[fransbulletje]

Onze Jules lag heel ontspannen op zijn zij en kreeg via canule in de voorpoot eerst een slaapmiddel toegediend en daarna een blauwe vloeistof.
Hij was zo weg , ging heel snel maar ontspannen.

[enya13]

ik heb al veel dieren moeten laten gaan [van kleine knagers-paarden] en alles is relaxed verlopen, geen gegil of wat dan ook.
mits de bilprik heel rustig geinjecteerd wordt, is er niks aan de hand. en ik heb mieperige honden gehad die piepten om niks.
paarden en pony's is in een paar seconden gebeurd. het rotte is dat ze zo omvallen dan.
1x met infuus geprobeerd en dat duurde eeuwen..............

[Border Bandit]

Wat fijn dat je hierover begint.
Ik durfde het nooit, omdat het misschien gevoelig ligt voor mensen die recent hun dier hebben moeten laten inslapen.

Ik heb tot nu toe 2 honden moeten laten inslapen.
Allebei kregen ze eerst een spuit in hun bovenbeen/dei en daarna, als de hond leek te 'slapen' een spuit rechtstreeks in hun hart.

Beide honden vonden die 1e prik niet prettig en liepen een rondje.
De hond lijkt dan in slaap te vallen. Na het controleren van de ooglid-reflex kregen ze die spuit in het hart.

Beide honden reageerde daarop met stress!!

De eerste tilde zelfs zijn kop op naar zijn hart. In mijn ogen wilde hij van de pijn af die daar was.
De tweede hond begon direct te hijgen. Bij stress ging hij altijd hijgen.

De dierenarts zegt dat het reflexen zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat ze die spuit voelen! Het lijkt me uitermate pijnlijk als je hart stilgelegd wordt.

Ik heb er een enorm naar gevoel aan overgehouden.

Volgens mij LIJKT het alsof de hond slaapt, maar volgens mij is hij in zijn hoofd nog bij en is het voornamelijk een spierverslapper.

Ik weet dat bij mensen die geopereerd worden, je een middel krijgt dat je 'weg' maakt en een spierverslapper. Het middel dat je 'weg' maakt is snel uitgewerkt en wordt daarom continu gegeven.

Ik zou wel eens willen weten of ze de hersenactiviteit van honden gemeten hebben tijdens en na deze spuiten, bij het ontwikkelen ervan.

[Kaela]

Gatver Bandit, wat een nare ervaring.

Ik denk dat veel samenhangt met het middel dat ze spuiten.

De pillen die Oscar kreeg (ventraquil) hebben dus als effect dat de hond dingen nog wel mee krijgt. Dat is dus een ongeschikt middel om verder iets mee te doen, want de hond krijgt teveel mee. Reden voor ons om het bij leven nooit gebruikt te hebben (samen met het verlagen van de agressierem, wat bij een angstagressieve hond hele nare gevolgen kan hebben). We hebben hem dan ook een veel te hoge dosis gegeven, omdat het toch niet meer uitmaakte en het zeker weten veilig moest.

Daarna de narcose. De dierenarts heeft duidelijk uitgelegd dat ze in de huid tussen de tenen ging controleren of hij nog iets voelde. Daar heeft ze zo hard met haar nagel ingedrukt, dat haar nagel diep in haar eigen vinger die ze onder de huid hield stond. Dat zou zeker weten pijn hebben gedaan, maar zijn hartslag ging er niet eens van omhoog, wat bij stress met enkel een spierverslapper wel zo zou zijn. Daarna pas de spuit in het hart, zodat ze zeker wist dat Oscar écht niets meekreeg van die handeling.

Ik vind het verdrietig om te lezen dat het ook zo anders kan gaan. Je wilt dat het afscheid zonder stress en pijn gebeurd. En dat kan ook, met alle middelen die er beschikbaar zijn.

[eelke]

Jeetje wat naar. Van de spuit in het hart zag ik echt niks. 0,0 reactie. Het zal dan denk ik wel aan het middel liggen ja. Een narcosemiddel wordt natuurlijk ook bij een operatie gebruikt en dan is er toch ook echt geen reactie...

En jammer dat je er niet eerder over durfde te beginnen! Juist de baasjes die dit net achter de rug hebben of er voor staan, begrijpen goed hoe belangrijk het is dat dit goed gebeurd, dus voel je vooral vrij om je ervaringen te delen hoor.

[Angelique]

Hier hebben ze nog nooit een spuit in het hart gekregen. Ging altijd de ader in op een voorpoot. Bij de prik in de bil wordt wel altijd gemeld dat het pijnlijk kan zijn, maar ik heb er nog nooit enig effect van gezien. prik wordt dan ook altijd heel traag gezet, maar zoals ze zelf altijd zegt, gebeurd het toch dat honden 'm voelen. Wij praten en aaien gewoon door nadat ze ingedut zijn (en zij het voorpootje voorbereid op de laatste spuit) volgens mijn da krijgen ze dat nog wel mee, dus dat doen we dan gewoon.

[Border Bandit]

Bedankt voor je fijne reacties!

Gelukkig gaat het bij anderen beter/rustiger!!

De eerste hond was een hollandse herder. Hij is met 1 jaar en 4 mnd ingeslapen i.v.m. epilepsie. Hij had de maximale dosis medicatie en was die dag om 11.00 begonnen met aanvallen. De dierenarts kon pas om 15.00 komen. Hij had non-stop aanvallen gehad. Vreselijk.

De tweede hond was 9 jaar en 9 mnd. Dat was een kruising Border Collie - Labrador - Hollandse Herder. Als hij onder narcose moest, kreeg hij eerst valium omdat hij zich zo tegen de narcose verzette dat deze niet kon werken.
1 uur voor hij overleed heeft hij veel valium gekregen. Toch was hij niet 'weg' toen ze die spuit in zijn hart zette.
Ik moet zo aan Oscar denken.

Misschien heb ik rassen gehad die geestelijk erg sterk zijn?
Bandit is heel anders, die geeft zich overal aan over. Hij was ook zo weg toen hij onder narcose moest.

[gemma.kivits]

Ik weet niet beter dan dat ze bij onze honden een slaapmiddel in de ader van de voorpoot doen en daarna het andere middel rechtstreeks in het hart plaatsen.
Het is misschien geen tof aanzicht maar in mijn ogen wel de meest humane omdat het minder pijnlijk lijkt.

Ik weet dat mijn oude dierenarts het ooit via een infuus in de voorpoot heeft gedaan maar ik heb nog nooit via de bilspier gezien of gehoord.

Ik wens ze wel heel veel sterkte met het verlies

[Marieke24]

Ik heb gelukkig nog maar één hond hoeven laten inslapen en dat ging heel rustig. Afscheid hadden we al lang en breed genomen toen de dierenarts bij ons thuis kwam. Ik wilde persé niet de spuit in de bil omdat ik regelmatig heb gezien bij honden van familie dat die spuit pijn deed. Hij heeft toen een braunule gehad en dat ging rustig en pijnloos. Toen hebben we afscheid genomen en hem knakworst gegeven waar hij gek op was. Daarna is het euthanasie middel in zijn ader gespoten en hij was binnen 15 seconden al weg. Hij was ook erg ziek, misschien dat dat er mee te maken had dat hij zo snel weg was. Ik vond het in ieder geval een fijne methode voor de hond en voor de baasjes.

[tt-tjes]

Mijn ervaring bij Chendo, die in Eersel bij Brechtje is ingeslapen. Hem hebben ze ook een infuus gegeven en daar het narcose middel in. Die zakte heel langzaam weg. Daarna het definitieve middel. Ik heb hem al die tijd in mijn armen gehouden, ook bij het zetten van het infuus en dat was geen stress. Ben blij dat het zo gedaan is toen bij hem.
Spuit in het hart heb ik heel veel jaren geleden meegemaakt bij 2 hondjes. Ik wil dat nooit meer.

[tt-tjes]

Dit is waar - het duurt veel langer voor een dier om los te komen van zijn bewustzijn zolang er tegen hem wordt gepraat en hij wordt geaaid. Maar serieus!? Afscheid nemen kan maar 1x, en dus moet dat in 1x goed. En al duurt het een uur - dan maak je daar tijd voor.
De euthanasie is een van de belangrijkste momenten in het leven van het dier en het baasje - in elk geval het laatste moment dat ze samen doorbrengen. Ik kan niet begrijpen dat er artsen zijn die dat afraffelen. De enige uitzondering daarop (vind ik) is als er sprake is van extreme pijn en het dier ondraaglijk lijdt, dan is snelheid geboden om hem uit zijn lijden te verlossen. Maar in alle andere gevallen - neem alle tijd van de wereld.

Helemaal mee eens. Ik vond het zo fijn om nog tegen Chendo te kunnen praten en hem te knuffelen. Brechtje zette de definitieve spuit niet voordat ik er klaar voor was.

[El_Kato]

Heb er helaas sinds kort ervaring mee

Manu kreeg eerst een prik in de rugspier, dat was narcose. Heb geen reactie gemerkt maar een pieper was hij absoluut niet. Toen wilde ze een braunulle (zo'n naaldje in zijn pootje) aanleggen maar dat lukte niet met prikken. Daar werd hij wel wat onrustig van ook al sliep hij toen al. Toen gezegd geef hem maar een prik in het hart, daar had ik me ook op voorbereid dacht dat het altijd zo ging, dat ging ook niet helemaal soepel ze kon de goede prikplek niet vinden. Uiteindelijk toch gelukt en heeft ze nog een keer bij moeten spuiten omdat zijn hart door bleef gaan. Ondanks wat gerommel toch wel het gevoel dat het rustig en mooi verlopen is en dat hij rustig is ingeslapen. Bij Mexi is een braunulle, … eeh ik ken dat woord niet heb het uit eerdere topics maare een infuus zeg maar in haar pootje gezet en daar heeft ze narcose door gekregen dat was al genoeg maar voor de zekerheid ook nog een middel om het hart te stoppen. Bij Manu en Mexi was het laatste middel blauw en niet roze…

Ooh ook bij Mexi had ik niet het idee dat ze er last van had.

[petralita]

Ik ben met verbasing dit topic aan het lezen.
Roeska gaat heel hard achteruit en ik denk dat het niet lang duurt voor ik haar moet laten gaan.

Gezien Roeska bijtverleden bij de DA en uberhaubt als mensen ongewenst aan haar zitten ben ik het gesprek aangegaan hoe te handelen als het tijd is.

In mijn herinnering een jaar of 12 geleden is de hond van mijn ouders thuis ingeslapen, dit is eerst gebeurt door pillen in het eten, zodat de hond al zou slapen voor de DA kwam. En daarna heeft de DA het afgemaakt.

In gesprek met de DA bleek dat dus niet meer zo te gaan. Eventueel eerst een kalmeringsmiddel/verslapper daarna een prik in de bil, en daarna de rest. De prik in de bil zou ik ook kunnen geven ivm Roeska haar gedrag.

Maar nu door deze verhalen, wat een verschrikking.

Ik weet het niet meer...

Voelen ze dit ook zo als ze eerst een dosis pijnstilling krijgen?

[- pien -]

Tippy was mijn eerste hond die moest inslapen...hij kreeg een 'rustgevend middel' en ik moest 'm rechtop tegen me aan houden tot hij suf werd maar hij zat te hijgen en te piepen en te 'trippen', vreselijk voor je gevoel duurt het zo lang
Daarna een andere spuit en hij was weg...
Toen Kees 'op' was wilde ik dit persé niet...dus de da mocht van mij meteen het euthanasiemiddel inspuiten. 'Ja maar dan is ze ineens weg'...dat gaf niet want ze was erg ziek en ze mocht gaan. Dus Kees keek mij aan, ik aaide haar en hield haar vast, het werd ingespoten en daar ging ze...heel rustig.

[Dwarreltje]

Een interessant topic. Bij de hond van mijn ouders was de eerste prik ook dusdanig pijnlijk dat het beestje gilde van de pijn. Ze hebben hier behoorlijk last van gehad en heel lang met de gedachte rondgelopen dat die pijn het laatste is wat hij gevoeld heeft. Was echt heel triest.

Inderdaad een interessant topic (al stromen de tranen wel bij de herinnering en de wetenschap van de toekomst ).
Ondanks dat Dwarreltje een enorme stresskont was bij da, kan ik gelukkig terugkijken op een zacht, pijnloos wegglijden van mijn meisje. Deze da blijft dus in ere Gewoon heel veel eten bij de hand, ondertussen pootje scheren en naald inbrengen. Zolang Dwarreltje mocht eten, deed ze niets liever dus dat was heel erg fijn op dat klote laatste moment.
Maxi was sowieso een bikkel die alles wel goed vond. Gelukkig maar, want dat afscheid was veel en veel te snel Tussen moment van 'we moeten naar da dit lijkt niet goed' en moment van inslapen zat nog geen 2 uur...
Heb inderdaad vroeger ook eens mee moeten maken dat een hond van ons thuis de prik direct in hartspier kreeg en met een gil ons verliet Dat vergeet je echt nooit meer... Mijn vader reed na afloop zo voorrangsweg op met aanrijding als gevolg....

Goed topic, dan kan je je er wat beter op voorbereiden nu alles nog gezond is. Liever denk je niet aan dat moment, maar beter toch maar wat informatie verzamelen....