AstridStraver schreef:
Ik vind het onvoorstelbaar als ik het zo allemaal lees, het zet alles op zijn kop wat ik dacht van Bach remedies.
Ik kan me gewoon niet voorstellen dat Pinkel zo ontspannen in die praktijk gaat liggen slapen... ongelofelijk
Ja, jij kent Pink! Moet je voorstellen, op haar zijkant, al dromend/schokkend lag ze diep te slapen! Mijn Pink! In totale rust!
Vandaag trouwens een goeie dag gehad zeg. Ze was heel vrolijk en heeft heerlijk door het park lopen stappen! Af en toe dook ze zelfs de bosjes in, achter Brutus en Linga aan. Ik heb ook het idee dat ik gisterenavond en vandaag meer contact met haar kon krijgen.....
En Dorothea, ik begrijp het hoor, dat je het vaag vindt. De moeilijkheid is ook: stel, ik was naar Edwin gegaan met de klacht "ze blaft overmatig"; dan was ik nu waarschijnlijk niet veel verder geweest.... Dan had ik mogelijk nu gezegd/gedacht "het helpt geen ruk, die remedies". Want ze blaft nog steeds.
Nu weet ik niet genoeg van remedies hoor. Maar ik krijg de indruk (door wat ik met Pinkel mee maak) dat het niet een kwestie is van "hoppa, een paar druppels en hoppa, gedragsprobleem is opgelost". Dit hangt volgens mij af van het probleem en hoe lang het probleem al bestaan en hoe ernstig het probleem is.
Maar in geval van Pinkel: Pinkel blaft overmatig. Maar, daarbij komt dat Pinkel gewoon niet goed, niet gelukkig in haar vel zat. De veranderingen die ik merk zijn heel subtiel. Ik kan niet zeggen "ohh, na 1 week heb je een andere hond". Nee, het is een heel proces. Pinkel heeft zoveel meegemaakt... Haar problemen zitten zo verschrikkelijk diep.... Ze is zo ernstig beschadigt in alles, in haar vertrouwen, in haar zijn... Dit heeft tijd nodig, om te helen. Maar ik zie gewoon hoe de remedies Pinkel daarmee helpen. Pinkel stond gewoon op slot. Haar trauma's zorgde ervoor dat Pinkel ongelukkig werd en niks meer op kon nemen. Niet meer verder kon ontwikkelen. Moeilijk uit te leggen...
Ik weet niet eens of Pinkel d'r overmatige geblaf ooit stopt. Dat boeit me ook eerlijk gezegd niet zoveel. Mij gaat het erom dat ik merk dat ze beter in d'r velletje zit. En ik heb niet alleen het idee, nee: ik zie dat Pinkel beter in haar vel zit. Ze is lichter. Ze is vrolijker. Ze torst minder balast met zich mee. Minder verdriet. Minder angst. En minder pijn. En ja, dit klinkt natuurlijk nog steeds vaag

. Want dit is geen gebroken poot, die je spalkt.