Echt 1000 maal dank voor alle steun hier! Dat doet het zelfvertrouwen, dat toch een best behoorlijke knauw had gekregen, toch echt wel heel erg goed. Want ik ging er toch wel even aan twijfelen of ik wel honden kon houden
Maar goed. We hebben (bijna letterlijk) een nieuwe start gemaakt hier. En dat heeft heel goed uitgepakt lijkt het.
Op advies van de GT van de stichting heb ik de honden toch weer met elkaar laten kennismaken, maar onder strikte begeleiding. Van mijn eigen MG hondenschool heb ik een heel mooi artikel gekregen over het samen laten zijn van verschillende honden en vooral de verschillende manieren van spelen.
Ik weet nu dat Duuk vooral een 'ik wil gewoon lekker rennen' hond is, en Nelson een 'ik wil heel wild doen, stoeien en met speeltjes sjouwen' hond en dat het daar is misgegaan. Duuk is dat gespeel van Nelson langzaamaan heel beu geworden en is toen de emmer overliep uitgevallen.
Zojuist de honden samen gehad in de paardenstal. Veel ruimte om elkaar te ontwijken, geen dingen die van één van de honden is en heel streng op Nelson gelet. Wat is het moeilijk om dan ineens anders naar je o zo lieve pup te kijken. Die o zo lieve pup is een volhouder, en dat doet hem niet goed. Maar toen ik dat in goede banen leidde sloeg het heel snel om en hebben ze fijn samen gerent.
Ze liggen hier nu in de huiskamer en hebben allebei een mand. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat Nelson leert dat als Duuk ligt, Duuk ook gewoon rust wil. Ik moet zeggen dat Nelson dat snel op pakt. Als hij wil spelen mag dat met mij, maar niet met Duuk. Als ik niet goed op kan letten gaat Duuk in zijn bench. Ik heb hier nu twee ontspannen honden liggen en ik zit zelf voor het eerst in dagen ontspannen op de bank. Ik laat ze niet alleen. Moet ik plassen, jammer, dan haal ik Duuk uit de mand en leg hem in de bench. Op deze manier kunnen de honden allebei hun eigen gang gaan. In het hele huis staan de deuren nu open zodat er genoeg ruimte is voor beide om elkaar te ontwijken. En om ervoor te zorgen dat Nelson niets te kort komt leg ik Duuk af en toe bewust even alleen zodat er lekker wat tijd is om te puppy-knuffelen.
Als het zo blijft gaan, dan teken ik er voor!
En owja, ik heb de honden echt niet zomaar op goed geluk bij elkaar gegooid. Ik heb echt alle tips van de GT opgeschreven, 100 keer doorgelezen, met vriendlief overlegd en voor beide honden een paardenstal leeg gehouden zodat ik ze vliegensvlug uit elkaar kon halen, maar met mijn vééééél strengere begeleiding op Nelson was dat niet nodig. Jaja... Nelson was hier de schuldige in het verhaal. Maar hij blijft mijn lieve kleine pupmans!
en een dikke knuffel groetjes Jacqueline
! Die van ons vinden het lichamelijk contact wat veel labradors maken echt lastig en soms ook imponerend. Het brengt ze tijdens hun eigen manier van spelen letterlijk uit evenwicht.
