Charlie Angel schreef: ↑ma 21 okt 2024, 16:50 Het is ook zo moeilijk en zwaar als je ze zo achteruit ziet gaan, wanneer is het genoeg?Ze zeggen weleens: je wéét het wanneer het moment is gekomen om afscheid te nemen, en als ik dat als leidraad neem, dan zeg ik oprecht dat het nog te vroeg is. Ze is niet apatisch, ze slaapt zelfs niet de hele tijd, ligt gewoon op het bed van baasje (die is in Duitsland aan het werk, dus de hele matras is voor haar
Maar Vaya laat zien dat zij nog steedsgeniet en plezier heeft!
Wat is dit een fijne oplossing voor nu Anne. Latter komt later wel.
Een dikke knuffel Anne, geniet van haar gespin.
) en kijkt om zich heen. Als het slaapkamerraam openstaat en er zit een vogeltje aan de andere kant van het vliegengaas, dan wil ze op de vensterbank springen (dat is lastig, want die is heel smal, dus gaat ze via een omweg waarbij ze achtereenvolgens op een dekenkist, een hoge ladekast en de vensterbank moet springen). Zodra ik naar bed ga komt ze op mijn buik liggen en begint ze luid te spinnen. Kortom, ik voel nog steeds niet dat haar tijd gekomen is.En het vocht in haar buik neemt echt af, ik kan het zien en voelen. Nu alleen nog een kilootje aankomen om dat fietsenrek op haar rug weg te werken... Gelukkig heeft ze net weer een bordje gemalen barf verorberd - daar wordt mama heel blij van.
Dank voor de lieve woorden allemaal!
