En afgelopen week van zondag avond tot woensdag weer in het ziekenhuis doorgebracht, weer galsteenaanval met alvleesklierontsteking, ze herkenden mij zelfs al op de acute opname afdeling
. Waar er op de aoa erg lieve mensen werken, had ik zowel op de spoed als op de afdeling interne geneeskunde 2 mensen die zacht gezegd beter op het mortuarium kunnen gaan werken.
Ik was deze keer echt heel erg ziek en eigenlijk had ik beter een ambulance kunnen bellen, maar dat vind ik dat weer niet nodig als het voor mezelf is, en ik ben als de dood dat ze Biggles laten ontsnappen en Bella overstuur zou raken, dus toch maar een kennis gebeld. Naar de auto toe kon ik nog lopen, bij het ziekenhuis aangekomen hebben ze me maar in een rolstoel gezet en naar binnen gereden, want door de pijn kon ik niet veel meer. Dan moet je eerst langs de huisarts daar, en dan word je pas door naar de spoed gebracht, en die had ik graag over willen slaan, wat een sadistische ... had daar dienst. Ik heb een hoge pijngrens, en alleen een galsteenaanval ga ik niet eens voor naar het ziekenhuis die zit ik wel uit desnoods met alleen vrij verkrijgbare pijnstillers (zodat ik niet naar de dokter hoef), maar als die alvleesklier meedoet is niet meer te houden zoveel pijn, en het enige dat ik dan kan is in een vreemde houding heel stil liggen, want als ik dan beweeg schiet alles nog erger in een kramp. Nou daar had deze kale potige verpleger geen boodschap aan, ik moest hup hup recht gaan liggen en hem aankijken als hij tegen mij sprak... en toen ik dat niet kon, zei hij doodleuk dat ik het dan maar zelf moest weten, en dat hij daar niet op ging wachten, en liep weg om voor mijn idee pas een half uur later terug te komen (en nee hij had geen andere patiënten om zich mee bezig te houden, want hij was o zo gezellig aan het ouwehoeren met zijn collega's in de tussentijd), en hetzelfde nog een keer te flikken met de toevoeging dan moet je het zelf maar weten dat je langer op de pijnstilling moet wachten. Uiteindelijk heeft de kennis die met me mee was me maar een duwtje gegeven zodat ik op mijn rug rolde, want ik denk als die er niet bij was dat ik nog heel lang had kunnen wachten. Toen heeft hij eindelijk het infuus aangelegd, maar zelfs de hele fles paracetamol via het infuus was deze keer niet genoeg, en nadat de dokter met de uitslag kwam dat weer de alvleesklierwaarden niet goed waren heb ik ook nog morfine via het infuus gehad, wat nog niet genoeg deed dus op de aoa hebben ze me nog een pil morfine gegeven.
Op de aoa gelukkig goed verzorgd, al blijven die wc's gewoon ranzig, maar vervolgens moest ik overgeplaatst naar de interne geneeskunde, nu is het iedere keer gedoe met mijn eten, ik heb veel intoleranties en als ik al zo ziek ben wil ik geen risico lopen. Maar daar was net als de vorige keren weer gedoe over en 1 van de verpleegsters vond eigenlijk dat ik niet zo moest zeuren en ging een eind tekeer tegen mij daarover, om een paar uur later opeens poeslief te gaan zitten doen. Toen ik overgeplaatst werd naar een andere kamer, kreeg ik te horen dat de terror zuster daar ook al bezig was geweest, tot en met een ontzettend lief vrouwtje van 90 even finaal de grond intrappen, en de andere dames op de kamer hadden ook een veeg uit de pan gehad. Ze leek wel een borderliner die van de paaz ontsnapt was in haar gedrag.
De volgende dag was er een verpleegster die wel haar best deed om het iedereen naar de zin te maken, en die rende haar benen onder haar lijf vandaan, maar die had het door haar fijne collega veel zwaarder, want aan die terror zuster durfde niemand meer iets te vragen dus bleef alles voor de volgende liggen.
Al met al was het voor mij nu zeker dat de galsblaasoperatie, echt niet in het waterlandziekenhuis zal gebeuren, alles is vies, oud en versleten en ik moet maar hopen dat de operatiekamers wel goed bijgehouden worden, de chirurg leek er bijna van onder de indruk toen ik zei dat hij misschien wel een goede dokter kon zijn maar dat alles eromheen, zoveel mis mee was dat ik het daar niet aan durfde, en hoe vroeg mij zelfs nog om een klachtenformulier in te vullen, zodat die dingen en mensen hopelijk aangepakt konden worden.
Nu heb ik voor aankomende woensdag een gesprek in het bovenij ziekenhuis, en hopelijk hebben ze snel plek want ik kom steeds slechter uit het ziekenhuis. En hoewel ik nog steeds liever niet geopereerd word moet ik er echt aan geloven. Want ik ben nu constant misselijk en lig het grootste gedeelte van de dag te slapen en mijn hoofd ben ik geloof ik in het ziekenhuis vergeten, en ik heb net het idee dat ik een tikkende tijdbom ben, want die stenen reageren bij mij schijnbaar op stress en daar heb ik nooit een tekort aan.
Morgen toch nog maar wat hondjes trimmen want ik denk dat na de operatie wel even duurt voor ik weer wat kan en anders heb ik daarna nog meer werk.
Veel sterkte voor de andere klagers in dit topic!
En Jasmijn ik heb ook zo'n moeder, zo een die eigenlijk nooit kinderen had moeten krijgen, die van mij stuurt geen mail, die staat gewoon mijn brievenbus leeg te jatten, en dan is dat nog wel het minst erge wat ze heeft gedaan, ik heb niet voor niets ptss opgelopen door haar.
Ik hoop dat je een hele makkelijke bevalling gaat krijgen, en dinsdag met een prachtige gezonde meid in je armen staat!
..... Ga zo maar mn bedje opzoeken 
....
