smulpaap schreef:Ach jeetje . Maar gelukkig dat ze inmiddels zelf weer opstaat
Noa van ons kreeg hier Vitamine B voor . De eerste keer dat ze een aanval kreeg ben ik voor de zekerheid toch met haar langs de d.a gegaan .
Dorothea stelde me toen voor om Noa eerst Vit B middels injectie te geven en hierna Vit B capsules te gaan geven
Het sloeg bij Noa erg goed aan .
Wat ik er van begrijp is dat het zelden voorkomt dat er een tweede aanval is. En dat hoop ik ook maar. Eén keer mijn hartkleppen op deze wijze testen is meer dan genoeg.
Als ze zo doorgaat gaan we vandaag een klein stukje buiten lopen en als dat redelijk gaat, gaat ze mee naar de dierenarts. Het is sowieso tijd voor een nieuwe anabolen-prik en die kan dan even een volledige check doen. Wodka is in grootte (in tegenstelling tot Noa) niet even een hond die je optilt en in de auto zet als er paniek is.

Het was gelukkig redelijk snel duidelijk (met dank aan het grote hoofd waar veel info in past van Marije) wat er aan de hand was en wat de eerste dagen wel en niet te verwachten was.
Neemt niet weg dat ik de eerste dagen met een dikke knoop in mijn maag en het zweet tussen mijn bilnaad iedere beweging van haar onder de spreekwoordelijke microscoop heb gelegd. Grote voordeel bij Wodka is dat ze eigenlijk door alle perikelen heen altijd goed blijft eten. Dat is echt mijn alarmbellen-signaal geworden - als Wodka niet meer eet, is er écht paniek. Maar hoe ze ook stond te zwaaien en zwabberen, eten moést ze. Ze is ook nauwelijks misselijk geweest, gelukkig. Wat wel één van de signalen van GVS is. Ze kunnen zo duizelig zijn dat ze misselijk worden en niet meer willen eten. Dat symptoom vond Wodka écht te ver gaan. Daar deed ze niet aan mee.
