[tt-tjes]

Dikke allemaal
Maar het was ook tijd en daar hebben we echt wel gewoon vrede mee, op een of andere manier makkelijker dan bij Kaio.

Gek hè. Dat heb ik met Balou ook. Terwijl dat echt mijn soulmate was.
Mijn 2 zwartjes hebben er ook niet veel last van gehad maar ik merk wel een soort van "strijd". Balou was echt de stabiele factor in mijn roedeltje. En nu moet er gekeken worden wie van de 2 het voor het zeggen heeft. Etenstijd is in ene moeilijk. Ik kan er ook niet 1 apart meenemen zonder bij thuiskomst knokken te hebben als er geen hek voor staat. En dat stoort me behoorlijk.

[Envie]

Gisteravond voor we gingen slapen, borrelde ineens oude herinneringen boven van ons Russeltje en de 3 poezen. 2 van de 3 poezen zijn 19 geworden, denkend of deze generatie ook zo oud zal worden.
Hoe ze waren, alle 3 een heel ander karaktertje. Ons Russeltje, een lieverd voor ons, naar anderen soms een krengetje. Maar wat hebben we een lol gehad met hem, speelmaatje voor onze kids, en wedstrijd mannetje voor mij. En hoe ze met zn viertjes samen waren, ze hoorden zo bij elkaar.
's Avonds t laatste rondje, de poezen ook mee. Het lukte ons niet om zonder ze te gaan. En nog tal van andere herinneringen. Ze zijn allang vertrokken, maar nog zo in ons hart.

En dat terwijl ons nieuwe kwartetje ook alweer aardig op leeftijd komt. De oudste, onze Golden, bijna 13 jaar. De poeskes alweer 10 jaar en t Bordertje alweer 6 jaar. En elke dag maken we weer nieuwe herinneringen. De mooisten gaan nooit verloren. Zeker weten

[sam28]

Ik wilde er niet op de camping over schrijven maar ik heb Ziva enorm gemist. Het was de eerste keer kamperen zonder het blije stippenkind. Ze vond dat altijd geweldig.
Lekker wandelen, lekker luieren in de zon en de schaduw en de zon... En dan snachts bij mij liggen in de tent.
Dat was een enorm gemis dus de afgelopen dagen.

DSC_0318.JPG (2.09 MiB) 2130 keer bekeken

[Fenixjuh]

Oh, Sam, dat kan ik me echt voorstellen... Ik vind het echt knap dat je toch naar een camping bent gegaan...
Sterkte!

Verstuurd vanaf mijn PRA-LX1 met Tapatalk

[dinky89]

Ik vond het al dapper dat je weer naar een camping ging en het verbaasd mij ook helemaal niets dat het gemis van Ziva op dat moment extra de kop op steekt

[- pien -]

[sam28]

Thnx. De keuze was lichtelijk impusief (ooh ik heb een week vrij; lets go!) en wat op de automatische piloot.
Maar ik ben wel erdoor heen, het was een koud bad maar heb het gedaan.
Ik ben nog niet toe aan werk morgen want had nog wel een paar dagen extra kunnen gebruiken.

[Lizzy]

Ach lieverd toch . Ik had het twee weken geleden nog met "onze" Anne-Marie (ik was daar met Bisq, ze bleef mank lopen met een voorpoot na een ongeluk in het bos - één behandeling en ze loopt weer als een kieviet) over jou en Ziva en hoe je vorig jaar vol goede moed met een super blije gezonde wat oudere meid op vakantie ging . Hoe anders kon het lopen . Het is ook nog maar zo kort geleden Sam................ . Hard he............ . Oh boy, wat is het hard........

Dikke kus

[Siberienne]

ik beluisterde vandaag een mooie podcast over rouw en hoe dat heen en weer kan gaan. Het verhaal staat ook hier;
https://decorrespondent.nl/11349/rouw-h ... 9-615bcf4e

En dan vooral de slot alinea

Een paar dagen na mijn interview krijg ik nog een mailtje van Fiddelaers-Jaspers. Ik heb haar bedankt voor de lunch, haar tijd en expertise. Ze mailt dat ze nog wat kwijt wil: dat het er bij rouw in de kern niet om gaat om verlies te verwerken of kwijt te raken. ‘Het gaat er denk ik, bij elk model en bij elk mens, om dat je verlies kunt verweven in je nieuwe leven. Ik denk dat mensen gaan inzien dat, door die oneindigheid van rouw, iets anders ook oneindig is. Namelijk: liefde.’

Of je kunt het anders zien: als je rouwt, is liefde het eindpunt.

[sam28]

Ach lieverd toch . Ik had het twee weken geleden nog met "onze" Anne-Marie (ik was daar met Bisq, ze bleef mank lopen met een voorpoot na een ongeluk in het bos - één behandeling en ze loopt weer als een kieviet) over jou en Ziva en hoe je vorig jaar vol goede moed met een super blije gezonde wat oudere meid op vakantie ging . Hoe anders kon het lopen . Het is ook nog maar zo kort geleden Sam................ . Hard he............ . Oh boy, wat is het hard........

Dikke kus

Fijn dat bisq weer als een kieviet loopt!
ach ja, Anne-Marie. Dat is ook een lieverd. En Ziva was idd zo blij altijd. Die was echt blij voor zichzelf en soms ook voor mij als ik niet blij was. en oktober is ook nog maar kort geleden. M'n puppen kind, als ik erbij stil sta ga ik weer heel hard huilen. Ik kan haar vacht nog voelen.
Het is enorm hard.

Zoen! Ook voor jou en jullie verlies, zo vlak na ziva.

ik beluisterde vandaag een mooie podcast over rouw en hoe dat heen en weer kan gaan. Het verhaal staat ook hier;
https://decorrespondent.nl/11349/rouw-h ... 9-615bcf4e

En dan vooral de slot alinea

Een paar dagen na mijn interview krijg ik nog een mailtje van Fiddelaers-Jaspers. Ik heb haar bedankt voor de lunch, haar tijd en expertise. Ze mailt dat ze nog wat kwijt wil: dat het er bij rouw in de kern niet om gaat om verlies te verwerken of kwijt te raken. ‘Het gaat er denk ik, bij elk model en bij elk mens, om dat je verlies kunt verweven in je nieuwe leven. Ik denk dat mensen gaan inzien dat, door die oneindigheid van rouw, iets anders ook oneindig is. Namelijk: liefde.’

Of je kunt het anders zien: als je rouwt, is liefde het eindpunt.

Ik ga het a.s weekend luisteren, eerst starten op m'n nieuwe werk.

[M@rina]

De laatste tijd ben ik weer zo met Teun bezig.... Hoe jammer we het vinden dat hij onze verhuizing naar Frankrijk niet mee gaat maken. We hadden w.s alles helemaal moeten omheinen, onze avonturier vond altijd wel een gaatje om op onderzoek te gaan maar wat had hij het gaaf gevonden. Op het erf drentelen, beetje kippies opjagen maar ze geen vlieg kwaad doen, lekker snuffelen, achter ons aan dreuttelen en dan weer keihard vooruit rennen, ekkere lange wandelingen maken. Helaas het mocht niet zo zijn, maar het verdriet om wat hij allemaal mist en hoe leuk en fijn hij het gevonden zou hebben, dat doet dan weer even heel erg pijn.

Saartje gaat het wel mee maken hoop ik, nog 2,5 maand en dan gaan we samen naar Frankrijk, maar ik moet dan nog even terug. Ik heb met haar afgesproken dat ze dan nog ff niet mag gaan. Niet dat daar nu aanleiding voor is, maar op zo'n leeftijd weet je het nooit, dus fingers crossed!

Wel weten we nu in eens wat we met zijn as willen doen. Als Saartje gaat, gaan we haar begraven op ons eigen land en Teun mag dan met haar mee.

[Aquillo]

Ik wilde er niet op de camping over schrijven maar ik heb Ziva enorm gemist. Het was de eerste keer kamperen zonder het blije stippenkind. Ze vond dat altijd geweldig.
Lekker wandelen, lekker luieren in de zon en de schaduw en de zon... En dan snachts bij mij liggen in de tent.
Dat was een enorm gemis dus de afgelopen dagen.

DSC_0318.JPG

[Aquillo]

De laatste tijd ben ik weer zo met Teun bezig.... Hoe jammer we het vinden dat hij onze verhuizing naar Frankrijk niet mee gaat maken. We hadden w.s alles helemaal moeten omheinen, onze avonturier vond altijd wel een gaatje om op onderzoek te gaan maar wat had hij het gaaf gevonden. Op het erf drentelen, beetje kippies opjagen maar ze geen vlieg kwaad doen, lekker snuffelen, achter ons aan dreuttelen en dan weer keihard vooruit rennen, ekkere lange wandelingen maken. Helaas het mocht niet zo zijn, maar het verdriet om wat hij allemaal mist en hoe leuk en fijn hij het gevonden zou hebben, dat doet dan weer even heel erg pijn.

Saartje gaat het wel mee maken hoop ik, nog 2,5 maand en dan gaan we samen naar Frankrijk, maar ik moet dan nog even terug. Ik heb met haar afgesproken dat ze dan nog ff niet mag gaan. Niet dat daar nu aanleiding voor is, maar op zo'n leeftijd weet je het nooit, dus fingers crossed!

Wel weten we nu in eens wat we met zijn as willen doen. Als Saartje gaat, gaan we haar begraven op ons eigen land en Teun mag dan met haar mee.

Kan ik me voorstellen. Dat je Teun nu mist. Maar hij gaat mee in jullie hart. Dan danst hij met jullie mee op de wandelingen met Saar. Ga er maar van uit Saartje zal het nieuwe avontuur aangaan. En mooi ook wachten met de as van Teun totdat de tijd van Saar er is. (hopelijk nog lang niet)

Ik heb hier nog de as van Estrella. Als het zo ver is.. strooi ik haar samen met Aquillo uit op hun lievelingsplekje. Dan zijn ze eindelijk weer samen.

[Aquillo]

Inmiddels is Balou er al 3 weken niet meer. Ik mis hem vreselijk maar heb er meer vrede mee dan ik verwacht had. Ook de huilbuien zijn er niet meer. Wel tranen in mijn ogen als ik over hem praat.
Ik heb de laatste 1,5 maand van zijn leven thuis gewerkt, wat de gelegenheid schepte om dicht bij hem te zijn en langzaam maar zeker afscheid te nemen. In die tijd wilde hij graag bij me in de buurt slapen, maar ik merkte dat hij steeds meer afstand nam. Toen hij niet meer wïlde dat ik naast hem kwam zitten, en wegliep ipv op mijn schoot te klimmen wist ik dat het tijd was. Deze laatste maanden hebben er denk ik toch voor gezorgd dat ik er beter mee om kan gaan. Het gemis zal nog heel lang blijven, hij was mijn soulmate, mijn schaduw, die mij vertrouwde met elke vezel in zijn lijfje. En nu jank ik dus weer

Zo kort geleden nog..heel veel sterkte.

[Lizzy]

Fijn dat bisq weer als een kieviet loopt!
ach ja, Anne-Marie. Dat is ook een lieverd. En Ziva was idd zo blij altijd. Die was echt blij voor zichzelf en soms ook voor mij als ik niet blij was. en oktober is ook nog maar kort geleden. M'n puppen kind, als ik erbij stil sta ga ik weer heel hard huilen. Ik kan haar vacht nog voelen.
Het is enorm hard.

Zoen! Ook voor jou en jullie verlies, zo vlak na ziva.

Dank je

Ja, Anne-Marie is een lieverd. En zichtbaar geraakt door ons verdriet om het verlies van Ziva en Toetie.

Je kunt haar vast ook nog ruiken.... Ik kan Toetie ook nog ruiken.

Ik herken het allemaal zo goed. Ik praat iedere dag tegen Toetie. En er gaat eigenlijk ook nog geen dag voorbij dat ik moet huilen. Ik mis haar zo vreselijk. Ik vind het zo oneerlijk, ze was zo geliefd en ze heeft maar zo kort van het leven mogen genieten . Niet te taaien. Gelukkig moeten Leo en ik nu ook al wel lachen om herinneringen aan onze zwarte prinses. Ze was zo vreselijk stik lollig! Ik heb echt nog nooit zo'n grappige hond gehad, met zoveel humor. Ik hield zoveel van dat ietwat stoute maar ontzettende lollige karakter van haar. Mijn lichtvoetige mooie grappige lieve stoute zonnetje