Sophie heeft, zoals sommigen van jullie weten, af en toe aanvallen van (extreme) misselijkheid (speekselen, alles opeten/likken wat los en vast zit, gras willen eten, onrustig). Een oorzaak is niet te vinden. Het ligt niet aan het voer, niet aan het tijdstip voor of na het voeren, niet aan het weer, niet aan stress en niet aan beweging. Wel lijkt het alsof de conditie van haar maag achteruit gaat over de jaren, ze kan geen barf meer verdragen; eigenlijk kan ze sinds een tijdje niets behalve carnibest verdragen (dus ook geen stukje kipfilet oid). Ik heb op aanraden van dierenartsen van alles geprobeerd. Aangepast/eliminatiedieet, voer koken, Probiotica, Maag compositum, Zitac, Metrocloperamide... De aanvallen treden/traden meestal met grote tussenpozen op, soms zat er weken tot maanden tussen, in de tussentijd was ze zo tierig als het maar kon.
Sinds het weekend heeft ze weer veel last, zeker een aanval per dag (of nacht) en nu weet ik niet meer zo goed wat ik moet doen. Gras eten kan niet met dit weer. Met Zitac en Metrocloperamide kan ik het even onderdrukken, maar dan komt het na een paar uur weer terug zo lijkt het. Gisterochtend had ze er eentje, gisteravond had ze er eentje. Al smakkend heeft ze de nacht tussen ons in doorgebracht -redelijk rustig- en bij het opstaan kreeg ze er weer eentje. En ik kan er niets tegen doen. Ik kan haar niet naar buiten laten, dan gaat ze sneeuw eten, ik kan haar niet kalmeren. Ik kan haar alleen maar 'volstoppen' met Zitac en Metrocloperamide om de scherpe kantjes eraf te halen. Dan gaat ze even liggen slapen, om na een tijdje weer 'klotsend' op te staan. Eerlijk gezegd word ik er zelf ook nogal gestrest van, de nachten zijn kort en de dagen staan continu in het teken van 'gaat het goed?'. Maar dat is nog wel de minste zorg.
Ik ben al eerder naar een dierenarts geweest voor een voorgesprek over een endoscopie, maar deze gaf aan dat het zeer onwaarschijnlijk was dat er iets te zien zou zijn, gezien het feit dat de aanvallen zo sporadisch optreden (soms met weken/maanden ertussen). Dat hebben we toen afgeblazen...
Maar ja. Nu weet ik dus even niet meer wat te doen. Naar de dierenarts hier gaan lijkt weinig nuttig, dan krijgt ze weer een prik metrocloperamide en ik een of ander nonsens-voedingsadvies en staan we weer buiten. En als ze, zoals nu, zo'n periode van aanvallen heeft, dan begin ik me een beetje bangig af te vragen hoe en waar dit gaat eindigen...ik sta een beetje machteloos.
Ik heb dit topic al tig keer geopend...en tig keer zakken de aanvallen weer weg en het topic weer naar de achtergrond. Maar wie weet heeft er toch nog ergens iemand een idee...
Ik heb Edith gemaild met de vraag of zij misschien endoscopieen doen...