Terriër. Liefst klein soort, als t maar terriër is. Nu in huis: Cairn, x Jack, x Border en x York. Alle vier anders, maar duidelijk alle vier terriër.
Als andere hondenuitlaters hun -grote- hond manen "zachtjes doen met die hondjes hoor", weet ik al dat er geen hondenkenner staat. Geen van mijn roedel vecht, maar al is andere hond 10x zo groot/sterk/dominant, mijn terriërs laten zich ook niets 'bevechten'. 14-Jarige oma Cairn gaat net zo makkelijk op de rug voor leuke reu, als dat staart en oren zo hoog mogelijk gaan in arrogante dominantie naar een te dominerende herder, die vervolgens quasi onverschillig afdruipt. Of hoe ze op heel leuke, hondse en prima manier pup opvoedt.
Ze gaan gewoon lekker hun eigen gang, enigszins op baas gericht maar niet overdreven, zijn prima gehoorzaam te krijgen (jawel
)
Heb heel wat rassen (Komondors, Puli, Teckels, Maltezer, Basset, Duitse herders, Mechelse herders, Dober) meegemaakt (geboren tussen de honden en geen dag zonder geleefd), heb met herders in africhting gewerkt, maar uiteindelijk zweer ik bij een terriër.
En langzamerhand geleerd: met teefjes heb ik een betere band.