- ma 08 aug 2016, 17:30
#3238116
Net terug van Vroom. We zijn bijna een uur aan het praten geweest.
Wat is het toch een leuk mens.
Ik had uit de wei van de buren zo'n onkruid-plant getrokken en meegenomen. En ja, dat is dus bijvoet.
Dat weiland staat er compleet vol mee. Laten we zeggen dat de helft van de vier hectare onkruid is en de rest gras. Daarnaast bloeit er nu nog een andere plant die veel jeuk geeft.
Maar die bijvoet, dat is waarschijnlijk de boosdoener.
We hebben alles doorgesproken, echt heel fijn. Ik heb eerlijk mijn twijfel besproken, gezegd dat ik soms bang ben Nelson zorg te onthouden. We hebben gesproken over enten, over het gebruik van reguliere medicatie als prednison en apoquel. Ze zei dat we het fantastisch deden. We hebben gesproken over de quercetine, de kurkuma en de Longkruiden. Over het weigeren van de prednison en de vernevelaar en ze gaf ons heel groot gelijk. Ze heeft de ingrediënten van de kruiden bekeken en vond het een prachtig mengsel voor de luchtwegen. Niets aan veranderen. We hebben gesproken over voeding. Over het barfen met deze diersoorten waar ze echt 100% achter staat en gesproken over de nieuwste inzichten over apoquel. Dat ze sinds het begin alle honden die er langdurig op stonden 1x per drie maanden heeft getest op bloedbeeld, lever, nieren etc en dat ze nog nooit een hond is tegengekomen met problemen. Haar collega's ook niet. Dat de Amerikanen dat heel hard roepen, dat er bloed geprikt moet worden, maar dat ze toch wel beschamend kijken als ze vraagt of dat niet vooral voor de eigen portemonnee van de da is.
We hebben het gehad over opties. Een nieuwe allergietest + bloedonderzoek. Ons vorige onderzoek was in december. De titers in het bloed waren toen waarschijnlijk laag als het gaat om pollen en grassen en daar toonde hij geen allergie. Het kan echter zijn dat, zouden we nu testen, nu de titers hoog zijn, er wel degelijk wat uitkomt.
'Maar ja', zegt ze nuchter. 'Dan ben je 420 euro armer en dan zetten we hem op de apoquel.'
Conclusie: we gaan niets doen. Want we kunnen dan wel weten welk plantje, boom of struik het is maar het maakt geen fluit uit, de periode is te kort om wat met desensibilisatie te doen. We gaan Nelson niet pesten met een huidtest omdat ik wil weten of het oogstmijt, bijvoet of weet ik veel wat is.
En dus gaan we op de apoquel. Eerst even een paar dagen 2x per dag, later 1x per dag. En dat tot halverwege september. We hebben advies gekregen om te wassen met de kokoszeep en verder het advies om kokosolie te laten smelten in een pannetje en dat door de vacht te smeren (dun) om de huid te vetten. Kokos verdraagt meneer goed dus we gaan niet proberen wat te doen met een andere olie of zalf.
Ik ben er blij mee. Fijn om even steun te krijgen, een plan te maken en vooral te horen dat wat we doen gewoon echt goed is. Dat weigeren van medicijnen het beste was voor onze hond, dat er nog teveel wordt gewerkt met protocollen en niet wordt gekeken naar het individu. Jeuk? Oh, prednison. Bronchitis? Oh, prednison en vernevelaar. Ze vind dat jammer.
Voor nu rust in de tent. Zowel bij Nelson als bij ons. Gewoon voeren zoals we gewend waren. Ze heeft gekeken of de quercetine en de luchtwegkruiden samen mogen met de apoquel dus ook daar kunnen we gewoon mee door. We gaan eens even stoppen met druk maken, een tijd apoquel geven en na deze pollen-piek weer verder zoals we dat gewend waren.