Ach Lizzy en Leo, wat een zorgen om die oude heer. Gelukkig gaat het nu iets beter met Brutus. Met onze dober Laika gingen we vorige maand naar de da omdat ze licht hoestte en kieskeurig werd met eten. Een half jaar daarvoor was al een lichte hartruis ontdekt en wij gingen er van uit dat het daarmee te maken had. Er werd een rontgenfoto gemaakt van haar longen om te kunnen zien of er vocht achter haar longen zat. Uit de foto bleek al dat het heeel slecht was. Haar longen zaten vol met uitzaaiingen (zo erg had de da het nog nooit gezien) Diagnose: een haemangiosarcoom. Prognose: een aantal weken. De foto is ook door een radioloog bekeken. Zelfde conclusie. We hebben Laika prednison gegeven (zonder prednison wilde ze echt niets eten) maar ze kreeg steeds meer moeite met ademen. Vooral als ze ging liggen. Het warme weer deed er ook geen goed aan. Als ze in beweging was zag je bijna niets aan haar. Ze speelde nog volop en wandelen ging prima. We wisten niet waar de tumor precies zat maar de mogelijkheid bestond dat de tumor zou knappen en als het bloed dan in haar luchtpijp zou komen zou ze stikken! Zo ver wilden we het niet laten komen natuurlijk. Op een zeker moment (na 2,5 week) kreeg ze het (vooral 's nachts) erg zwaar, toen hebben we besloten om haar in te laten slapen. Vlak voor we met haar naar de da gingen hebben we nog een lange boswandeling gemaakt. Meer dan dit konden we haar niet geven. Ze is 12 jaar geworden. Ze had o.a. een ernstige vorm van verlatingsangst dus was ze altijd bij me.
Ik weet dat we de juiste beslissing genomen hebben maar het doet wel vreselijk veel pijn nu ik mijn schaduw kwijt ben. Missen doe ik haar nog elke dag.
Ik hoop echt dat jullie nog een poosje van Brutus mogen genieten en ik wil jullie sterkte wensen voor de toekomst.
Mariska
(kon gelijk weer weggegooid worden). Maar vervelender was dat hij zich echt beroerd voelde, de afgelopen dagen. Vanmorgen is hij vrij rustig en had hij zowaar trek. 
