[Eef+Stippels]

Dat is een mooie gedachte...

[Siberienne]

Dat is een mooie gedachte...

Ik denk dat hij zeer van jouw atletische dame gecharmeerd was geweest. Hij was sowieso nogal van de dames. Ik heb hem ooit bezig gezien om een newfoundlander dame tot ‘tikkertje spelen’ over te halen. Het lukte niet maar hij haalde wel alles uit de kast.... zo grappig

[Charlie Angel]

Vandaag kwam ik deze tegen

Songteksten
I had to leave for certain
I like to come back now and then
Maybe I'm just returning
So I can leave again
The wind comes softly blowing
From the cold grey sea
She leans into my collar
Starts whispering to me
Go, love, if you're going
You keep looking down the track
Go, love, if you're going
I'll be here when you come back
Go, love, if you're going
Go, love, if you're going
So go, love, if you're going
Don't stay on account of me
Go, love, if you're going
If that's the way it's got to be
Go, love, if you're going
You keep looking down the track
Go, love, if you're going
I'll be here when you come back
Go, love, if you're going

En deze foto vond ik vandaag
C8C73547-D207-49D9-AF89-6F83A98C59E1.jpeg

[Eef+Stippels]

Ik denk dat hij zeer van jouw atletische dame gecharmeerd was geweest. Hij was sowieso nogal van de dames. Ik heb hem ooit bezig gezien om een newfoundlander dame tot ‘tikkertje spelen’ over te halen. Het lukte niet maar hij haalde wel alles uit de kast.... zo grappig

Leuk is dat
Ik zal letten op een husky-dalmatier kruising op mijn pad

Als ik dan weer zie hoe atletisch en fit ze vroeger was, zie je ineens extra goed hoeveel ze op hun oude dag in moeten leveren. Dat vond Xindy af en toe best moeilijk
Ik ben voor haar blij dat ze nu weer tikkertje kan spelen met een knappe huskyheer.
Maar het is verschrikkelijk om haar te moeten missen

[Ronald]

Die twee zijn samen aan het rennen denk ik...

Absoluut. Onderweg naar de worstjesbar...

[Siberienne]

Absoluut. Onderweg naar de worstjesbar...

Of de kaaswinkel

[smulpaap]

Leuk is dat
Ik zal letten op een husky-dalmatier kruising op mijn pad

Als ik dan weer zie hoe atletisch en fit ze vroeger was, zie je ineens extra goed hoeveel ze op hun oude dag in moeten leveren. Dat vond Xindy af en toe best moeilijk
Ik ben voor haar blij dat ze nu weer tikkertje kan spelen met een knappe huskyheer.
Maar het is verschrikkelijk om haar te moeten missen

Ik vond dat ook wel moeilijk om te zien
Die aftakeling , ik zit ook nog geregeld foto's te bekijken. Dan zie je ze in hun jonge jaren racen over het strand . Die oneindige energie ...Tessa,werd op 11 jarige leeftijd nog geopereerd aan haar gescheurde kruisband . En na,de revalidatie rende ze weer . Wel was ze dan even flink stijf. Maar ach, ik had zo iets van geniet nog maar even
En toen ging ze echt kwakkelen . En ze verouderde heel snel, toen Thara,kwam had ze nog een korte opleving .Maar toen wist ik al dat ze geen 6 maanden meer zou leven
Tessa was de laatste van het viertal , en ja dan heb je er vier naar hun einde toe begeleidt . Ik heb best een zwak voor oudere herplaatsers. Maar toen had ik zo iets van nu even onbezorgd genieten van een jonge hond . Ik heb het met heel veel liefde en inzet gedaan . Had alles voor ze over , maar ik vond het ook best pittig , het voortdurend monitoren. De zorgen, de vele gebroken nachten . Amber en Tessa, die binnen vijf maanden kwamen te overlijden
Maar vergeten doe je ze nooit . Al die herinneringen. Er loopt hier momenteel een bejaarde bulldog. Lijkt een beetje op Noa. Als ik die zie springen de tranen in mijn ogen
Dan zie ik mn eigen opoe Noa zo weer voor me

[Eef+Stippels]

Ik vond dat ook wel moeilijk om te zien
Die aftakeling , ik zit ook nog geregeld foto's te bekijken. Dan zie je ze in hun jonge jaren racen over het strand . Die oneindige energie ...Tessa,werd op 11 jarige leeftijd nog geopereerd aan haar gescheurde kruisband . En na,de revalidatie rende ze weer . Wel was ze dan even flink stijf. Maar ach, ik had zo iets van geniet nog maar even
En toen ging ze echt kwakkelen . En ze verouderde heel snel, toen Thara,kwam had ze nog een korte opleving .Maar toen wist ik al dat ze geen 6 maanden meer zou leven
Tessa was de laatste van het viertal , en ja dan heb je er vier naar hun einde toe begeleidt . Ik heb best een zwak voor oudere herplaatsers. Maar toen had ik zo iets van nu even onbezorgd genieten van een jonge hond . Ik heb het met heel veel liefde en inzet gedaan . Had alles voor ze over , maar ik vond het ook best pittig , het voortdurend monitoren. De zorgen, de vele gebroken nachten . Amber en Tessa, die binnen vijf maanden kwamen te overlijden
Maar vergeten doe je ze nooit . Al die herinneringen. Er loopt hier momenteel een bejaarde bulldog. Lijkt een beetje op Noa. Als ik die zie springen de tranen in mijn ogen
Dan zie ik mn eigen opoe Noa zo weer voor me

Ja, de aftakeling en de zorgen om onze oudjes zijn loodzwaar..

Ik kan me heel goed voorstellen dat je even wilt genieten van een jonge gezonde hond.

Alhoewel ik zelf niet moet denken aan een hond erbij, zie ik wel dat Bella heel eenzaam is. Ze is echt een honden-hond en trok zich ontzettend op aan Xindy. Als ze bij Xindy in de buurt was, was ze gelukkig. Ze hoefde niet eens met haar te spelen, samen op de bank liggen, samen wandelen of samen ieder op een eigen snackje kauwen was genoeg. Ze ging ook voor steun mee naar al Bella's fysio en hydro afspraken.

Xindy heeft een grote leegte achtergelaten

[Ronald]

Ik was vanmiddag nog even een blokje om. Loop ik een park in, sla de hoek om en daar staat ze. Een zwarte Duitse staande dame. Al een beetje grijs om het toetje. Ik raakte wat aan de praat met de eigenaar en ik heb gevraagd of ik haar mocht aaien. Ze kwam bij me en gaf me een verschrikkelijke tongzoen. Net zoals Nox dat kon.

Ik ben maar doorgelopen. Huilend.
De volgende keer zorg ik dat ik wat lekkers bij me heb. En zal ik de eigenaar uitleggen waarom ik vandaag deed wat ik deed...

[Siberienne]

Ik was vanmiddag nog even een blokje om. Loop ik een park in, sla de hoek om en daar staat ze. Een zwarte Duitse staande dame. Al een beetje grijs om het toetje. Ik raakte wat aan de praat met de eigenaar en ik heb gevraagd of ik haar mocht aaien. Ze kwam bij me en gaf me een verschrikkelijke tongzoen. Net zoals Nox dat kon.

Ik ben maar doorgelopen. Huilend.
De volgende keer zorg ik dat ik wat lekkers bij me heb. En zal ik de eigenaar uitleggen waarom ik vandaag deed wat ik deed...

Ik denk zomaar dat veel andere hondeneigenaren dat helemaal begrijpen.

[smulpaap]

Ik denk zomaar dat veel andere hondeneigenaren dat helemaal begrijpen.

Nou en of !
Amber moest een operatie ondergaan, ik zat in de wachtkamer. En wat komt daar binnen . Een langharige Hollander. Mijn lieve beer was er al jaren niet meer , maar ik barste on huilen uit . Was al nerveus natuurlijk . Gesprek met de eigenaar , die begreep het natuurlijk ook .

Milo was overleden . De volgende dag met de drie dames aan de wandel, en wat komt er aan, een bejaarde jrt . Ik knakte, de eigenaar had zoiets van wat is dit? Verhaal verteld .
Mijn ex was helemaal verslingerd aan Noa
We liepen met de twee dames te wandelen
Zegt ie . Moet je kijken, daar komt Noa, ze leek er sprekend op . Tranen.
Maar goed , gelukkig begrijpen de meeste hondenbezitters precies wat het betekent om een hond te verliezen
En dat is hier op BP idem , een ieder kan zijn /haar emoties kwijt . En dat is heel erg fijn

[eelke]

Toch moet ik zeggen dat ik wel geniet van het ouder worden. Want hij wordt tenminste 'oud'. Althans, hij gaat tenminste niet jong dood, dat kun je met 11 wel zeggen. Voelt toch al meer als 'het is goed zo'.

[Siberienne]

Ik snap wat je bedoelt Eelke, maar het ligt misschien ook aan de hond? Chenak vond het echt erg om krakkemikkig te worden. De eerst keer dat hij door zijn achterhand zakte was hij boos, en hij worstelde er echt mee dat hij niet meer kon rennen. Die wilde echt meer dan hij kon. Tot op het laatst.

Tja, de twee daarna waren ‘ineens’ weg, Janouk met bijna elf, maar die racete kort voor zijn dood nog voor de step, Spot bijna 9 en nou ja, dat verhaal kennen jullie.

En soms denk ik wel eens, ik zou inderdaad wel een hond willen die met een grijze snoet in een mandje voor de kachel ligt en het verder goed vindt....

Onze huidige ‘jonge blom’ van ruim negen denkt nog totaal niet aan pensioen, hoewel hij wel minder stuitert als vroeger voor de avondwandeling voor het slapen gaan en hij kan goed uitslapen ‘s morgens. Maar verder vindt hij nog steeds dat hij bij elke wandeling en skitocht voorop moet en kan hij dat ook. Dus we zijn benieuwd. Ik hoop alleen dat het nog heel duurt want we vinden het even genoeg geweest zo .... en weten tegelijk dat we dat niet voor het zeggen hebben....

[eelke]

Ik snap wat je bedoelt Eelke, maar het ligt misschien ook aan de hond? Chenak vond het echt erg om krakkemikkig te worden. De eerst keer dat hij door zijn achterhand zakte was hij boos, en hij worstelde er echt mee dat hij niet meer kon rennen. Die wilde echt meer dan hij kon. Tot op het laatst.

Tja, de twee daarna waren ‘ineens’ weg, Janouk met bijna elf, maar die racete kort voor zijn dood nog voor de step, Spot bijna 9 en nou ja, dat verhaal kennen jullie.

En soms denk ik wel eens, ik zou inderdaad wel een hond willen die met een grijze snoet in een mandje voor de kachel ligt en het verder goed vindt....

Onze huidige ‘jonge blom’ van ruim negen denkt nog totaal niet aan pensioen, hoewel hij wel minder stuitert als vroeger voor de avondwandeling voor het slapen gaan en hij kan goed uitslapen ‘s morgens. Maar verder vindt hij nog steeds dat hij bij elke wandeling en skitocht voorop moet en kan hij dat ook. Dus we zijn benieuwd. Ik hoop alleen dat het nog heel duurt want we vinden het even genoeg geweest zo .... en weten tegelijk dat we dat niet voor het zeggen hebben....

Nou ja, wat je over Chenak schrijft telt natuurlijk ook voor Gijs. Alleen was hij maar 5, en kon niet meer.
Maar inderdaad, daar zit heel wat tussen. Mijn hart kraakt hoor, als Joep weer eens valt. Het gebeurt toch wel regelmatig dat ie een te krappe bocht maar en dan hop, op zijn buik ligt. Maar daarna kan ie toch bij mij op de bank kruipen en daar heel gelukkig van worden, dat maakt het inderdaad wel 'makkelijk' om fijne momenten voor je oudere hond te creëren.

Maar toch kan ik bij hem denken; hij heeft maar mooi 10 jaar lang onbeperkt kunnen stuiteren. Da's al het dubbele van wat Gijs heeft kunnend doen. Waar ie nu last van heeft komt omdat ie ouder wordt en dat voelt toch wel minder ellendig. Tot straks het einde daar is, want dan kun je me net zo goed bij elkaar vegen denk ik. Het maakt het verlies niet minder. Het gevoel rondom het verlies misschien wel.

[dinky89]

Denk dat het vooral met een stukje acceptatie te maken heeft. Bij een oud huisdier weet je dat de tijd er aan zit te komen en kan je het ook accepteren terwijl bij een jong huisdier het gevoel van oneerlijkheid meespeelt en het idee 'nog een heel leven te moeten gaan' waardoor de acceptatie moeilijker is. Die acceptatie staat volledig los van het verdriet en het gemis want dat zal per huisdier verschillen. De één kruipt dieper in je hart dan de ander.