update:
mmmm.... ik ben niet zo blij....
de poot is, zoals verwacht natuurlijk nog steeds `aangedaan` en het devies dus nog steeds: rust, traumeel en pijnstilling
moeilijk hoor.. die rust.. want ze wil zo graag met de mannen mee!
uiteraard zoek ik weer op internet en kom ik ook verhalen over bottumoren tegen.. en ja hoor.. ik zit weer in de modus zoals toen Bonnie zo ziek was en er van alles gebeurde en achter elkaar en er veel onzekerheid was. het haalt mij helemaal onderuit.. weeeer..
ik ben zo bang om haar kwijt te raken en kan soms niet helder meer denken en ik baal daar zo van!! heb de energie ook helemaal niet want die was al helemaal op....
2 weken geleden heeft ze 1 keer in de nacht weer die nystagmus (horizontale oogbewegingen) gehad. 1 minuutje, net als de keren daarvoor dus.. ik bleef kalm en hield haar vast (ze gaat dan zitten en tegen me aanleunen)
maar.. vorige week viel ze plots van de bank.. viel tegen heet matras dat in de kamer ligt aan en kon niet meer op poten staan.. ogen gingen razend tekeer (nystagmus).. ik dacht dat ze dood ging
en hield haar vast. dit keer duurde de `aanval` zeker 20 minuten.... radio uit, gordijnen dicht, raam open (toen ging ze naar buiten snuffen) vasthouden en rustig praten tegen haar. later tuig aangedaan en uiteindelijk heb ik haar met Jos naar buiten gekregen (getild aan tuig en met band voor achterpoten en jachtlijntje om). ze kon niet staan want viel dan meteen om. buiten ging het `over` en kon ze lekker even op schapenvacht in zonnetje zitten/liggen.. ze was er eigenlijk ook vrij vlot weer
wat een schrik!!!!!
en ik weet nog steeds niet wat er nu gebeurt precies..?
volgens mij is het een meniere aanval (ik heb zelf ook vroege wel eens deze aanvallen gehad en denk de duizeligheid, het niet kunnen staan en lopen en een wat misselijk gevoel te herkennen)
tevens komt er ook doofheid bij voor, vaak 1 zijdig en niet altijd aanwezig. en dat idee heb ik al langer bij haar.. dat ze lage tonen niet hoort weet ik nu zeker en haar onrust met mij willen kunnen blijven zien kanik zo ook verklaren
maar natuurlijk vliegen er weer ideen als hersenaandoeningen en hersentumoren door mijn hoofd
en.. durf ik haar dus echt niet alleen te laten......................
het zal wel tijd nodig hebben voordat er weer vertrouwen terug komt
Bonnie zelf is gewoon oke en we maken het beste van de verplichte rust..
een operatie zie ik niet zitten overigens dus het plan vooralsnog is omdat conservatief te handelen tav haar knie. eventueel met een brace die aangemeten kan worden. Leida zegt genoeg honden te hebben gezien en behandeld die op deze manier weer goed functioneel werden. ook van Bon`s leeftijd.
dus..
wachten op een afspraak bij Leida en veel rust en aaien en spelletjes dan maar..
nou, ik hoop volgende keer beteer berichten te hebben!!
