- di 09 sep 2008, 20:23
#1044469
Om even duidelijk te maken, Tara's kanker is niet opeens weg, lymfeklierkanker gaat nl. niet weg, het kan heel klein blijven en misschien nog jaren onder controle blijven maar weg zal het nooit gaan.
Bij Tara was er op de echo niets te zien, dat betekent niet dat het er niet was, ze konden alleen de uitzaaingen die er eerst zaten niet zien, alles zag er "normaal" uit, er is geen biopt genomen, geen bloed getest, niets.
Wat ze nu heeft, kan met kanker te maken hebben, het kan ook iets compleets anders zijn, eerlijk gezegd weet niemand het.
Ze is gisteren gescanned, daarbij geven ze ook toe, dat ze tumoren niet kunnen zien op een MRI, ze kunnen tumoren eigenlijk op geen enkele scan zien.
Ze konden alleen niets raars zien, want ze hoopte eigenlijk dat er misschien een nekwervel scheef stond maar dat was dus niet zo,er stak 1 wervel een beetje uit maar niet ver genoeg om een zenuw af te klemmen.
Dus dachten ze dat het de kanker was die in haar ruggemerg zat MAAR...omdat ze nu 40mg Prednison krijgt kan dat die kanker ook weer hebben doen slinken, dat is dus onduidelijk.
Daarom hebben ze een punctie genomen van de vloeistof in haar nekwervel, dat was schoon, vanmorgen nog contact gehad, en er waren geen verhoogde eiwitten aanwezig, wat dus al niet op een ontsteking duidt, morgen hoor ik of er misschien toch tumoren in zouden zitten maar de kans is vrij klein.
Wat daarna gebeurt, is een raadsel, niemand weet nog wat ze heeft, niemand kan haar meer helpen, ze kan alleen maar Prednison en pijnstillers krijgen in de hoop dat haar toestand verbeterd en dat is dus zwaar klote omdat we niet weten wat het is, en omdat we niets kunnen doen.
Ze heeft dus niet alleen dat haar pootjes uitvallen maar gewoonweg pijn in haar nek, ze kon dus haar nek niet meer naar links buigen, zaterdag piepte ze het uit van de pijn, nu niet meer, nu is ze gewoon op van de onderzoeken, dus dat is ff genoeg geweest...ik wil weer dat ze meer gaat eten, want ze eet heel weinig, ze kan moeilijk slikken.
Ze is trouwens niet compleet verlamd aan 1 kant, ze kan ook lopen, alleen heel langzaam, haar linker voor en achter poot corrigeren zichzelf niet, dus als ze ze neerzet dan kunnen ze misschien wel ergens anders staan maar dat heeft ze dan niet door, dus valt ze om.
We merken ook dat ze erg neurotisch wordt van Temgesic, dus dat wil ik haar niet geven, ze gaat alleen maar meer en meer piepen als ze een pijnstiller krijgt, heel vreemd is dat.
Maar goed, wij weten het niet meer, we willen natuurlijk niet dat we Tara moeten laten inslapen omdat ze voor de rest erg helder in haar hoofd is maar dit is geen leven voor haar...en voor ons eigenlijk ook niet
en fijn dat GAIA weer zo'n beetje de hond is die hij altijd was!! 8) 
