Hoe het ons vergaat.................
Tja GAIA.....hoe gaat het met GAIA....
Het valt zo moeilijk te zeggen.
Hij is blij, en vrolijk, en ook levenslustig......
Maar soms, soms zie ik ook vermoeidheid in zijn ogen..................
Soms kijkt hij me aan en dan denk ik, oei het gaat snel, en even later dan ga ik met hem naar buiten en dan lijkt het alsof er niets aan de hand is.
Dan rent hij en dartelt hij rond, even samen met Djara een stuk rennen, alles dr op en dr an zeg maar.
En als je hem ziet (vr)eten, wauw, als of hij maar een keer in de week eten krijgt.
We zijn weer vol op aan de BARF en hij doet het er goed op en zijn drollen zien er perfect uit!!!!!
En na het eten zoals nu dan komt hij op me af gestiert, ik zit achter mijn buro en dan MOET hij naast me zitten,het liefst mijn zijn kop op schoot.
Gisteren op de terugweg van een paar daagjes België, heel kort vakantietje en lekker gewandeled in "de verloren vallei".....
Maar op de terugweg legt GAIA ineens zijn kop op mijn schouders, en ik kijk hem aan in de achteruitkijkspiegel, en toen schrok ik, ik zag zijn ogen en de vermoeidheid.
Zo bleef hij een hele tijd liggen en zo half slapend half wakend zoefde we voort.
Maar ineens `out of the bleu`begin ik enorm hard te huilen, ik moest de auto stil zetten en heb een hele tijd zitten huilen, ben even achterin gaan liggen bij de grote man, en daar hebben we een hazenslaapje gedaan.
Ik werd wakker omdat GAIA me heeeeele zachte kleine likjes in mijn hals gaf.
Prompt begon ik weer te huilen, maar nu omdat ik blij was met dit moment.
Het zijn heel intense dagen, en dagen vol tegenstellingen qua gevoel, en gedachten en emotie.
Ineens leek het me gister in de auto echt door te dringen waar we staan, hoe ernstig het is.
Rationeel denk je het allemaal wel te weten, wil je het ook weten, maar of het dan ook echt tot je door dringt.......
Daar zijn dus die momenten voor denk ik.
En toch ondanks alles ben ik blij, blij met dat hij hier is, en blij dat hij nog hier wil zijn, en denk niet dat we niet genieten, want dat doen we en met grote teugen!!!!
Hoewel ik hem wel heb toegefluisterd dat ik er klaar voor ben, dat hij "mag" gaan.
Hij mag zijn eigen tijd bepalen, ik ben hem erg dankbaar.
Hier een paar foto's van vanmorgen.
Nog even een klein dansje...
Is goed om te horen dat hij weer opknapt!!! Hoop dat jullie dan ook zo kunnen blijven genieten zonder 'ziek' te zijn....
