Ik maakte eergisteren een account aan voor een vraag. Inmiddels heb ik de hond gisteren ochtend in laten slapen...
Toch wil ik weten wat had mijn hond.... Hieronder het verhaal van een verdrietig baasje......
Ik heb 2 honden een herder(12), en haar dochter (4,Kruising).
Op 6 mei is de herder in 1 dag zo maar blind. Ik maak een afspraak met de dierenarts en ik google wat het zou kunnen zijn het lijkt op glaucoom? De dierenarts zegt oog ontsteking, ze heeft advies gevraagd bij een oog specialist. De herder moet aan de prednison. ( 1 week 4 pillen, 2 weken 3 pillen, 2 weken 2 pillen, 2 weken 1 pil, 2 weken om de dag een pil kuur afmaken) We gaan naar huis. Als ik na de nacht beneden kom lijkt het wel een zwembad. De hond drinkt en plast niet normaal veel. Liters. Maar op maandagmiddag 8 mei kan hij weer zien! Een wonder ik ben zo blij! De deur staat 24/7 open zodat de hond de tuin in kan. En dat gaat goed.
Op 17 mei (woensdag) kan de herder opeens niet meer opstaan. Ik maak direct een afspraak. De hond moet daar blijven en aan het infuus. Hij heeft koorts. Er wordt gedacht aan een baarmoeder ontsteking. Ze adviseren een bloedonderzoek en een echo. Doen we! Om 16 uur moet ik terug zijn voor de echo. In de tussentijd ben ik hard aan het denken. Wil ik mijn hond een zware operatie aan doen op zijn leeftijd….De tijd kruipt voor bij. Wij slijten onze tijd bij een winkelcentrum in de buurt op een bankje ( geen terras te vinden) De dochterhond zit daarbij de eerste 10 minuten in een stik hete auto. Totaal vergeten wat verschrikkelijk! Ik ren naar de auto het gaat goed met m… Wat een schrik. We zijn allemaal van slag…je vergeet je hond toch niet … In de tijd in het winkelcentrum weet ik niet wat ik zal beslissen met een eventuele baarmoeder operatie. Bij de supermarkt sta ik huilend bij de kassa een pak ham af te rekenen. Als ik een vervelende beslissing zal moeten nemen(?) wil ik mijn hond nog even verwennen….Ruim op tijd ben ik weer bij de Dierenarts.
Het bloedonderzoek; nieren zijn goed, verhoogde witte bloedcellen wijzen op een ontsteking, de rode zijn verlaagd, en bloedarmoede. De echo volgt de baarmoeder is prima! Geen nood ik ben blij. De herder krijgt zijn ham gaat gezellig mee naar huis. We stoppen met de prednison en beginnen met anti biotica. De afspraak is om tot maandag te kijken of hij opknapt en weer kan staan met de anti biotica. Anders is het advies om m in te laten slapen…Donderdag 11.30 terug komen voor controle en een spuit antibiotica. Om 11 .30 zitten we in de spreekkamer. De hond doet een plas, kan gebeuren. De koorts is gezakt het ziet er goed uit we mogen naar huis.
Op vrijdag 19 mei einde van de ochtend bel ik de dierenarts. Ik maak mij zorgen de herder heeft nog steeds niet geplast. Zijn ogen staan blij hij eet en drinkt prima. Advies: gewoon blijven proberen. Einde van de middag bel ik de dierenarts weer; hij heeft nog niet geplast. Ze kunnen een katheter aannbrengen dan blijft zijn blaas continu druppelen en krijgt hij vanzelf weer aandrang. Doen we! Om 19 uur zijn we daar. De katheter aanbrengen lukt niet en de hond vind het echt niet fijn. Ik dacht fluitje van een cent… ik vind dit zo erg… Mijn hond lijd dit wil ik niet ik vraag of er geen andere manier is. Ze zeggen ja maar ze sturen een beetje aan op in laten slapen….Dit komt als donderslag binnen… ik zou wachten tot a.s. maandag op verbetering…. Ze kunnen op een andere manier de blaas legen, pijnloos…. Graag… op dit moment. Ze zijn lang bezig om de blaas met een spuit leeg te halen… 4 liter… Mijn god dit kan toch niet dit is drama wat moet ik nou… Ik ga naar huis met hond… als hij niet plast…moet dit elke dag…? Dat kan niet… Ik slaap voor de zoveelste nacht in de woonkamer naast mijn trouwe viervoeter. Hij kijkt blij vind dit wel erg gezellig. Hij speelt met mij en zijn dochter al is het liggend. Geniet van knuffels (Deze hond gaat daarvan knorren het lijkt op spinnen van een poes) Eet heerlijk zijn bak leeg met extra lekker eten drinkt daarna water… Ik ga proberen te slapen met de wetenschap dat als hij niet heel snel zelf plast dit het einde is… Dan moet ik de beslissing nemen dit kan niet zo.
Om 7 uur wordt ik wakker(zaterdag 20 mei) zoals vele malen die nacht. Ik aai m hij kijkt blij. Ik beslis om mij niet nog even om te draaien. Vannacht was onrustig hij probeerde steeds op te staan of zich te draaien waarbij ik m heb geholpen. Ik voel… geen plasje… ik ga douchen aankleden en heb loodzware benen. Ik spreek de voicemail in van de dierenarts dat ik er aan kom…. De honden horen beiden mijn sleutelbos van de auto. Dochterhond springt er enthousiast in. Herder kijkt blij tracht op te staan waar gaan we gezellig heen? We tillen m in de auto. Onderweg gaat hij rechtop zitten met zijn hoofd op de rugleuning van de bank wat een leuk vroeg uitje… Ik stop bij de dierenarts voor de deur. Achter in de auto krijgt hij zijn favoriete voer, en water hij eet met genoegen kijkt zo blij en levenslustig. Ik knuffel er op los en haal de dierenarts. Buigend over de auto proberen ze een infuus aan te leggen voor het slaapmiddel. Pootjes opgezwollen door vocht…niet te vinden. Hij krijgt een slaapspuitje in zijn bil wat hij wel voelt maar het is een stoere hond. Hij valt in slaap en snurkt heerlijk. Dierenarts komt terug… laatste spuit… hartje stopt. Hij gaat op de hondenbrancard en loopt leeg alle urine op straat.. naar een speciale kamer een afscheidsruimte. Ik heb al afscheid genomen… dag maatje trouwe viervoeter wereld hond…. Er is er geen 1 zoals jou ik zal je zo verschrikkelijk missen. Ik “geloof” niet maar als er “iets” is hierna zorg er dan voor dat ik je tegen kom. Je zit voor altijd in mijn hart. Ik weet niet of ik iets anders had moeten doen je keek nog zo blij en vol levenslust grote vriend misschien had ik de beslissing eerder moeten nemen of nog andere dingen moeten doen of proberen. Ik weet het niet ik wilde je niet laten lijden vriendje.
Hele dikke kus heel veel knuffels ik hoop op een hondenhemel en dat het daar gezellig is…
. Ik heb geen idee wat het geweest zou kunnen zijn, maar wil je wel heel erg veel sterkte wensen met het verlies van je lieve maatje. Uit je verhaal op te maken heeft ze gelukkig niet hoeven lijden.
