Joep heeft afgelopen maandag weer een hernia (daar gaan we vanuit, in ieder geval iets met zijn rug) gehad. Ben me te pletter geschrokken, want hij viel me maandagmiddag dus zo ineens pats boem om. Krabbelde overeind en zijn pootjes deden het niet meer. Hij heeft een avond en een nacht in het dierenziekenhuis Oldenzaal aan het infuus met cortico's gelegen en gistermorgen mocht in hem weer ophalen. Het lijkt erop dat het enorm meevalt. Hij moet een week achter een hekje wonen en alleen naar buiten voor zijn behoeftes, maar dat boeit Joep niet. Ik merk wel duidelijk dat hij een gevoelige rug heeft en dat het nachtje ziekenhuis er ingehakt heeft. Hij is tijdens de uren in de kliniek ook licht verdoofd geweest om hem zo rustig mogelijk te houden.
Gisterochtend mocht ik hem weer ophalen en ach.... hij was bijna net zo blij mij te zien als ik was om hem te zien!!!! Pffffff wat een hel om je hond achter te moeten laten en aan de andere kant snap ik ook wel dat hij zich rustig moest houden en geen emotionele ikke erbij kon hebben.
Tijdens het ophalen werd me gezegd dat ik hem regelmatig op een dag moest laten staan, maar ik heb direct verteld dat hem dat niet ging worden. Meneertje Eigenwijs doet echt precies wat hij zelf wil. Deed hij het bij de arts op de tafel nog heel keurig, toen ik het thuis wilde proberen liet hij zich mooi door zijn voorpoten zakken om even later in zijn hok lekker staand water te gaan drinken.....
Als ik hem buiten zet om te plassen of poepen loopt hij zo weg, maar dat is niet de bedoeling dus dat houd ik ook met argusogen in de gaten. Verder heb ik er geen kind aan..., liggen is liggen, sowieso een van zijn grootste hobby's dus dat is geen opgave.
Verwachting was dat hij met drie dagen weer zelfstandig zou kunnen staan en een paar passen lopen, maar dat kon hij gisteren alweer. Uiteindelijk verwachten de artsen dat hij weer op zijn "gewone" niveau zal komen. De komende week bestaat dus uit heel rustig doen, vanaf dinsdag mag hij weer per wandeling 5 minuten scharrelen.
Ik ben optimistisch, maar uiteraard is het altijd afwachten.
Edit: Mag ik wel even opscheppen dat hij ook in het ziekenhuis iedereen om zijn pootje had gewonden??