W zijn weer thuis na een heerlijk weekje in de Harz! We hadden een leuk huisje, met prachtig uitzicht over het dorpje. Hebben eindeloos gewandeld, burchten bezocht, zijn naar Zoo Leipzig, een roofvogelshow en een mooi wildpark geweest en hebben veel te veel pommes, eis und kuche gegeten.
Hoogtepunt van de vakantie was toch wel de rit op de IJslandse merrie Eik. In dat prachtige landschap, met een geweldige tölt en een knijterharde galop heeft zij mij veilig en vertrouwd laten genieten. Sinds mijn stage in 2004, heb ik niet meer zo hard gegaloppeerd, tenzij ik op hol geslagen was.
Ik vond het zó leuk, dat ik de dag er na gewoon nog een keer gegaan ben! De tweede rit was zo mogelijk nog leuker, met meer hele fijne tölt, een nog veel langer stuk knijterharde galop en een bezoekje aan de veulenweide.
Een half jaar geleden had ik dit niet gedurfd. En ik heb het de afgelopen maanden echt niet altijd makkelijk gevonden om zo met mijn angsten bezig te zijn. Elke keer weer toegeven dat ik iets eng vind, bij jezelf te rade gaan en een manier vinden om je grenzen op de juiste manier te verleggen. Ik heb me vaak een aansteller en aandachtstrekker gevoeld, ook al weet je met je verstand dat dat helemaal niet zo is. Maar door zo bewust en eerlijk naar mezelf te zijn geweest heb ik me nu helemaal te pletter kunnen genieten. Hoe gaaf is dat!
En als je dan helemaal zen zit te zijn tijdens een geweldige viertakt tolt (Eik was naast lief ook nog eens echt een goed paard! Zo mag ik ze niet vaak rijden) en je hoort de eigenaresse en andere ruiter tegen elkaar zeggen "jeetje wat loopt ze mooi en ontspannen" en "ja, je hebt echt een goede techniek, je rijdt goed", dan weet je ook dat je echt de goede weg hebt gevonden. Want het draait niet alleen om mij. Het draait ook om respectvol en eerlijk naar je paard zijn, die jou met al je bagage rond moet sjouwen.
Het is zo bijzonder, die grote, sterke, supersnelle dieren, die elke keer weer bereid zijn met jou het contact en avontuur aan te gaan.