Moderator: Lizzy
geer schreef: Even een domme vraag wellicht, maar merk je het verschil tussen een dilatie en een torsie alleen aan het gedrag van de hond, of kun je het bijvoorbeeld ook voelen?Bij mijn weten is het verschil niet te voelen.
geer schreef: Even een domme vraag wellicht, maar merk je het verschil tussen een dilatie en een torsie alleen aan het gedrag van de hond, of kun je het bijvoorbeeld ook voelen?ik kan alleen zeggen dat niet ieder hond met een torsie helemaal opgeblazen hoef te zijn, een dilatie is meestal toch een opgeblazen buik. Onze oude ierse setter had ook een keertje heel erg dilatie, sonde erin door de dierenarts en je hoorde de gas er gewoon uit sissen. Zij heb het nooit meer gehad, maar onze oude dierenarts heb mij toen wel mee laten kijken en uitgelegd hoe het moest, in geval van nood indien het nogmaals gebeurt en ik niet meteen bij de da kon komen (maar ok, afrika is toch anders en de afstand naar de dierenarts is ook iets meer dan hier). Mijn jonge ierse setter had ook een dilatie, en toen hebben we met een naald punctie de gas eruit gelaten, sissen tot het leeg was, zij heeft niet lang genoeg geleefd om het nog eens mee te maken, wel was het zo dat May-Be (jonge setter) meteen benauwd werd, blauwe tong.... dus was bijna meer accuut dan de oude hond, die nog gewoon vrolijk rondliep. Ik denk dat alleen jij kan beslissen of het nodig is om met spoed naar de da te gaan of niet, en het inbrengen van een sonde is niet de moeilijkste, mits je goede instructie krijg en de juiste equipment thuis heb. Blijft een moeilijk probleem
geer schreef: Is het moeilijk eigenlijk, sonderen?Phoebe is als pupje van een maand of 6 gesondeerd (zij was echt minstens dubbel zo breed geworden en had braakneigingen, onrust etc) en ik kan je vertellen dat ze het echt geen pretje vond. Ze is normaal heel makkelijk bij de DA, maar we moesten haar echt met twee personen in bedwang houden. Maar ik denk dat het idd een slim idee is als het je wordt geleerd en wie weet is Sophie wel makkelijk.
Lizzy schreef: Nou, sec gezien is het mooiste om de aanvallen te voorkomen. Maar ik geloof niet dat ik dat sonderen zou willen leren voor bij deze aanvallen zoals Soof die gisteren heeft gehad. Ik zou niet sonderen namelijk, zolang ze niet opzwelt. En geloof me Geer, dat zie je meteen hoor. Toen Whoofer opzwol en daarna een torsie kreeg: was haar buik gewoon echt 3 keer zo dik als anders. Het was echt heel eng om te zien. En dan kun je er "mooi" en slang in steken om het eerste lucht eruit te laten lopen en naar de DA te sjeesen. Dan kun je namelijk een 360 graden (of 180 graden) torsie mogelijk voorkomen. Overigens ben ik wel met je eens dat het misschien specialistenwerk is. Want ik weet niet in hoeverre je gemakkelijk kunt voelen of de maag al gedraaid is. Hetzij voor de helft, hetzij voor 360 graden. Maar als dat makkelijk is (volgens mij leren ze het ook bij de dierenambulance), dan kun je dit toepassen in geval van nood.
ik had het idee uit wat geer schreef dat ze ook inderdaad opgeblazen was??? dan heb ik het niet goed begrepen, beide setters van ons waren wel deegelijk opgeblazen, en zoals jij al schrijf, dat zie je meteen, kan geen misverstand over bestaan geer schreef: Maar ze zwelt dus wel op. Niet tot een skippybal, maar wel iets. En haar buik is keihard. Ik ga morgen toch haar oren even laten checken bij mijn buurtkliniek, die tevens ook dient als 24-uurs spoedkliniek en daar overleggen welke stappen ik het beste kan ondernemen en welke middelen ik haar kan geven, preventief en curatief.Aha, OK. Maar, ik heb bij Whoofer wel opzwellen en opzwellen gezien. Als ze een aanval kreeg, dan zwol ze inderdaad op, kreeg ze inderdaad een harde buik, masseerde ik haar buik en liet ze inderdaad vaak boeren en soms ook scheten. Maar die keer dat ze een maagtorsie kreeg.... Ohwww, dat was éven héél anders opzwellen
. Had ik toen een slang gehad en had ik toen geweten wat ik moest doen: had ik de slang erin geduwd en had ik misschien de torsie kunnen voorkomen. Ik ben toen wel direct, met gevaar voor eigen leven, keihard naar de DA gereden, maar toen was haar maag dus al gedraaid.geer schreef: Is het moeilijk eigenlijk, sonderen?Ik zocht eigenlijk een plaatje van een opgeblazen hond, toen kwam ik deze link tegen: http://courses.vetmed.wsu.edu/samdx/gavage.asp
Nena vertoont hetzelfde zenuwachtige gedrag, wil graag naar buiten om gras te eten, maar likt vooral al luchtslikkend langs haar neus i.p.v. over de vloer. Okugest helpt niet, maar Nena heeft wel altijd haar eigen maagzuurremmers bij de hand: ze vreet gewoon het stucwerk van de muren. Van de week heb ik dus kennelijk een aanval gemist, want toen bleek 's ochtends dat ze 's nachts aan de muren had liggen knagen. geer schreef: Maar ze zwelt dus wel op. Niet tot een skippybal, maar wel iets. En haar buik is keihard. Ik ga morgen toch haar oren even laten checken bij mijn buurtkliniek, die tevens ook dient als 24-uurs spoedkliniek en daar overleggen welke stappen ik het beste kan ondernemen en welke middelen ik haar kan geven, preventief en curatief.Ik lees aandachtig mee, Jonas had zaterdag weer een lange aanval. Hij was maar vast aan het dekentje op de bank begonnen
