[Martine-Tom]

Na een minder plezierige ontdekking vandaag ga ik Tom toch maar aan de bench laten wennen. Gaat nog een hele klus worden want hij schiet echt in de pure paniek stand van benches en opsluiten enzo dus daar zijn we nog niet zomaar uit ben ik bang.
Ik vraag me af gaat het aanleren van een bench bij een volwassen hond hetzelfde als bij een pup?
Dus met open deur opbouwen, daarna deur dicht en negeren tot ie stil is en dan weer open doen en dat langzaam opbouwen?
(Om het even heel kort op te sommen)

Of ga je bij een volwassen hond anders te werk?

De aanleiding is dat meneer verlatingsangst heeft en ik er net achter kwam dat hij van de week toen ik 30 minuten weg was hij het hele vloerkleed onder geplast heeft...
En dat was aan de staat van het kleed aan de onderkant te zien niet de eerste keer 
Kleed is dus exit en nu dan maar aan de bench...

[Nadia]

Is het dan niet verstandiger om aan de verlatingsangst te werken? Jij bent wel van het probleem af als Tom in de bench zit, maar zijn verlatingsangst blijft.

[Kaela]

Als je reden verlatingsangst is, dan zou ik het iets anders aanpakken.

Ik zou dan eerst, heel geduldig, de bench laten wennen als veilige leuke plek. Dus nog absoluut niet met de gedachte van opsluiten en alleen laten.
Geef hem in bench lekkers (of eerst bij de bench en langzaam aan steeds verder erbij). Leg er zijn fijnste dekentje/kussentje in, zet hem op zijn liefste ligplekje neer. Zorg dat de bench alleen maar fijn, leuk en vooral veilig is.

Pas als hij er uit zichzelf heel ontspannen in wil liggen, zou ik aan benchtraining durven gaan denken.

Verlatingsangst = een gebrek aan veiligheidsgevoel. De bench moet dus iets gaan toevoegen aan dat veiligheidsgevoel, wil het helpen voor Tom. Dat de bench al snel helpt tegen plassen op het kleed is wel duidelijk, maar als je niet dat veiligheidsgevoel mee neemt, zal hij in de bench iets anders gaan doen (blaffen, kussen slopen).

Voor Oscar is zijn bench de meest heilige veilige haven die hij heeft. Dat heeft even geduurd en wij gaan er dus ook mee om alsof het heilig is. Voor ons is het dé redding om hem nog overal mee naar toe te kunnen slepen. Parkeer hem in zijn bench ergens in een hoekje en je hebt geen kind meer aan hem. Neem je tijd en dan kan het voor Tom ook een waardevolle plek worden!

[Martine-Tom]

Is het dan niet verstandiger om aan de verlatingsangst te werken? Jij bent wel van het probleem af als Tom in de bench zit, maar zijn verlatingsangst blijft.

Dat leek me zo logisch dat ik dat niet melde, uiteraard word daaraan gewerkt.
Als onderdeel daarvan lijkt het me voor hem fijn om begrenst te worden door een bench, een eigen ruimte te hebben.

Ik snap dat het lastig is, zijn werk is om bij mij te zijn en dan ineens mag het niet dus het is voor hem ook raar....

Vind het een beetje naar over komen zoals je het hier schreef, alsof ik hem in een bench op wil sluiten om hem niet in huis te laten plassen omdat ik dat lastig vind, dat is niet zo en ik ga er maar vanuit dat je het ook niet zo bedoelt.
Ik ruim met alle liefde alles op maar ik vind het voor hem een naar idee dat hij zich zo eenzaam voelt dat hij zijn plas laat lopen...

[Martine-Tom]

Als je reden verlatingsangst is, dan zou ik het iets anders aanpakken.

Ik zou dan eerst, heel geduldig, de bench laten wennen als veilige leuke plek. Dus nog absoluut niet met de gedachte van opsluiten en alleen laten.
Geef hem in bench lekkers (of eerst bij de bench en langzaam aan steeds verder erbij). Leg er zijn fijnste dekentje/kussentje in, zet hem op zijn liefste ligplekje neer. Zorg dat de bench alleen maar fijn, leuk en vooral veilig is.

Pas als hij er uit zichzelf heel ontspannen in wil liggen, zou ik aan benchtraining durven gaan denken.

Verlatingsangst = een gebrek aan veiligheidsgevoel. De bench moet dus iets gaan toevoegen aan dat veiligheidsgevoel, wil het helpen voor Tom. Dat de bench al snel helpt tegen plassen op het kleed is wel duidelijk, maar als je niet dat veiligheidsgevoel mee neemt, zal hij in de bench iets anders gaan doen (blaffen, kussen slopen).

Voor Oscar is zijn bench de meest heilige veilige haven die hij heeft. Dat heeft even geduurd en wij gaan er dus ook mee om alsof het heilig is. Voor ons is het dé redding om hem nog overal mee naar toe te kunnen slepen. Parkeer hem in zijn bench ergens in een hoekje en je hebt geen kind meer aan hem. Neem je tijd en dan kan het voor Tom ook een waardevolle plek worden!

Ja dat dus...ik hoop zo voor Tom dat het voor hem ook gaat helpen...
de school is gemaild (hulphondenschool) en daar heb ik morgen overleg mee, ben benieuwd wat hun idee hierover is. Zelf heb ik het idee dat een bench voor Tom best een fijne oplossing gaat zijn als hij eenmaal over die angst heen is...

[Nadia]

Nou, door jouw laatste stukje begon ik een beetje te twijfelen. Nu zie ik jou niet in als zo opsluiten, handje klap en klaar.
Maar ik wil wel eens zien dat mensen met de aller beste bedoelingen een stapje te snel gaan. Vandaar mijn reactie

Ik heb te weinig verstand van verlatingsangst (ergens maar gelukkig) dat ik niet weet of een bench daarin kan helpen. Ben wel benieuwd hierna

[Kaela]

Die gedachte van letterlijke begrenzing is wel wat Oscar ontzettend goed doet. Dus als je het goed aanpakt, kan dat Tom zeker helpen!

Oscar vindt zijn bench echt het veiligste plekje op aarde, al zetten we hem midden op de A2. Juist door die letterlijke begrenzing. Als hij in zijn bench zit, is hij 1000% veilig en heeft hij geen taken meer (Oscar vindt dat hij altijd moet waken en opletten, en is door zijn extreme binding aan mij mogelijk wel wat vergelijkbaar met Tom zijn werklust voor jou?). Dat kun je Tom ook leren, als je in de bench zit, hoef jij even niet voor mij te zorgen.

Het kost wel tijd. Bij ons is het min of meer per ongeluk gegaan en heeft het best lang geduurd voordat wij het door hadden dat het in ons aller voordeel werkte. Dat gevoel van veiligheid duurt echt wel even voordat het er goed in zit. Belangrijk is dat de bench 100% fijn, leuk en veilig is en dat de bench 100% geen aandacht van jou betekend (anders behoor jij ook bij de bench tot het pakketje wat het veiligheidsgevoel geeft en dat wil je juist niet ivm het alleen laten). De bench is van hem, voor hem en een oase in de rest van de wereld zeg maar.

[sella]

Ik geef al het eten in de bench om de bench leuk te maken.
Dat kan gewoon met de deur open, wel even zorgen dat de katten er niet bij kunnen.
als je dan met het eten bezig bent zal hij vanzelf richting bench lopen.
wie weet is hij dan al zo relaxed dat hij een keer lekker gaat uitbuiken na het eten.
Ik laat de bench altijd open staan, en is het een terugtrek plek, in geval van gevaar, een gebroken glas ofzo weten ze dat het deurtje subiet op slot gaat.
Als het weer veilig is dan gaat hij weer open.

Pupperds hebben nog even geen keuze, maar dat komt in de loop van het jaar wel wat meer.

[Nadia]

Ben je dan niet bang, wanneer iets gebeurd als hij in de bench zit en hij schrikt zich het hoedje dat je dan die ene plek kwijt bent en dus niets hebt om van opnieuw op te starten.. (ik heb dus geen ervaring met verlatingsangst, maar vind het wel leuk om mee te denken )

[Martine-Tom]

Nou, door jouw laatste stukje begon ik een beetje te twijfelen. Nu zie ik jou niet in als zo opsluiten, handje klap en klaar.
Maar ik wil wel eens zien dat mensen met de aller beste bedoelingen een stapje te snel gaan. Vandaar mijn reactie

Ik heb te weinig verstand van verlatingsangst (ergens maar gelukkig) dat ik niet weet of een bench daarin kan helpen. Ben wel benieuwd hierna

Het is ook een puur gevoelsding, als ik Tom alleen laat, dan springt hij van hot naar her, op de bank, op de grond, naar de trap en weer terug op de bank, hij weet van ellende niet waar hij het zoeken moet, als ik hem nou in die ruimte beperk...
Puur op gevoel dus, ik heb boven nog een kamer over waar hij snachts ook graag slaapt, mss daar eens beginnen, dat voelt voor hem al veilig...
En als hij dan op de vloerbedekking plast...ruim ik dat met alle liefde op, dat is het probleem niet 

Die laatste zin was idd wat kortaf  Maar nee, zo ben ik niet ik neem er alle tijd voor die hij nodig heeft, al lijkt het me zalig om het morgen al opgelost te hebben zodat Tom gewoon zich veilig voelt ook als ik er even niet bij ben... Maar dat is een utopie dus neem ik er maar iets langer de tijd voor 

[Nadia]

Kain was trouwens bang voor de bench.. Wij hebben de bench toen heeeeeel spannend gemaakt. Naast eten in de bench, wat hij prima deed en altijd heeft gedaan wilde hij zo nooit in de bench. Wij hebben hem toen 'verboden' de bench in te gaan.. Maar de bench zooooo leuk gemaakt met voer, speelgoed etc.. Dat hij er zo graag in wilde.. Maar hij mocht niet.. We hielden hem (letterlijk) tegen. Als de spanning van 'ik wil' groot genoeg was hebben we hem los gelaten.. Dit een paar keer herhaald en nu ligt hij graag in de bench (zie mijn topic in de bar).

[Nadia]

Het is ook een puur gevoelsding, als ik Tom alleen laat, dan springt hij van hot naar her, op de bank, op de grond, naar de trap en weer terug op de bank, hij weet van ellende niet waar hij het zoeken moet, als ik hem nou in die ruimte beperk...
Puur op gevoel dus, ik heb boven nog een kamer over waar hij snachts ook graag slaapt, mss daar eens beginnen, dat voelt voor hem al veilig...
En als hij dan op de vloerbedekking plast...ruim ik dat met alle liefde op, dat is het probleem niet 

Die laatste zin was idd wat kortaf  Maar nee, zo ben ik niet ik neem er alle tijd voor die hij nodig heeft, al lijkt het me zalig om het morgen al opgelost te hebben zodat Tom gewoon zich veilig voelt ook als ik er even niet bij ben... Maar dat is een utopie dus neem ik er maar iets langer de tijd voor 

In die zin lijkt me begrenzen wel een goede keus. Het zelfde als een hond aan de lijn in de wachtkamer ofzo niet weet waar hij heen moet, dan begrens je ook.
Al eens aan bach/dap/thundershirt gedacht?

[Martine-Tom]

Ik geef al het eten in de bench om de bench leuk te maken.
Dat kan gewoon met de deur open, wel even zorgen dat de katten er niet bij kunnen.
als je dan met het eten bezig bent zal hij vanzelf richting bench lopen.
wie weet is hij dan al zo relaxed dat hij een keer lekker gaat uitbuiken na het eten.
Ik laat de bench altijd open staan, en is het een terugtrek plek, in geval van gevaar, een gebroken glas ofzo weten ze dat het deurtje subiet op slot gaat.
Als het weer veilig is dan gaat hij weer open.

Pupperds hebben nog even geen keuze, maar dat komt in de loop van het jaar wel wat meer.

Nah dat gaat hier niet werken, Tom is echt panisch van het idee bench, hij zal met alle liefde een week niet eten als hij niet in de buurt van de bench hoeft te komen 
Tis een gevalletje apart af en toe, maar wel heel lief gelukkig 

@Keala, dat zou best eens kunnen, als ik boven ga strijken komt Tom ook naar boven, kijkt even waar ik ben en gaat dan op het logeerbed in de kamer tegenover de strijkplank liggen, als ik dan beddengoed naar mijn slaapkamer breng en ik blijf te lang weg komt hij kijken waar ik ben. Zijn werklust naar mij toe is echt enorm groot en hij kan idd geen vrij krijgen van zichzelf...
Hoe langer ik erover denk hoe meer ik denk dat het voor hem toch wel iets is (ondanks dat ik nog steeds geen bench fan ben, maar voor Tom denk ik echt echt echt dat het wat is, of kan zijn,...)

[Nadia]

Click to calm idee naar de bench toe werken?? Zien van de bench belonen. Eten geven in de buurt van de bench (let op zijn afstand wat hij zelf aangeeft) en dan steeds een klein stukje dichter bij de bench eten geven?

[Martine-Tom]

In die zin lijkt me begrenzen wel een goede keus. Het zelfde als een hond aan de lijn in de wachtkamer ofzo niet weet waar hij heen moet, dan begrens je ook.
Al eens aan bach/dap/thundershirt gedacht?

Bach en Dap heb ik zelf niet echt een "yes" gevoel bij, Thundershirt...dat zou best iets kunnen zijn, al denk ik dat fysieke begrenzing voor hem meer werkt, zeker in het begin, gewoon de ruimte verkleinen. De slaapkamer boven zit aan de rustige kant van het huis en hij ziet of hoort er nagenoeg niks...

Ga die optie ook nog eens mailen naar de school...