Ik ben hier een poosje weggeweest door omstandigheden, gelukkig heb ik mezelf nu weer redelijk herpakt en loopt alles weer dus dacht ik hier ook weer eens langs te komen.
Weet het niet meer helemaal precies, maar volgens mij had ik nog een roedel van 3 toen ik hier voor het laatst actief was.
Mijn 2 kromi meiden en herplaats BC Skye was er nog maar net bij.
Helaas heb ik in mei 2023 mijn geliefde Aismee in moeten laten slapen, zij is 12 jaar geworden en had anaalklier tumoren waardoor ik niets anders kon dan haar laten gaan.
Doutze, mijn ruwhaartje. Altijd zorgenkindje geweest, was op het laatst allergisch voor zo'n beetje de hele wereld, enorme (auto)immuunproblemen, allergieën, spierblessures... in mei 2024 kwam daar een epileptische aanval bovenop en toen heb ik met heel veel pijn in mijn hart moeten besluiten dat het genoeg is geweest. Ze mocht slechts 6 jaar worden.
En toen was mijn dove kwartel opeens enig hond.
Dat ging niet zo goed, Skye kon niet meer slapen, had geen rust meer en miste haar maatje enorm.
Als herplaatser met een flinke rugzak was ze sowieso al geen makkelijke hond, maar door gebrek aan rust en slaap werd ze echt heel vervelend. Bovendien was ik ook niet op mijn best, ik heb de eerste maanden enorm gerouwd om het verlies van mijn beide zo geliefde kromi's. Zeker Doutze heeft er enorm ingehakt.
Hoewel ik er eigenlijk nog niet aan toe was, dwong Skye ons tot de zoektocht naar een nieuw maatje. Skye had echt een horend maatje nodig om zich veilig te voelen.
En zo werd ik al scrollend door foto's van herplaatsers getroffen door een pretbekkie met Doutze haar oren...
2 heel ondeugende oogjes keken mij uitdagend aan via die foto.
Dus ging ik lezen, een Russisch straatschoffie van 7 maanden jong. Via een stichting nu in Almere en wat klonk zo goed. Ik was echt niet opzoek naar een buitenlander maar dit hondje... dat klonk te mooi om waar te zijn. Dus nam ik toch contact op.
Na een heel lang en uitvoerig telefoongesprek besloten langs te gaan en tja.. opslag verliefd.
We noemden dit blije stuiterende pubertje Ciske.
De klik was er meteen, met zowel Skye, mijn zoon als mij en mijn man. Wat een leukerd.
Omdat ik toen net jarig was geweest noem ik haar mijn kadootje. Dit was juni 2024.
Ciske is inmiddels helemaal ingeburgerd en niet meer weg te denken.
Qua karakter niet helemaal zoals ik had gegokt, want het blijkt absoluut niks geen herder of ander werkhondenbloed te hebben, nee.. Ciske is een Laika, dol op de sledehondensport. Sleuren, dat is wat zij het allerliefste doet. Dan zie ik dat pretbekkie, dan heeft ze een enorme drive en gaat als de brandweer. Onvermoeibaar trekt ze door tot ze erbij neervalt als ik niet tijdig aan de rem trek.
Mijn heerlijke allemansvriendje, super lief, aanhankelijk, sociaal. Alleen agility.. mwah.. ok, omdat ik dat zo leuk vindt. Is niet perse haar sport, maar ze leert graag, wordt wel graag uitgedaagd en vindt het wel leuk om iets met mij te doen en koekjes te verdienen.
Als compromis doe ik tegenwoordig dus ook maar aan canicross en misschien dat we in de toekomst een step of zo erbij gaan doen, want sleuren en trekken, de sledehondensporten, dat is waar haar hart ligt.
En zo hoop ik heel vurig dat dit duo de komende jaren mij mag gaan vergezellen.
Skye gaat weer goed, zal nooit een makkelijke hond worden. Maar Ciske doet haar goed, ze slaapt weer en ze spelen heel leuk samen. Skye vindt de canicross ook wel leuk, lekker bewegen enzo is altijd goed voor een BC. Dat getrek en gesleur hoeft van haar op zich niet, maar als Ciske aanzet kan je als BC natuurlijk niet achterblijven. ;-) Agility is wel helemaal Skye haar ding en doet ze ondanks dat ze me niet kan horen echt heel goed.
Ik ben heel blij met mijn huidige duo en hoop nog heel wat jaren van ze te mogen genieten, zonder al te grote problemen. Mijn vuilnisbakkies. :-)
Karen
! En ik vind het mooi om te lezen hoe je je aan hebt gepast aan de wensen van Ciske 
. Het is ook echt letterlijk, zo'n gebroken hart. Ik hoop ook voor jou dat de huidige twee 15 plus worden 
