koekje schreef:M'n hoofd is te groot
Maar de peuter-Barbie is wel een succes
Ze wilde eigenlijk een paard, maar ik snap nog steeds niet hoe ze daar bijkomt. Zowel meneer als ik zijn geen Pennymeisjes.
Omdat kinderen soms helemaal niet op hun ouders hoeve lijken in somige opzichten
Mijn moeder vind dieren eigenlijk gewoon 10x niks mijn vader vind katten wel leuk en honden oke, ik ben gek van dieren en zo wel ik als mijn oudere zus zijn helemaal stapel op paarden. ( mijn jonger zusje lijkt op mijn vader kwa dieren liefde, leuk bij een ander maar zelf niks er me hoeven )
Mijn moeder vind paarden dood eng en stink dieren en mijn vader vind ze wel oké, toen ik 3 was wou ik al een paard en op mijn 5 de heb ik een hamster gekregen omdat ik elke dag speelde met een minie planten kastje ingericht voor een diertje met zaagsel, hooi en voer van het konijn van mijn buurmeisje.
Op mijn 7de ben ik gaan paardrijden op een manege waar je pas mocht rijden als je 9 was, er was een 1,5 jaar wacht lijst maar opeens was er plek voor mijn zus en ik.
Mijn moeder wou ons in de zelde les zo dat we samen er naar toe konden fietsen, dus heeft de manege eigenaar gezecht " oke we doen een proefles en als dat goed gaat mag ze mee doen"
Ik lag de helen proefles in de slappelach op het paard omdat de eigenaar steeds grapjes maakten, toen hij werkelijk geen greintje angst bij me kon bespuren mocht in met mijn zus samen in de les.
Ik was werkelijk helemaal thuis om de rug van een paard en genoot met volle teug, mijn moeder kwam niet dichter bij dan 8 meter afstand en als we thuis kwamen moesten we ons buiten uitkleden en gelijk door naar de douche omdat we zo stonken.
Als je kleine meid zo jong al een paard wil bereide je dan maar voor op een echt paarden meisje die haar leven lang gek op paarden zal zijn
De eenige reden dat ik niet meer rijd is omdat mijn lijf het niet meer toe laat, ik zou nu echt dol graag weer willen gaan mennen maar de meeste manege hebben daar de verzieningen niet voor
En helaas zit een eigen tuigpaard er nog even niet in
