[smulpaap]

Ik moest effe wat slopen , maar wat is dat koud en hard zeg

[zurca]

Whahahaha Het is net echt inderdaad!
Loopt zij ook graag op stokken te knagen? Bij Pippa is het soms op het irritante af, loopt ze weer op een "zoethoutje" te kauwen, wil dan niet doorlopen, moet dan los laten van mij....dat doet ze dan om 3 stappen later weer wat op te pakken...

[smulpaap]

Whahahaha Het is net echt inderdaad!
Loopt zij ook graag op stokken te knagen? Bij Pippa is het soms op het irritante af, loopt ze weer op een "zoethoutje" te kauwen, wil dan niet doorlopen, moet dan los laten van mij....dat doet ze dan om 3 stappen later weer wat op te pakken...

Als we in het bos lopen wel . Maar het is ook maar net hoe de pet staat . Als de freule haar zinnen heeft gezet op knagen dan doet ze dat
Maar goed, we lopen ook geregeld over dijken , en daar moet gegraven worden
Stront en Stront eigenwijs is ze . En wat jij ook al schrijft , als ze iets niet willen
Ik heb ook geregeld momenten waarop ik denk , adem in , adem uit, en tel maar weer tot tien . Mijn vorige russells liepen altijd lekker mee . Bleven soms eens achter , even graven en dan kwamen ze hard rennend weer naar me toe . Maar met dit portret moet ik engelengeduld hebben , en houden . Je er druk om maken helpt geen moer .
Het motto van deze juf is " Ik leef mijn leven zoals ik dat wil " ze kan luisteren als een speer . Maar dat doe je natuurlijk niet te lang . In huis is ze enorm lief en makkelijk . Maar buiten . Nog nooit zo'n koppig portret gehad
Amber had ook koppige trekjes , mijn Hollandse herder teef idem . Maar niet te vergelijken met deze kleine zelfstandige

[zurca]

Pfff zo herkenbaar! Bij Pippa zit er ook zo'n kop op, echt niet normaal af en toe. Met wandelen wil ze elke afslag of kruising per definitie die kant op die ik niet wil. Dan denk je nu vast geef haar dan eens de optie om zelf te kiezen. Dat doe ik dus ook wel maar dan staan we of zo weer thuis of het is van" ohw...wil je nu mijn kant op, dan wil ik daar niet meer naar toe" en dan blijft ze zitten en wil geen 1 kant meer op..echt hé?!!
Luisteren kan ze zo goed, echt zo netjes....tot ze echt moet luisteren, dan krijg ik de middelvinger en doet ze wat ze zelf wil doen.
En uitgekookt als ze is, doet ze dan daarna alsnog wat ik vroeg zodat die beloning er toch een soort van moet komen...komt die er niet? Dan bedenkt ze iets waardoor ze toch nog wat krijgt. Ze doet bijvoorbeeld alsof ze weg wil rennen, roep ik dan komt ze ge-lijk of ze meldt iets bij me en daarvoor krijgt ze ook altijd beloning...
Af en toe..... maargoed, ik wou een eigenwijze hond, dat is zondermeer gelukt....

[smulpaap]

Zelf de route bepalen gaat hier wel goed . In het dorp .
En dat laat ik ook maar , dan blijft de eigenwijze pet tenminste af
In bos en buitengebied is het een ander verhaal : overal waar het de moeite waard is , daar wil tut naartoe ( wild enz ) er is hier ook een dijk op fietsafstand . Waar geen wild is , en waar ze dus los kan . Dat wisseld dus ook . Staat de pet op luisteren dan huppelt ze vrolijk mee , heeft aandacht , wil bv zoekspel doen . Maar het gebeurt ook dat ze na 20 meter blijft staan . Wat mot ik hier ? Niets te beleven . Dan kan ik bij wijze van honderden meters doorlopen . En de tang blijft zitten . In paniek omdat de baas verdwijnt? Nee hoor . Ik verstop me en wacht , en kijk wat ze doet . Het boeit haar niets . Uiteindelijk ga,ik maar terug , anders word het een overnachting , dan ziet ze me , en komt aan rennen. Hallo . Ik ben braaf , kom maar op met dat snoepje . Butler is weer getest . En idd , in haar ogen een verkeerde afslag . Pfff
Aan de andere kant : ze kan overal mee naartoe , restaurant , ze gaat onder tafel liggen en is hardstikke lief . Een dag winkelen , geen probleem , je hoort haar niet . Kleine kinderen ? Het is gewoon aandoenlijk, zo lief . Oudere mensen , ze gaat als het kan mee . Als we een activiteit organiseren. Ze is zo lief en rustig , de ouderen genieten er echt van . In huis idem .
Maar eenmaal buiten , als de eigenwijze pet stevig opstaat. Stalen geduld vraagt het