geexperimenteer maar Moos gewoon zoveel mogelijk Moos laten zijn en zorgen dat hij het zo fijn mogelijk heeft... 

Hoop dat je nog wel heel veel van hem zult genieten.

[Staftime]

Wat vreselijk is dit! 
Ik lees heel het verhaal nu pas, en heb gewoon een brok in mijn keel.
Ik voel je verdriet en je onzekerheid.
Heel veel sterkte, en geniet van Moos zolang het nog kan.

[me and my boys]

geniet van Moos en geef hem al je liefde die je hebt
heel veel sterkte
ellen

[karin2]

Ach wat een trieste uitslag 

groot gelijk dat je niet gaat experimenteren op Moos !

laat hem nog zoveel mogelijk hond zijn en geniet samen van de tijd die jullie nog mogen doorbrengen .
veel sterkte 

[mcSnurk]

Zo triest, heb er geen woorden voor behalve sterkte

[jon]

[Borke]

Ach Marloes wat verdrietig, ik vind je heel erg flink en stoer. Gelukkig is Moos niet zo'n zware hond en kan je hem dragen als het lopen niet lukt, maar het is toch niet wat je je voorstelt van een hond die normaal gesproken nog in de bloei van zijn leven zou moeten zijn.

Hoe reageert hij op vuurwerk?

[Moos]

Ach Marloes wat verdrietig, ik vind je heel erg flink en stoer. Gelukkig is Moos niet zo'n zware hond en kan je hem dragen als het lopen niet lukt, maar het is toch niet wat je je voorstelt van een hond die normaal gesproken nog in de bloei van zijn leven zou moeten zijn.

Hoe reageert hij op vuurwerk?

Moos reageert niet op vuurwerk (gelukkig) Saar wel, maar dan nog doet Moos amper een half oog open.

Moos is een op en top levensgenieter en nergens bang voor. Dat is zijn (fijne) karakter en dat maakt de hele situatie aan de ene kant makkelijker en aan de andere kant moeilijker.....
Omdat hij zo'n levensgenieter is weet hij zelfs nu nog van heel veel dingen te genieten, dat is fijn. Aan de andere kant maakt dat het voor mij ook heel moelijk om 'de beslissing' eens te kunnen nemen.
Zelfs als alle 4 zijn poten in een kramp zitten schuifelt Moos nog over de grond naar bekende leuke mensen toe, en pakt hij een koekje aan. Zelfs dan zoekt hij nog 'het genieten' op.
En hoewel dat natuurlijk een top-eigenschap is, maakt dat het voor mij ook ontzettend moeilijk om te beslissen wanneer het niet meer gaat.
Of klinkt dat heel raar?

[evenstar]

veel sterkte en heb erg veel respect voor je op de manier hoe je met Moos omgaat.
Jullie band zal wel zo sterk zijn dat je op zeker aanvoelt wanneer het niet meer gaat. Geniet van elke dag die je samen nog heb Moos doet dat nog zeker als hij nog een koekje en een knuffel bij de visite gaat halen ook al werkt zijn lichaam niet optimaal.

[Borke]

Zelfs als alle 4 zijn poten in een kramp zitten schuifelt Moos nog over de grond naar bekende leuke mensen toe, en pakt hij een koekje aan. Zelfs dan zoekt hij nog 'het genieten' op.
En hoewel dat natuurlijk een top-eigenschap is, maakt dat het voor mij ook ontzettend moeilijk om te beslissen wanneer het niet meer gaat.
Of klinkt dat heel raar?

Dat klinkt helemaal niet raar, in tegendeel!
Toch denk ik dat als het moment van beslissen daar is, je het gewoon zult weten, hoe verdrietig dit ook zal zijn. Dan nog zal je aan jezelf twijfelen, maar in mijn ervaring is dat meer een twijfelen aan jezelf - of jijzelf er klaar voor bent en niet voor Moos.

Zo heb ik het tenminste ervaren met de dieren die wij lieten inslapen, ook met de poes die nog geen 1.5 jaar was en nog speelde en voor anderen ogenschijnlijk niets mankeerde... en achteraf heb ik er nooit spijt van gehad. Hooguit de eerste keer toen we met onze 16-jarige poes te lang gewacht hebben en haar kwaliteit van leven te slecht was.

Geniet van de mooie momenten met Moos en als het zo ver is dan zal je het weten... probeer je er geen zorgen over te maken en het leven met Moos te nemen zoals hij het zelf doet: genietend van de mooie momenten samen en hem helpend als hij het moeilijk heeft. Zo zal je vanzelf de balans opmaken!