Tja. Waar zal ik beginnen.
Vanochtend ging het best goed. Veel losse schilfers, maar ach dat kan na de wasbeurt.
Het kussen van zijn mand was nat, dat viel op. Tweede wat opviel was dat hij niet naar de baas ging voor een begroeting. Hij wilde ook niet naar buiten.
Vanmiddag. Hij heeft de hele dag in zijn mand gelegen, duidelijk niet fit. Hij wilde nog wel naar buiten voor een plas. Baas was buiten, gooit balletje weg, Nelson draaft er achteraan, gaat halverwege met een plof liggen en gaat slapen.
Wij erheen. Hij was moe. Kwispelde niet eens meer met zijn staart. Prima helder hoor, maar gewoon echt heel moe. Temperatuur was in orde. Maar wat opviel was dat hij hijgde en een erg bleke tong had.
Da gebeld. Kan een bijwerking zijn van de cortisonen. Het kan een uiting zijn van een allergische reactie waardoor ook de huid is mee gaan doen. Het kan ook iets met de longen zijn. Een opvlamming van de bronchitis. Een longontsteking misschien.
En nu weet ik het verdorie gewoon niet meer. Ik zit hier met een hond van twee jaar oud die slomer is dan de gemiddelde bejaarde op bp. Hij eet goed, drinkt goed. Zijn kussen heeft steeds een natte plek maar hij heeft ook een puspiemel. Misschien is dat daar wel van.
Maar ja, wat nu? Da adviseert longfoto's. Dat moet met een roesje want vorige keer was hij zo vreselijk kreupel erna. Maar dan? Stel het is de bronchitis, wat gaan we dan doen? Is op een lage dosis prednison zetten voor deze hond misschien toch gewoon beter?
Hij heeft nog steeds een bleke, bijna witte, tong. Hij wil alleen maar in zijn mand liggen.
Ik zou willen dat hij eens een tijd gewoon blij en vrolijk zou zijn zonder allerlei toeters en bellen die moeten worden uitgehaald. En dan kom je van de week bij een (nieuwe) da en krijg je weer het gezeik over entingen. Vorige da had ik gezeik over voeding en antibiotica-gebruik dus daar naar terug wordt hem ook niet.
Ik weet het niet meer
Misschien moet ik maar gewoon het reguliere circuit gaan volgen en prednison gaan geven i.c.m een inhalator of zo.
