Nynke schreef: Als hij niet meer met zijn balletje in het bos of op de wei kan lopen is dat voor hem toch geen hondwaardig leven meerNee, alleen als dat tijdelijk zou zijn. Dus een dipje. Als dat permanent zo is dan is het klip en klaar voor mij.
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Nynke schreef: Als hij niet meer met zijn balletje in het bos of op de wei kan lopen is dat voor hem toch geen hondwaardig leven meerNee, alleen als dat tijdelijk zou zijn. Dus een dipje. Als dat permanent zo is dan is het klip en klaar voor mij.
smulpaap schreef: Ja dat kan moeilijk zijn meisHelemaal niet gek, helemaal niet. Als kind heb ik onze poes Truusje te lang laten leven omdat ik haar niet kwijt wilde. Truusje had kanker, op het laatst lag ze alleen nog maar achter de kattenbak. Toen ik eindelijk toestemming gaf om haar in te laten slapen is mijn moeder alleen met haar naar de DA gegaan, ik durfde niet. Mijn moeder die niets met haar had. Niemand in het gezin had wat met haar, alleen ik. Mijn moeder kwam met roodbetraande ogen terug. Ik geloof dat ze 5 prikken nodig hadden om haar te laten gaan, ze wachtte op mij, ik ben ervan overtuigd. DAT NOOIT MEER!!! Dat heb ik mezelf toen beloofd. Als het even kan geen dag te laat en altijd zelf erbij zijn.
En nu ga ik misschien iets heel geks posten .... maar , ik heb eigenlijk veel meer spijt van de hond waarmee wij indertijd te lang hebben gewacht
Dat voelt zo verdomde rot .
Heel veel sterkte
Buran en Co schreef: Nee, alleen als dat tijdelijk zou zijn. Dus een dipje. Als dat permanent zo is dan is het klip en klaar voor mij.Precies
Sher schreef: Zo herkenbaar! Volgens mij hoef je je geen zorgen te maken dat je het verkeerd doet. Je bent juist heel zorgvuldig bezig.
Fijn dat je deze gevoelens deelt. Nu ik jou vertel dat je zorgvuldig bezig bent, helpt mij dit ook weer met het verwerken van de dood van Chispa. Ik denk eigenlijk dat je altijd moeite zult hebben met de euthanasie van je hond, als je veel van hem houdt. Niemand wil dit te vroeg of te laat doen, maar niemand kan ook in de toekomst kijken.
Heel veel sterkte gewenst.
Naomi B schreef: pffff meis toch, zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Denk terug aan Sandor. Die binnen 4 dagen van nog lopend de dierenartspraktijk binnen naar niet meer kunnen lopen en gedragen moest worden... Zo snel.Dat is het nou net.......... dat zeggen Faydor zijn ogen niet. Bij Balou toen wel. Dus daarom denk ik dat ik die dag zeker nog moet nemen, mits er niets veranderd.
En heel snel wist ik, dit is het moment, ik kan hem niet laten lijden. Zijn ogen lieten het me zien. En hij is heel rustig gegaan. Keek me aan en liet me niet meer los. Met rust en vertrouwen.
Maar o wat is loslaten moeilijk...
Heel veel sterkte. Je weet in je hart het moment.
