Moderator: Lizzy
Anita* schreef: Hoe is het nu Erna?Nog steeds hetzelfde. Het gevoel in zijn voet is nog steeds niet terug. Hij kan dus nog steeds niet staan. De pijn zit in zijn schouder en neemt ook niet af ondanks de injectie. Hij eet en drinkt normaal. Ik moet natuurlijk wel die bak onder zijn hoofd schuiven maar alles wat ik hem voorschotel werkt ie naar binnen. Blaffen kan hij nog steeds als de beste. Ik had zonet Elise aan de telefoon en die riep gelijk: Jee, hij klinkt normaal. En dat klopt. Met zijn blaffert en zijn koppie is niets mis.
Erna ik wens je heel veel sterkte vannacht.Erna schreef: Nog steeds hetzelfde. Het gevoel in zijn voet is nog steeds niet terug. Hij kan dus nog steeds niet staan. De pijn zit in zijn schouder en neemt ook niet af ondanks de injectie. Hij eet en drinkt normaal. Ik moet natuurlijk wel die bak onder zijn hoofd schuiven maar alles wat ik hem voorschotel werkt ie naar binnen. Blaffen kan hij nog steeds als de beste. Ik had zonet Elise aan de telefoon en die riep gelijk: Jee, hij klinkt normaal. En dat klopt. Met zijn blaffert en zijn koppie is niets mis.weet je Erna, ik vind dat dat helemaal niks te maken heeft met of een hond lastig is of niet. met een grote hond van 13,5 jaar ga je sowieso niet meer van alles uithalen denk ik. Ook niet als het altijd de liefste van de wereld is geweest. Klaar is klaar,als dit idd fout gaat heeft hij een prachtige leeftijd behaald toch? En een heerlijk leven gehad. Knuffel hem nog maar een keer,en sterkte vannacht.
Wel merk ik dat hij meer begint te hijgen. Waar dat door komt weet ik ook niet. Hier in de kamer is het maar 19 graden, hij ligt onder een dunne fleece deken en koorts heeft ie niet.
We gaan ons zo opmaken voor de nacht. Het matras ligt al voor de bank klaar. Ik blijf bij hem en zie wel hoe het loopt. Morgen krijgt hij zijn 2e injectie en dan maar weer afwachten. Morgenochtend zal manlief mij hopelijk aflossen.
Misschien heel egoistisch, maar ik ga niet meer met hem dokteren. Hij is 13,5 jaar oud en heeft een mooi leven gehad. Zolang als ie hier is, is hij heel lastig geweest met al zijn geblaf. Als er geen verbetering optreedt dan houdt het verhaal op. En dat tik ik makkelijker dan het is. We gaan niet de medische mallemolen met hem in om zijn leven nog een half jaar te rekken. Dat heeft geen enkele zin. Als hij morgen kan staan dan is het goed en gaan we met hem verder. Als dat niet lukt, dan gaan we afscheid van hem nemen.
Maar hoe lastig hij ook is....het is wel onze hond en ook van hem houden we. En dat maakt het moeilijk.
Erna schreef: Nog steeds hetzelfde. Het gevoel in zijn voet is nog steeds niet terug. Hij kan dus nog steeds niet staan. De pijn zit in zijn schouder en neemt ook niet af ondanks de injectie. Hij eet en drinkt normaal. Ik moet natuurlijk wel die bak onder zijn hoofd schuiven maar alles wat ik hem voorschotel werkt ie naar binnen. Blaffen kan hij nog steeds als de beste. Ik had zonet Elise aan de telefoon en die riep gelijk: Jee, hij klinkt normaal. En dat klopt. Met zijn blaffert en zijn koppie is niets mis.Nou ik geef je gelijk dat je niet meer met hem gaat dokteren hoor en tuurlijk houden jullie veel van hem g*d verd*mme ik zit hier ook te janken. Als het dan toch moet dan hoop ik dat het snel gaat en dat hij er niet onder lijdt.
Wel merk ik dat hij meer begint te hijgen. Waar dat door komt weet ik ook niet. Hier in de kamer is het maar 19 graden, hij ligt onder een dunne fleece deken en koorts heeft ie niet.
We gaan ons zo opmaken voor de nacht. Het matras ligt al voor de bank klaar. Ik blijf bij hem en zie wel hoe het loopt. Morgen krijgt hij zijn 2e injectie en dan maar weer afwachten. Morgenochtend zal manlief mij hopelijk aflossen.
Misschien heel egoistisch, maar ik ga niet meer met hem dokteren. Hij is 13,5 jaar oud en heeft een mooi leven gehad. Zolang als ie hier is, is hij heel lastig geweest met al zijn geblaf. Als er geen verbetering optreedt dan houdt het verhaal op. En dat tik ik makkelijker dan het is. We gaan niet de medische mallemolen met hem in om zijn leven nog een half jaar te rekken. Dat heeft geen enkele zin. Als hij morgen kan staan dan is het goed en gaan we met hem verder. Als dat niet lukt, dan gaan we afscheid van hem nemen.
Maar hoe lastig hij ook is....het is wel onze hond en ook van hem houden we. En dat maakt het moeilijk.
