Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Hope schreef: Het gaat super met Duuk. Echt waar, ik had het nooit durven denken toen ik hier het topic begon met al die ellende, maar ik zal hem missen.Poeh, daar kreeg ik even een brok in mijn keel. Fantastisch hoe hij zich in de tijd bij jou heeft kunnen ontwikkelen, ik hoop van harte dat hij dit vasthoudt als hij woensdag weer naar huis gaat!
De drukte van twee honden in huis zal ik missen als kiespijn. Nelson heeft veel begeleiding nodig omdat hij anders op zijn kop krijgt van Duuk. Duuk kan dat niet zachtjes dus moet ik er constant bovenop zitten. Twee honden aan de lijn is voor mijn lijf zwaar. Ik ben vaak gevallen omdat Duuk schrok of gewoon zo enthousiast was dat hij er ineens tussenuit piepte en ik niet wilde loslaten. Mijn benen zitten vol blauwe plekken, mijn pols is niet meer wat hij was (het lijkt alsof er iets van een pees is verrekt of zo). De nachtelijke paniekaanvallen zal ik ook totaal niet missen, of situaties als gisteren, waarbij Duuk in de stal begon te poepen. Ik stond in een box dus hij zag me niet. Toen ik eruit kwam lopen verschoot hij zo (ik denk dat hij wist dat het niet de bedoeling was en dacht dat hij op zijn kop zou krijgen) dat hij er al poepend vandoor schoot, een spoor van zo'n 10 meter stinkende brij achterlatend.
Maar goh wat is het fijn om hem te zien genieten. Om hem te zien rennen en spelen met Nelson. Om te zien hoe hij uit zijn dak gaat als hij ziet dat hij een lange ronde mee mag lopen, of je hem lekker mee naar het bos neemt. Twee keer per dag mag hij los rennen in de stal. 1 x alleen, 1 x met Nelson. Hij weet precies wanneer. 's Ochtends na het uitlaten ga ik de paarden voeren en mag hij mee, 's avonds tijdens de laatste ronde hooi voeren mag hij ook mee. Zodra hij zijn riem dan ziet vliegt hij als een dolle door het huis. Heerlijk.
Hij speelt en hij rent sinds een dag of drie als een onbezorgde hond. Wel alleen als er verder niemand in de stal is. Hoort hij de buurman of ziet hij mijn vriend dan is het over en gaat hij bij de deur zitten. Hij is vaak bang. En dan écht bang. We hebben een aantal keer toch wel momenten gehad dat hij echt begon te grommen omdat hij niet weg kon. Telkens nadenken over welke vluchtroutes nog voor hem open zijn zal ik óók niet missen.
Maar zijn goedheid, zijn 'mag ik bij jou zijn want dat is niet zo eng', zijn geknuffel als je op de bank zit en zijn vertrouwen hebt, zijn ontspanning als hij in de mand van Nelson ligt te snurken. Ja, dat zal ik missen.
Het is een lief beest. Dat heb ik vanaf het begin gedacht, maar nu weet ik het zeker. Maar tjonge wat heeft deze hond veel begeleiding en rust nodig. En eigenlijk vind ik het ook erg jammer dat hij geen maatje meer om hem heen heeft dat onbezorgd in het leven staat. Daar trekt hij zich zo enorm aan op.
Hij durft bijvoorbeeld alleen naar Gert als hij ziet dat Nelson er plezier heeft. Dan zie je hem echt denken 'dat wil ik ook wel', en na minuten vol twijfel gaat hij dan toch bij die enge man kijken.
Hopelijk heb ik iets kunnen bijdragen in het leven van Duuk. Ik hoop dat hij thuis ook wat meer ontspannen zal zijn. Woensdag gaat hij naar huis. Jammer.
Ik zal later vandaag nog wat filmpjes plaatsen. Sinds zaterdag speelt Duuk ook met speelgoed en heeft hij zelfs Nelson uitgedaagd voor een voorzichtig spelletje.
Nu met video:
http://youtu.be/MWYBXj4J0uA
Ook grappig om je paard te zien kijken naar die twee Fenixjuh schreef: Fijn dat het toch nog een happy end wordt!Daar heb ik naar gezocht maar niet voor gekozen.
Leuk filmpje, had alleen een binnenrijdbak voor paarden verwacht
8) Mijn gedachten kloppen niet altijd.. En Duuk (en ook Nelson) lijken hier ook van te genieten (en jij ook, als ik je hoor lachen 
)Fenixjuh schreef: Het is geen beschuldiging hoor, maar in mijn fantasie heeft iemand die paarden heeft, ook een binnenbakHaha, was het maar waar van die binnenbak! Nee helaas, ik heb gewoon een regenjas
Trouwens nog een aanvulling, zelfs bij een 'gewone' hond ben ik blij als een logeerpartij over is hoor, hoef je je niet schuldig over te voelen wanneer je naar rust verlangt
Sher schreef: Heb je misschien een longeerlijn? Ik heb geen verstand van paarden, maar misschien dat dat iets is waar Duuk aan zou kunnen spelen en rennen in de tuin? Met jou erbij natuurlijk, ik begrijp dat hij er doorheen kan knagen als je hem alleen laat.Ja dat doen we geregeld!
) maar als je er samen mee speelt snapt hij nu dat hij er achteraan kan rennen. Dat vindt hij echt super. 
Hope schreef: Ik heb een stukje in de auto gezeten met Duuk en dat is echt pure, complete, niet mis te verstane paniek. Hijgen, gillen, blaffen, alles kapot maken en zichzelf bezeren in de bench.Zeer herkenbaar, dit gedrag heeft Sam ook.
Maar echt, ik vraag me af of het plezier van wat rennen in de binnenbaan wel opweegt tegen het vervoeren. Daar moet eerst heel hard aan worden gewerkt.
Ik weet niet wat het is. Hij is zo in paniek dat ook als je stapvoets door een bocht gaat hij gewoon omvalt.
rosmin schreef: Zeer herkenbaar, dit gedrag heeft Sam ook.Tja moeilijk is dat. Aan de ene kant denk ik: ik zet Nelson er naast, dan ziet Duuk dat het niet eng is.
We trainen ons suf met autorijden, maar nemen hele, hele, hele kleine stapjes...
en dat werpt heel heel langzaam zijn (ienemienie) vruchten af,
Maaaaar, we gaan ervan uit dat we nooit ver met hem kunnen gaan rijden, hij is nu 6 jaar en we trainen al 2-3 jaar, maar toch blijven we doorgaan, met het enige doel dat het goed is voor zijn zelfvertrouwen om zeer enge dingen te leren overwinnen.
Wat een leuk filmpje
rosmin schreef: Het maakte voor het gedrag van Sam helemaal niets uit dat er een andere vertrouwde hond die autorijden fantastisch vond naast hem zat te kwispelen van enthousiasme , de enorme angst zit zo diep dat dit jammergenoeg totaal niet van invloed was.Jemig. Wat heftig! En wat knap dat je zo doorzet!
OT:
Ik ben na een jaar trainen nu zover dat de motor aankan, zonder dat hij in nog paniek raakt van airco of ruitenwissers of radio of harde wind die om de auto giert of regen die erop slaat. De motor is relatief klein item, dus ik denk dat ik vrij snel door kan na een stukje rijden. Ik train 2-3 dagen achter elkaar en dan een paar dagen rust, om zijn stress weer kwijt te kunnen
Hope schreef: Ja dat doen we geregeld!Het is natuurlijk ook echt een grote hond. Ik kan me voorstellen dat hij loeisterk is, vooral als hij wat vaart heeft gemaakt.
Manlief heeft er een filmpje van, ik wilde dat vanavond eens hier plaatsen, echt zó leuk!
Ze spelen nu ook samen met speelgoed. Duuk blijkt een voorliefde te hebben voor speeltjes die zacht piepen. Niet van die schelle dingen maar wat zachter. Hij had namelijk Nelson zijn bolle kip gestolen en hij vond het echt leuk. Laat je hem er alleen mee dan vreet hij het op (ach ja, het is ook een kip toch
Ik kan Duuk lang niet elke dag aan de lijn laten spelen. Je kan je misschien wel een beetje voorstellen wat er gebeurd als je een Galgomix aan een lijn van 11 meter doet, hij dan op topsnelheid is en aan het einde van de lijn komt. Geloof me, dat is niet leuk voor je rug
Ik doe dat dan ook alleen in de tuin, en dan ook nop op het ronde gedeelte. We hebben één gedeelte van het gazon waar de beplanting rond loopt. Hier heeft hij op 1 zijde in ieder geval wat begrenzing. De klap die ik in mijn rug krijg, krijgt hij natuurlijk ook. Desondanks lijkt hij er stukken minder last van te hebben als ik. Och mensen toch. Leuk hoor, een logé. Als hij weg is kan ik eerst een week bijkomen en daarna naar de osteopaat
En longeerlijnen doorbijten, daar is hij een ster in! Laatst lag er 1 in de tuin. Duuk lag aan de ketting en de lijn lag nét wat te dichtbij. Binnen vijf minuten had ik maar liefst 6 kleine stukken
Kan me zomaar voorstellen dat Duuk op deze manier ook kennis heeft mogen maken met het fenomeen "auto".
