Nou ja, als je't merkt is het natuurlijk al te laat..

Bij m'n eerste zwangerschap heb ik nog lopen spitten en sleuren (iets met veel tijd, veel werk in de tuin te doen en slecht luisteren) en dat ging prima.. Maar de volgende kreeg ik dan toch last. En de vraag is natuurlijk, had ik niet beter wat beter opgelet bij de eerste.
Het is zowiezo wel achteraf pas, ook na de eerste, dat je beseft dat zo'n zwangerschap toch meer van je vergt dan je dacht en dat je lichaam toch nooit meer helemaal hetzelfde gaat zijn. Dat voel je dan plots..
En dan bedoel ik niet de buikspieren of gewicht oid, maar dieper. Rug en bekken vooral. Maar ook plassen vb is echt anders dan voorheen en een volle blaas en niezen gaan nog steeds niet samen.
Je herstelt er wel van, tuurlijk, maar toch... Die belasting heb je gehad.. Nu is, zoals ik, 3 kinderen in dik 3 jaar kopen, in dat opzicht nu ook niet zo'n strak plan...

De meeste mensen denken dat je van de bevalling het meeste 'restschade' overhoudt, maar dat is niet zo. Daarvan was ik het heel verbaasd hoe goed zo'n lichaam ermee om kan en hoe je er, als je niet gescheurd of geknipt bent, een dag later al nauwelijks nog wat van voelt daar beneden. Dat vond ik zo'n mooi en natuurlijk gevoel. Maar wel verbazend.
Maar goed, goed dat je nog geen last hebt. Houden zo.
Het is ook voor iedereen verschillend.
Als de buik toch wat zwaar begint te wegen, daar heb je ook banden voor die prachtige werken. Maar hopelijk heb je die dus niet nodig.
Vermoeidheid is trouwens volkomen normaal, hoort erbij.. Bij de eerste sliep ik 14uur op een dag, herinner ik me.
En het is een cliché, maar je kan er zo al aan wennen voor als de baby er is.
