kakocavi schreef:
Ik bedoel dat in sommige gevallen een correctie volgens mij duidelijker is. Bijvoorbeeld als je niet wilt dat je hond achter katten aanrent. Dan kun je hem elke keer loslaten in de buurt van katten en net zolang wachten tot hij een keer niet erachter gaat om dan te belonen, maar dat kan weleens heel lang duren. Corrigeren als hij het wel doet is dat veel duidelijker.
Mooi voorbeeld, nee dat is de foute aanpak, zo werkt het dus niet.
Tom was er ook zoeen, en dan is het een kwestie van de spanning voor zijn, dus belonen op rustige momenten zodat hij weet wat je van hem wil (niet trekken, kaken op elkaar bij andere honden, net uitvallen naar katten) in het begin zoek je rustige momenten en de wandeling maak je steeds spannender. Zodra de hond dan ergens een kat ziet gelijk belonen en snoep erin (behoudens dat hij dus niet blaft, dan is het omkeren en weglopen van de spanning) dus je beloond omdat hij naar een kat kan kijken zonder uit zijn plaat te gaan, en dat bouw je uit.
Zo heeft mijn beste vriendin 6 katten...leuk met een reactieve hond
Dus de eerste keer ging hij aagelijnd mee naar binnen, en ik heb niks anders gedaan als snoep erin proppen zodat hij voor elke microseconde stilte beloond werd, die tijd tussen de beloningen werd steeds langer en ik denk dat het al met al een half uur geduurd heeft voor hij doorhad wat ik wilde en hij het welliswaar spannend vond maar elke keer als er een kat langsliep keek hij mij aan "snoep?"
Na een uur ging zijn riem af en ging het gewoon prima. De 2e keer dat hij binnen kwam glipte hij langs me heen ik was als de dood dat hij een kat zou opjagen, er kwam er net 1 van de trap af, Tom keek hem aan, snuffelde even aan hem en liep door
Beetje kort uitgelegd maar hier is totaal geen correctie aan te pas gekomen, alleen heeeeel veel snoep en "goedzo Tom"-ies, ik heb ook niet het idee dat fysieke correctie hier duidelijker was geweest, zou ook niet weten waarom ik dat had moeten doen, dit was ff een uurtje flink aanpoten maar het was over ook...
