Bedankt voor de duimen.
Zelf vind ik het niet spannender dan de voorbije weken. Meer nog, na al een paar keer gedacht te hebben dat het begon waarna het weer stilviel, gaat de spanning er wat af. Je wordt dat gewoon.
Dan denk je telkens: oh, zal wel weer niets zijn...
Maar ja, op een keer moet hij er toch uit komen. En ik zal heel blij zijn als het zover is. .
Wel eerst nog vandaag schoentjes gaan kopen voor Laurens want hij stapt sinds enkele dagen en heeft enkel sandaaltjes ( die ook zo goed als te klein zijn ondertussen).