Lizzy schreef: ↑do 27 mei 2021, 09:41
Oh kijk, dat is een interessante update! Hoe kom je er zo snel mogelijk achter of het A of B is? Beginnen met bloed te prikken? En kun je dan optie A in zo'n onderzoek gelijk meenemen? Waar moet dan op getest worden?
Een belangrijke aanwijzing voor diabetes insipidus is het extreem lage soortelijk gewicht van de urine. Het soortelijk gewicht van urine geeft aan hoe geconcentreerd het is. Normaal ligt het soortelijk gewicht tussen de 1.020 en de 1.040. Hoe dichter deze waarde bij 1.000 komt, hoe 'wateriger' de urine is. In geval van diabetes insipidus kan een soortelijk gewicht beneden de 1.005 voorkomen.
De waarschijnlijkheidsdiagnose kan bevestigd worden door het toedienen van synthetisch ADH in de vorm van Minrin-druppels. Deze druppels bevatten desmopressine, een synthetisch analogon van ADH. Meestal moet de hond daarvoor twee dagen opgenomen worden. Op de eerste dag meet je de exacte hoeveelheid water inname en urine productie zonder medicatie. Op de tweede dag krijgt hij druppels Minrin in het oog en wordt opnieuw gemeten hoeveel de hond in 24 uur drinkt en plast.
Wanneer de hond 50% minder drinkt dan de eerste meting is de diagnose centrale diabetes insipidus gesteld.
Interessant om nog te vermelden is dat er twee types DI bestaan: de nefrogene variant en de centrale variant.
Bij de centrale variant is er een absoluut tekort aan het anti diuretisch hormoon (ADH) dat de nieren helpt om urine te concentreren.
Bij de nefrogene variant wordt er wel voldoende ADH geproduceerd, maar zijn de receptor cellen in de nieren kapot of minder gevoelig voor ADH.
Bij de nefrogene diabetes insipidus reageert de hond om die reden helaas veel minder op toediening van Minrin.
Het kan overigens ook nog Cushing zijn, nier falen of Diabetes Mellitus (suikerziekte). Of zelfs een hersentumor in het gebied dat verantwoordelijk is voor de productie van ADH (hypofyse). Kortom: reden genoeg om het goed uit te laten zoeken.