Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
zurca schreef: In mijn ogen is dat, nog, helemaal niet nodig! Deze hond kan nog best op de rails te krijgen zijn en iemand kan er dan een fijn maatje aan hebben.Ja is zo, maar voorlopig zit je als bangvoormannenhond nu in een druk huishouden met man en kinderen en dan is de vraag nu hoelang dat goed blijft gaan en als het mis gaat wat er dan met je gebeurd enz enz. Een goede poging om zo'n hond op de rails te zetten keur ik zeker niet op voorhand af, maar dan moet die wel geplaatst worden door en bij mensen met verstand én tijd en de juiste gezinssamenstelling en daar ontbreekt het helaas nog wel eens aan en dan wordt het gesol en geleur van hot naar her en dan vind ik een spuitje ook genadiger.
Wat ik persoonlijk wel vind is dat Duuk beter af zou zijn bij een opvanggezin of adoptiegezin wat verstand heeft en ervaring heeft met honden als Duuk.....en dan bedoel ik niet voor deze vakantieperiode...
Angelique schreef:Ja, dat heeft men gedacht. En ik moet bekennen dat Duuk bij hun thuis ook echt hele kleine ienimienistapjes vooruit heeft gezet. Het is pas misgegaan toen hij hier kwam. Een tweede verhuizing kon hij niet aan.
Wat heeft iedereen bij deze hond gedacht....zet 'm in een druk gezin, went vanzelf ???
Hope schreef: Zal ik eens even best een beetje hard zijn?ik vind je niet hard. Alleen waar het mij om gaat is denk om jezelf en Nelson. En dan vraag ik me af of jullie dit nog 2,5 wk trekken. Ik heb bewondering voor je, dat zeg ik je ronduit, ik had dit niet zolang volgehouden. Maar de verantwoordelijkheid hebben voor een hond wil niet zeggen dat dat betekent dat hij bij jullie in huis c.q. omgeving moet zijn. Ik heb al een paar keer gezegd dat ik alles wat ik schrijf ten goede van jullie meen. Soms is het moeilijk om onderscheid te maken tussen verantwoordelijkheidsgevoel en grenzen stellen. Volgens mij ga je over je grenzen, maar dat is wat ik lees uit wat jij schrijft. En ja, als Duuk weg is mag Nelson best met Laddy spelen, maar die afstand is denk ik net iets te groot voor iemand met een hernia, trombosebeen etc. Nogmaals sterkte met alles
Duuk is mijn zorg niet, alleen deze vakantieperiode. Ik weet dat ze voor hun vakantie goed hun best met/voor hem deden, en ik verwacht ook dat ze dat na hun vakantie zullen doen.
Wat ik wél weet is dat ik hier met een rotsituatie zit. Ik heb zelf een best behoorlijk verantwoordelijkheidsgevoel en ik heb te doen met de hond. Als het mijn hond was en ik was op vakantie, dan was ik geloof ik niet eens gegaan. Wij hebben zelf een jonge hond lopen van 7 maanden en wij zijn ook niet op vakantie gegaan. Simpelweg omdat wij niet willen dat in deze toch wel heel belangrijke periode een tijd niets aan opvoeding en begeleiding wordt gedaan en omdat wij niet willen dat een ander de verantwoordelijkheid heeft over het in goede banen leiden van het wisselende gedrag van onze hond.
Maar ja, wat blijkt? Kennelijk denkt niet iedereen zo. Kennelijk denken er ook mensen: ach, het is maar voor 3,5 week. Kennelijk denken er ook mensen: ach, hij heeft een andere hond gebeten en een paniek aanval gehad, ach, breng hem maar naar een pension.
Ik zit zo niet in elkaar. Vriendlief ook niet.
Wij hebben beloofd voor de hond te zorgen, en dat doen wij dus. Dat het niet gaat zoals verwacht is ontzettend, ontzettend shit. Duuk is hier nu bezig aan zijn laatste kans, en vooralsnog lijkt die prima uit te pakken. Hij ligt echt ontspannen in zijn bench en heeft daar kennelijk totaal geen moeite mee. Doet hij vannacht weer zo raar of laat hij ander gedrag zien waar ik niet (goed) weet hoe daarmee om te gaan, dan moet hij het huis uit. En snel.
En ja, als dat dan betekend dat hij een pension in moet, dan zij dat zo. Maar het is wel mijn laatste optie om die hond nóg een keer weg te sturen. Ik vind persoonlijk dat er niet heel erg aan zijn welzijn is gedacht MAAR: niemand had dit gedacht.
En dan zit je met een hond. In paniek, met gedrag dat heel anders is als bij hem thuis. De hond heeft een rot verleden anders liet hij dit gedrag niet zien. Hij kwam doodsbang aan in een voor hem vreemd land, een vreemd gezin en een vreemd huis. Weg van zijn broertjes, weg van alles wat hem bekend was. Na vijf maanden besluit zijn gezin op vakantie te gaan zonder Duuk. Hij komt bij mij logeren omdat ons dat het beste en het fijnste voor hem leek, en alles loopt mis. Ben ik dan degene die deze hond nog meer leed moet aandoen? Nee. Daar voel ik mij totaal niet toe geroepen.
Oké, mijn eigen welzijn is belangrijk en de ontwikkeling van onze pup mag geen gevaar lopen. Wij gaan deze week lekker met zijn vriendje in het bos spelen.
Ik probeer deze 2,5 week door te komen. Gaat het morgen mis, of een paar dagen later, dan heb ik geen keus meer. Maar voor nu lijkt het me belangrijk dat er eens iemand écht aan het welzijn van deze hond denkt.
Hope schreef: Zal ik eens even best een beetje hard zijn?Hope echt super dat jij je zo inzet voor Duuk!! Volgens mij is hij net zo lief als zijn broertje en achter die grote rugzak schuilt een geweldig lief hartje.. Maar wellicht is het geen gek idee om niet te wachten tot het mis gaat? Of tenminste voor als het mis gaat nu al een oplossing te verzinnen samen met de stichting? Anders pakt het op dat moment echt slecht voor Duuk uit omdat hij wellicht zomaar ergens naartoe moet.
Duuk is mijn zorg niet, alleen deze vakantieperiode. Ik weet dat ze voor hun vakantie goed hun best met/voor hem deden, en ik verwacht ook dat ze dat na hun vakantie zullen doen.
Wat ik wél weet is dat ik hier met een rotsituatie zit. Ik heb zelf een best behoorlijk verantwoordelijkheidsgevoel en ik heb te doen met de hond. Als het mijn hond was en ik was op vakantie, dan was ik geloof ik niet eens gegaan. Wij hebben zelf een jonge hond lopen van 7 maanden en wij zijn ook niet op vakantie gegaan. Simpelweg omdat wij niet willen dat in deze toch wel heel belangrijke periode een tijd niets aan opvoeding en begeleiding wordt gedaan en omdat wij niet willen dat een ander de verantwoordelijkheid heeft over het in goede banen leiden van het wisselende gedrag van onze hond.
Maar ja, wat blijkt? Kennelijk denkt niet iedereen zo. Kennelijk denken er ook mensen: ach, het is maar voor 3,5 week. Kennelijk denken er ook mensen: ach, hij heeft een andere hond gebeten en een paniek aanval gehad, ach, breng hem maar naar een pension.
Ik zit zo niet in elkaar. Vriendlief ook niet.
Wij hebben beloofd voor de hond te zorgen, en dat doen wij dus. Dat het niet gaat zoals verwacht is ontzettend, ontzettend shit. Duuk is hier nu bezig aan zijn laatste kans, en vooralsnog lijkt die prima uit te pakken. Hij ligt echt ontspannen in zijn bench en heeft daar kennelijk totaal geen moeite mee. Doet hij vannacht weer zo raar of laat hij ander gedrag zien waar ik niet (goed) weet hoe daarmee om te gaan, dan moet hij het huis uit. En snel.
En ja, als dat dan betekend dat hij een pension in moet, dan zij dat zo. Maar het is wel mijn laatste optie om die hond nóg een keer weg te sturen. Ik vind persoonlijk dat er niet heel erg aan zijn welzijn is gedacht MAAR: niemand had dit gedacht.
En dan zit je met een hond. In paniek, met gedrag dat heel anders is als bij hem thuis. De hond heeft een rot verleden anders liet hij dit gedrag niet zien. Hij kwam doodsbang aan in een voor hem vreemd land, een vreemd gezin en een vreemd huis. Weg van zijn broertjes, weg van alles wat hem bekend was. Na vijf maanden besluit zijn gezin op vakantie te gaan zonder Duuk. Hij komt bij mij logeren omdat ons dat het beste en het fijnste voor hem leek, en alles loopt mis. Ben ik dan degene die deze hond nog meer leed moet aandoen? Nee. Daar voel ik mij totaal niet toe geroepen.
Oké, mijn eigen welzijn is belangrijk en de ontwikkeling van onze pup mag geen gevaar lopen. Wij gaan deze week lekker met zijn vriendje in het bos spelen.
Ik probeer deze 2,5 week door te komen. Gaat het morgen mis, of een paar dagen later, dan heb ik geen keus meer. Maar voor nu lijkt het me belangrijk dat er eens iemand écht aan het welzijn van deze hond denkt.
Ulrike schreef: Maar wellicht is het geen gek idee om niet te wachten tot het mis gaat? Of tenminste voor als het mis gaat nu al een oplossing te verzinnen samen met de stichting? Anders pakt het op dat moment echt slecht voor Duuk uit omdat hij wellicht zomaar ergens naartoe moet.Dat is een goed idee ja, dan hebben we in ieder geval back-up mocht het nodig zijn.
Dian schreef: ik vind je niet hard. Alleen waar het mij om gaat is denk om jezelf en Nelson. En dan vraag ik me af of jullie dit nog 2,5 wk trekken. Ik heb bewondering voor je, dat zeg ik je ronduit, ik had dit niet zolang volgehouden. Maar de verantwoordelijkheid hebben voor een hond wil niet zeggen dat dat betekent dat hij bij jullie in huis c.q. omgeving moet zijn. Ik heb al een paar keer gezegd dat ik alles wat ik schrijf ten goede van jullie meen. Soms is het moeilijk om onderscheid te maken tussen verantwoordelijkheidsgevoel en grenzen stellen. Volgens mij ga je over je grenzen, maar dat is wat ik lees uit wat jij schrijft. En ja, als Duuk weg is mag Nelson best met Laddy spelen, maar die afstand is denk ik net iets te groot voor iemand met een hernia, trombosebeen etc. Nogmaals sterkte met allesWeet ik hoor Dian
Hope schreef: Dat is een goed idee ja, dan hebben we in ieder geval back-up mocht het nodig zijn.Lijkt me een super plan
Weet ik hoor Dian
Ik vind dit gewoon echt super moeilijk. Ik baal als een stekker dat hij niet gewoon naar huis kan. Niet naar een pension of een andere tijdelijke opvang, maar gewoon naar zijn eigen omgeving waar hij net aan het wennen was.
. Zo lief hoe je je inzet voor Duuk en je je in hem verplaatst !fransbulletje schreef: Ik zal nu wel een heleboel mensen over me heen krijgen maar ben geen voorstander van de stichtingen die honden hierheen halen.Nee, vannacht gaat het niet zo blijven. Vannacht gaat één van de honden in de huiskamer met de keuken- en huiskamerdeur dicht. Nelson mag hier niet onder lijden.
Waarom honden, vaak met de nodig trauma's, hier naar toe halen. Omdat ze zielig zijn, daar aan hun lot worden overgelaten?
Je kent hun voorgeschiedenis niet en niet alles is op te lossen met een gedragstherapeut.
Ik lees nu dat de bench van Nelson 3 meter afstaat van die van Duuk.
Durf je dat vannacht zo te laten, als hij zo'n paniek aanval krijgt als gisternacht vreet hij zich er gewoon doorheen en stort zich op Nelson.
Ik vind het dapper wat je allemaal wilt doen voor Duuk maar als dit fout gaat wel heel sneu voor Nelson.
fransbulletje schreef: Ik zal nu wel een heleboel mensen over me heen krijgen maar ben geen voorstander van de stichtingen die honden hierheen halen.Niet echt een discussie voor dit topic
Waarom honden, vaak met de nodig trauma's, hier naar toe halen. Omdat ze zielig zijn, daar aan hun lot worden overgelaten?
Je kent hun voorgeschiedenis niet en niet alles is op te lossen met een gedragstherapeut.
Hope schreef: Nee, vannacht gaat het niet zo blijven. Vannacht gaat één van de honden in de huiskamer met de keuken- en huiskamerdeur dicht. Nelson mag hier niet onder lijden.Ik zou het denk ik nu al niet meer doen....gescheiden houden, rust bewaren, het emmertje moet leeg en blijkbaar laat Duuk niet zien hoe vol dat emmertje zit.
Hope schreef: Er is inmiddels contact met de Stichting. Ik wacht hun verder reactie even af en overleg met hun wat nu het beste is voor Duuk.Natuurlijk snappen ze dat. Geweldig van je, dat je contact hebt opgenomen!
Mijn insteek zal zijn dat we proberen hem hier te houden, maar die beslissing ligt natuurlijk nu niet meer alleen bij mij.
Ik zit hier met trillende vingers... Ik hoop dat ze snappen dat ik echt het beste met Duuk voor heb.
Hope schreef: Er is inmiddels contact met de Stichting. Ik wacht hun verder reactie even af en overleg met hun wat nu het beste is voor Duuk.Vast wel!
Mijn insteek zal zijn dat we proberen hem hier te houden, maar die beslissing ligt natuurlijk nu niet meer alleen bij mij.
Ik zit hier met trillende vingers... Ik hoop dat ze snappen dat ik echt het beste met Duuk voor heb.
Voor de lezers hier is dat al duidelijk, dus daar toch ook zeker wel?
