[Siberienne]

In het algemeen: in onze maatschappij wordt vaak nogal bagatelliserend en soms wel lachwekkend gedaan over (allerlei) psychische problemen. Dit zorgt ervoor dat mensen met deze problemen het nog eens als extra moeilijk ervaren . Wellicht door onwetendheid, wellicht doordat het niet zichtbaar is van de buitenkant, wellicht omdat mensen de gevoelens niet kennen.
Aan de mensen die het niet kunnen begrijpen, onthoudt gewoon dat het er is, en dat het voor de desbetreffende mensen wel degelijk zwaar is. En toon deze mensen enig respect door het niet te bagatelliseren aub.

Amen.

Ik denk ook dat de lichamelijke consequenties zwaar onderschat worden; eenzame mensen hebben een slechtere weerstand, hoger risico op hart en vaatziekten en sterven gemiddeld eerder.

Zelfde geldt voor burnout; oa ook grotere kans op neurologische aandoeningen als Alzheimer

Een van de grote drijvers achter burnout; angst en onzekerheid Langdurige angst leidt tot uitputting. Of dat nou angst voor een virus is, voor een boete, voor een faillisement, bedreigingen, noem het maar op. Dat ontregelt het hele stress systeem, daar zijn we simpelweg niet op gebouwd als mens.

Wat wij zelf merkten is dat we steeds meer naar binnen keerden en ons afschermden voor de rest van de wereld, geïrriteerd raakten, moe en lamlendig. Geen zin om nog eens iets te ondernemen. Ik werd ook snel emotioneel. Moeite met dingen onthouden. Kortom; ik herkende heel veel burnout symptomen. Dat was voor ons ook wel een reden om te denken ‘ok, wat is het risico nu daadwerkelijk nog?’ (Met 3 vaccinaties en een mildere variant) en wat heeft nu de meeste gezondheidsschade.

En naar die balans hoort een overheid ook te kijken. Voor de hele bevolking.

Er zijn nu behoorlijk wat signalen dat er grote aantallen mensen zich melden met psychische problemen, uit meerdere studies in verschillende landen. Ik denk dat we dat niet mogen negeren als ‘het valt wel mee’. Het is denk ik belangrijker dat te (h)erkennen en mensen die ermee worstelen te helpen.

[Hylos]

In het algemeen: in onze maatschappij wordt vaak nogal bagatelliserend en soms wel lachwekkend gedaan over (allerlei) psychische problemen. Dit zorgt ervoor dat mensen met deze problemen het nog eens als extra moeilijk ervaren . Wellicht door onwetendheid, wellicht doordat het niet zichtbaar is van de buitenkant, wellicht omdat mensen de gevoelens niet kennen.
Aan de mensen die het niet kunnen begrijpen, onthoudt gewoon dat het er is, en dat het voor de desbetreffende mensen wel degelijk zwaar is. En toon deze mensen enig respect door het niet te bagatelliseren aub.

Nog een amen.

Als je het overdreven vindt, wees dan maar héél erg blij dat er
A. Niks vreselijks in jouw leven is gebeurt
B. Je er zelf blijkbaar geen last van hebt.

Ik word er zelf wat narrig van. Vorig jaar zijn in 8 weken tijd mijn vader en opa overleden en lag ik zelf ook nog eens in het ziekenhuis.
Als mensen zoveel meemaken kun je toch echt niet met droge ogen zeggen dat het aanstelleritis is en ze gewoon afstand moeten houden?
Je sterft van binnen duizend keer als je 1 van je ouders zó intens verdrietig ziet en de hele familie zijn uiterste best moet doen afstand te houden. Dat ging na poosje echt niet meer hoor.
Wat een godvergeten onmenselijke situaties zijn dat.

[Suzanne]

Ik zeg niet dat situaties rondom een overlijden makkelijk zijn. Daar heb ik ook die 1,5 meter bij 1 persoon niet gehouden.
Maar onder "normale" omstandigheiden, familie-bezoek, vrienden over de vloer (wat ik nu echt gewoon helemaal niet doe), kantoorwerk, supermarkt... kun je die afstand prima, meer dan prima zelfs houden.
Je hoeft dus geen contacten op te geven, wat nogal makkelijk gezegd wordt, je moet je manier van contact hebben aanpassen.
Even schakelen en door.

~suzanne

[Kaela]

Ik zeg niet dat situaties rondom een overlijden makkelijk zijn. Daar heb ik ook die 1,5 meter bij 1 persoon niet gehouden.
Maar onder "normale" omstandigheiden, familie-bezoek, vrienden over de vloer (wat ik nu echt gewoon helemaal niet doe), kantoorwerk, supermarkt... kun je die afstand prima, meer dan prima zelfs houden.
Je hoeft dus geen contacten op te geven, wat nogal makkelijk gezegd wordt, je moet je manier van contact hebben aanpassen.
Even schakelen en door.

~suzanne

Ik blijf het zo onwijs met je oneens. Juist het normale leven zit doorweven met geluk en verdriet. En normaal sociaal contact behoeft aanraking. Dat is geen mening, dat is een feit. We maken niet voor niets gelukshormonen aan als we geknuffeld worden.
Aanraking is de basis van sociaal contact en gezond leven. En dat de een dat meer wil dan de ander is prima. Maar accepteren dat het sociale leven een armoedig bestaan zonder aanraking blijft, no way!

[Suzanne]

Ik blijf het zo onwijs met je oneens. Juist het normale leven zit doorweven met geluk en verdriet. En normaal sociaal contact behoeft aanraking. Dat is geen mening, dat is een feit. We maken niet voor niets gelukshormonen aan als we geknuffeld worden.
Aanraking is de basis van sociaal contact en gezond leven. En dat de een dat meer wil dan de ander is prima. Maar accepteren dat het sociale leven een armoedig bestaan zonder aanraking blijft, no way!

Hier gaat het voor mij echt helemaal mis. Dit was voor corona ook niet, tijdens corona niet en zal er voor mij na corona (voor zover het ooit zover komt) niet zo zijn. Er is (voor mij) werkelijk NUL reden om maar mensen aan te raken of aangeraakt te worden.
Zeer incidenteel, als iemand verdriet heeft misschien, maar verder... blijf alsjeblieft van me af!
Dat is niet armoedig hoor!

Dat mensen sociale wezens zijn lijkt me duidelijk, ik heb ook wel behoefte aan contacten, maar afgezien van vluchtige contacten zijn dat geen 10 mensen waar ik dat mee heb. Meer dan genoeg. Echt. En dat kan, op een incidentele uitzondering na, echt meer dan prima op 1,5 of 2 meter. Echt waar, contacten kun je prima op 1,5 meter hebben, ook dan kun je samen op een bankje in de zon zitten keuvelen.

Ik heb dat in het begin anders ervaren maar merk dat ik echt veel beter functioneer als mensen uit mijn zone blijven. Dat wil niet zeggen dat iedereen dat zo ervaart, maar om te zeggen dat aanraking nodig is, dat het anders maar armoedig is, is ook niet waar.

En ja, ik vind het dus, JUIST voor de gezondheid van iedereen, belangrijk dat we nu niet allemaal massaal die Corona-maatregelen overboord gaan gooien. Daar is het echt nog veel te vroeg voor. Dat gaat, ik ben er echt van overtuigd, heel veel onbedoelde effecten geven met stijgende ziekenhuiscijfers, ontwrichtte econonie (omdat mensen bij een positieve test in isolatie moeten of moeten zorgen voor familie die positef getest is) en heel, heel veel werkdruk voor de collega's die nog wel aan het werk kunnen.

Ik zie het echt somber in wat dat aan gaat.

Suzanne

[eelke]

Ik zeg niet dat situaties rondom een overlijden makkelijk zijn. Daar heb ik ook die 1,5 meter bij 1 persoon niet gehouden.
Maar onder "normale" omstandigheiden, familie-bezoek, vrienden over de vloer (wat ik nu echt gewoon helemaal niet doe), kantoorwerk, supermarkt... kun je die afstand prima, meer dan prima zelfs houden.
Je hoeft dus geen contacten op te geven, wat nogal makkelijk gezegd wordt, je moet je manier van contact hebben aanpassen.
Even schakelen en door.

~suzanne

Een gros van mijn contacten heb ik bij concerten/uitgaan/festivals - in ieder geval muziek. Daar kom ik nu al 2 jaar niemand 'tegen' want met een beetje geluk is er eens een zitconcert (waarbij je meteen na afloop buiten gezet wordt want ze moeten dicht) en de rest is afgelast - ik heb concertkaartjes die gekocht zijn in 2019 evenals mijn vrijwilligerswerk bij het poppodium, want dat gaat dus ook steeds niet door.

Da's niet aan te passen hoor. Dat is er steeds gewoon niet. Ik denk dat je blik op de maatschappij echt te beperkt is.

Wat ik mij dan wel oprecht afvraag; hoe deed je dat andere jaren? Omicron heeft op dit moment toch wel de heftigheid van maximaal een normale griep. Zeker als je gevaccineerd bent. Sloot je jezelf dan tijdens zo'n griepseizoen ook thuis op?

[eelke]

Hier gaat het voor mij echt helemaal mis. Dit was voor corona ook niet, tijdens corona niet en zal er voor mij na corona (voor zover het ooit zover komt) niet zo zijn. Er is (voor mij) werkelijk NUL reden om maar mensen aan te raken of aangeraakt te worden.
Zeer incidenteel, als iemand verdriet heeft misschien, maar verder... blijf alsjeblieft van me af!
Dat is niet armoedig hoor!

Dat mensen sociale wezens zijn lijkt me duidelijk, ik heb ook wel behoefte aan contacten, maar afgezien van vluchtige contacten zijn dat geen 10 mensen waar ik dat mee heb. Meer dan genoeg. Echt. En dat kan, op een incidentele uitzondering na, echt meer dan prima op 1,5 of 2 meter. Echt waar, contacten kun je prima op 1,5 meter hebben, ook dan kun je samen op een bankje in de zon zitten keuvelen.

Ik heb dat in het begin anders ervaren maar merk dat ik echt veel beter functioneer als mensen uit mijn zone blijven. Dat wil niet zeggen dat iedereen dat zo ervaart, maar om te zeggen dat aanraking nodig is, dat het anders maar armoedig is, is ook niet waar.

En ja, ik vind het dus, JUIST voor de gezondheid van iedereen, belangrijk dat we nu niet allemaal massaal die Corona-maatregelen overboord gaan gooien. Daar is het echt nog veel te vroeg voor. Dat gaat, ik ben er echt van overtuigd, heel veel onbedoelde effecten geven met stijgende ziekenhuiscijfers, ontwrichtte econonie (omdat mensen bij een positieve test in isolatie moeten of moeten zorgen voor familie die positef getest is) en heel, heel veel werkdruk voor de collega's die nog wel aan het werk kunnen.

Ik zie het echt somber in wat dat aan gaat.

Suzanne

Het is zeker niet armoedig om geen behoefte te hebben aan fysiek contact met andere mensen. Het is wel armoedig om niet in te zien dat dat voor anderen wél belangrijk is.

En de thuisblijvende mensen; regels overboord gooien betekent lijkt mij ook de isolatieregels aanpassen. Alleen nog in quarantaine bij coronaklachten. Niet meer als een huisgenoot of nauw contact corona heeft. En na 24 uur klachtenvrij weer naar buiten. Niet standaard na minimaal 7 dagen pas.

[Kaela]

Het is zeker niet armoedig om geen behoefte te hebben aan fysiek contact met andere mensen. Het is wel armoedig om niet in te zien dat dat voor anderen wél belangrijk is.

Precies dit. Ik heb geprobeerd het te verwoorden, maar beter dan dit kan niet.

[Suzanne]

Een gros van mijn contacten heb ik bij concerten/uitgaan/festivals - in ieder geval muziek. Daar kom ik nu al 2 jaar niemand 'tegen' want met een beetje geluk is er eens een zitconcert (waarbij je meteen na afloop buiten gezet wordt want ze moeten dicht) en de rest is afgelast - ik heb concertkaartjes die gekocht zijn in 2019 evenals mijn vrijwilligerswerk bij het poppodium, want dat gaat dus ook steeds niet door.

Da's niet aan te passen hoor. Dat is er steeds gewoon niet. Ik denk dat je blik op de maatschappij echt te beperkt is.

Wat ik mij dan wel oprecht afvraag; hoe deed je dat andere jaren? Omicron heeft op dit moment toch wel de heftigheid van maximaal een normale griep. Zeker als je gevaccineerd bent. Sloot je jezelf dan tijdens zo'n griepseizoen ook thuis op?

Achteraf, zeg maar 'nu' bezien; eigenlijk niet anders. Maar Corona is wel iets anders dan griep he? Grote kans dat ik, als het krijg, in het ziekenhuis of elders terecht kom. Griep is op de samenleving lang niet zo ontwrichtend als Corona nu is. Dus los van mijn persoonlijke gevoel of angst.... nu alles loslaten is onverantwoord dom. Om het zacht uit te drukken.
Gevaccineerd, of zelfs geboosterd, het maakt allemaal echt niet meer uit. Omikron slaat om zich heen, dat zie je toch aan de cijfers??? 70.000 gevallen per dag minimaal... bizar, echt bizar... die cijfers staan haaks op "alles los willen laten". Ik kan en wil het echt niet begrijpen.

En ik mag echt heeel erg hopen dat de quarantainreregels niet ook gaan verdwijnen! Hoe gestoord wil je het hebben?

En natuurlijk mogen grote evenementen, optredens, festivals nu nog niet; ik vind dat volkomen terecht. Los van alle risico's die je daar loopt kan zoiets niet belangrijker zijn dan gezondheid. Gewoon, niet.

Het lijkt wel of de regering nu ineens bang is om maatregelen te handhaven of langzaam af te bouwen.

[dinky89]

Dat griep minder ontwrichtend is heeft ook te maken met de maatregelen. Iemand met lichte griepklachten kon altijd gewoon naar het werk. Iemand met lichte coronaklachten moet gelijk in quarantaine voor een week ook al heeft diegene niet meer dan een loopneus. Wanneer iedereen met verkoudheid klachten voor corona een week in quarantaine moest was dat net zo ontwrichtend als nu met corona. Verschil is dat bij griep alleen wordt getest wanneer iemand naar de huisarts gaat ipv iedereen met lichte klachten. Dan zou je bij griep ook veel hogere besmettingscijfers zien in een griepjaar.
Ook met griep had je dat er zorg moest worden uitgesteld door drukte in ziekenhuizen. En juist bij de ziekenhuizen zie je nu de daling doorzetten ondanks de enorm gestegen besmettingen en versoepelde maatregelen.

Overigens vind ik dat er de afgelopen jaren regelmatig te laat maatregelen zijn aangescherpt in Nederland. Inmiddels vind ik de weegschaal de andere kant op vallen omdat de gevolgen voor de samenleving als geheel uit balans raken met de maatregelen die nu gelden in relatie met de druk op de ziekenhuizen. Uiteraard kan dat voor een individu anders zijn.

[Kaio]

Het is zeker niet armoedig om geen behoefte te hebben aan fysiek contact met andere mensen. Het is wel armoedig om niet in te zien dat dat voor anderen wél belangrijk is.

Jep een ieder is anders (gelukkig dat zou heel erg saaaaaaaaaaaaaaaaai zijn anders). Ook heeft een ieder andere behoeftes, belevingswereld etc. Dat is nu juist het mooie. Het een is niet beter dan het ander, en het ander is ook niet slechter he!


Daarnaast is gezondheid ook niet alleen het wel en niet krijgen van Corona. Gezondheid omvat echt wel meer dan dat. Heel erg veel meer. Het is extreem kortzichtig om alleen maar in Corona te denken. Dat is met legio voorbeelden al aangehaald, en ook met goede feiten door een aantal die er zelfs dichter met hun neus opzitten! Dat is niet zomaar wat gel*l. We zijn op het moment gekomen dat de ernst van de ziekte niet afweegt tov de ernst wat maatregelen met de gezondheid doen.

[doranto]

Het is zeker niet armoedig om geen behoefte te hebben aan fysiek contact met andere mensen. Het is wel armoedig om niet in te zien dat dat voor anderen wél belangrijk is.

Helemaal mee eens. Ik begrijp dat iets wat je zelf niet voelt, moeilijk te begrijpen is. Maar de geluiden van andersdenkenden en andersvoelenden kan niemand toch ontgaan? Accepteer en respecteer dat zou ik zeggen.

[eelke]

Achteraf, zeg maar 'nu' bezien; eigenlijk niet anders. Maar Corona is wel iets anders dan griep he? Grote kans dat ik, als het krijg, in het ziekenhuis of elders terecht kom. Griep is op de samenleving lang niet zo ontwrichtend als Corona nu is. Dus los van mijn persoonlijke gevoel of angst.... nu alles loslaten is onverantwoord dom. Om het zacht uit te drukken.
Gevaccineerd, of zelfs geboosterd, het maakt allemaal echt niet meer uit. Omikron slaat om zich heen, dat zie je toch aan de cijfers??? 70.000 gevallen per dag minimaal... bizar, echt bizar... die cijfers staan haaks op "alles los willen laten". Ik kan en wil het echt niet begrijpen.

En ik mag echt heeel erg hopen dat de quarantainreregels niet ook gaan verdwijnen! Hoe gestoord wil je het hebben?

En natuurlijk mogen grote evenementen, optredens, festivals nu nog niet; ik vind dat volkomen terecht. Los van alle risico's die je daar loopt kan zoiets niet belangrijker zijn dan gezondheid. Gewoon, niet.

Het lijkt wel of de regering nu ineens bang is om maatregelen te handhaven of langzaam af te bouwen.

Nou, het gros van de mensen om mij heen is nog maar amper ziek van corona. Wat hoofdpijn, wat keelpijn, moe. Klachten waarbij ik denk dat de meesten zich zonder positieve test niet eens ziek zouden melden. Een kind van 6; 1 dag niet fit en wat minder eetlust, en dan nog 6 volle dagen binnen zitten stuiteren want nergens meer last van en vol energie. Ik denk dat dat niet nodig is.

Je ziet het juist aan de cijfers; zo veel besmettingen en zo weinig ziekenhuisopname's. En die ziekenhuiscijfers zijn de cijfers van mensen die mét corona zijn opgenomen, niet eens dóór corona. Dus breek je je enkel en moet je ervoor naar het ziekenhuis; als je dan klachtenvrij toch positief test hoor je ook bij die cijfers. En dat dat ook nog best veel mensen zijn is logisch gezien de cijfers.


Ik heb even de cijfers van het griepseizoen 17/18 erbij gepakt. Daar staat dat ie 18 weken duurde, en er 16.000 ziekenhuisopname's waren. Dat zijn er gemiddeld dan 126 per dag. Er wordt gegokt dat er 900.000 mensen griep hebben gehad toen.

Vorige week werden er gemiddeld 186 mensen met corona opgenomen (en dus niet allemaal door corona, terwijl dat met dat griepcijfer wel zo berekend is). Er zijn echt veel meer dan 900.000 besmettingen in 18 weken nu met corona.
Omgerekend is dus de kans om nu met corona in het ziekenhuis te komen echt zo veel lager dan met griep...

[Cindy de Wolf]

Wat ik jammer vind is dat bedrijven, ook degene waar ik werkzaam ben, gelijk zoiets hebben van; allemaal terug naar kantoor bij ons stond het afgelopen vrijdag al op intranet; vanaf volgende week mogen we weer naar kantoor en dan een poll eronder. Ik was erg eenzaam met mijn stem; nee nog even niet. Ik hoop ook oprecht dat ik nog niet moet maar ik vrees met grote vrezen dat dit wel het geval gaat zijn. Zo jammer dat na 2 jaar thuis werken, wat mij meer dan goed bevalt, je toch terug moet. Nu komt er bij ons wel het hybride werken. Je moet minimaal 2 dagen op kantoor zijn. Nou ja ik hoop in ieder geval dat het nog even niet MOET. En verder denk ik dan ALS je nog niet deel wilt nemen aan het (uitgaans)leven dan wordt je daar niet toe verplicht. Ik persoonlijk vind de horeca zo duur geworden; ik geef dat geld liever uit aan goed vlees voor mijn honden. Neemt niet weg dat ik wel met een vriendin eindelijk weer een dagje Efteling gepland heb staan voor midden maart dat dan weer wel.

[sam28]

Voor mezelf, ik denk dat ik geluk heb gehad vanaf maart 2020. Ik kon op de IC werken en daarna afwisselend anesthesie en soms IC. Zo kon ik de eenzaamheid wegduwen (wegduwen betekent niet dat het er niet was of is!). Want dat heb ik gevoeld, diepe eenzaamheid en het gevoel van het zijn van een paria. En als ik niet had gewerkt was ik (je weet het natuurlijk nooit zeker maar ik ken mezelf) in de suïcide statistieken beland. Mijn werk heeft me er door gesleept, ik was van enig nut.

Ondanks mijn werk heb ik er regelmatig volledig door gezeten en de eenzaamheid word alleen maar nog veel heftiger als je dan op een bankje zit met een vriendin, met anderhalve meter afstand, terwijl je ontzettend zit te huilen en niemand je wil aanraken. Ik woon dan ook nog eens alleen en thuis was er ook niemand die me aanraakte, waar ik op terug kon vallen.

Dus ja, ik ben blij dat de boel weer meer en meer open gaat. En ik ben me erg bewust van het feit dat er mensen zijn die niet blij zijn vanwege een zwakke gezondheid. Dat vind ik heel erg naar en moet goed over nagedacht worden. Of dat daar een oplossing voor gevonden kan worden.
Maar voor mezelf, ik bloei op nu ik weer met vrienden kan knuffelen, naar de kroeg kan en hopelijk eindelijk het concert doorgaat waar ik al jaren een kaartje voor heb!! Ik kijk uit naar festivals en nieuwe ontmoetingen.

Zeer incidenteel, als iemand verdriet heeft misschien, maar verder... blijf alsjeblieft van me af!
Dat is niet armoedig hoor!

Dat geldt voor jou, voor jou is het niet armoedig. N=1. Op moment wordt er zoveel bewijs geleverd over de impact van de eenzaamheid, het niet aanraken. En daar was ook al bijzonder veel bewijs over.