[Anthraciet]

Ik lees dit hele topic nu pas....

Ik wil iedereen die in deze situatie zit ontzettend veel sterkte wensen en ik hoop dat alle patiënten nog een hele tijd een fijn leven mogen hebben.

[sandra43]

Beste Mark,
Als je een paar blz terugkijkt kun je lezen dat ik me ook heel ellendig en verdrietig gevoeld heb.
Ik heb nachten slecht geslapen en als ik naar Maud keek kon ik niet meer stoppen met huilen. Ik kon het idee dat onze allerliefste Maud niet oud zal worden niet verdragen.
Dat slechte nieuws komt zo onverwachts en het heeft tijd nodig om dat te accepteren en te verwerken.
Ik zocht heel internet af naar ervaringen, therapieen, prognoses, zo kwam ik ook op dit forum (dat ik hier m'n verhaal kwijt kan helpt me enorm net als alle lieve en medelevende wooorden van alle hondenliefhebbers hier).
Maar je vind niet wat jij wilt.....je hond is ziek en wordt niet meer beter(slechts 3% geneest). Na een tijdje
kom je weer met twee benen op de grond en ga je het iets realistischer bekijken.

Maud heeft de gevaarlijke chemo als je bedoelt dat we 48 uur moeten oppassen met slijm, poep en pies.
Hier zag ik ook erg tegenop want wij hebben twee kinderen (van 11 en 13)en een katertje van 3 maanden, maar dit hebben we met allerlei maatregelen goed opgelost.

Ik zou zeker voor een second opinion gaan Mark, jij hebt zoveel vragen en twijfels.

Veel sterkte!!!!
Groetjes Sandra

[markdekker]

Tara heeft dus gisteren vrij veel gegeten, alleen maar kip, kip en nog eens kip.
We zijn niet meer zo streng in wat ze wel en niet mag, als we haar gelukkig kunnen maken met dingen die ze normaal nooit mocht dan zei het zo.
Wel naar bijverschijnsel is dat ze diaree heeft, kan nog door die chemo van maandag komen, of door het feit wat ze gisteren allemaal heeft opgegeten.
Ze ziet er erg vrolijk uit, ik ben net 2 uur met haar gaan lopen in het bos, zodat ze wat afleiding heeft, en da's voor mij ook wel fijn.
Ze piept nu af en toe en kwispelt omdat ze honger heeft maar ze eet alleen niets, zo gauw ik merk dat ze pijn heeft, stoppen we met de therapie en laten we haar inslapen, ik wil NIET dat Tara pijn heeft, ze heeft in haar leven al te vaak pijn gehad en nu op haar oude dag wil ik dat ze gelukkig is.
Ik kom er hopelijk overheen maar als ik Tara bij me wil houden terwijl ze pijn heeft, dan zal ik me voor altijd schuldig blijven voelen maar dat wil niet zeggen dat ik niet nog alles probeer om haar aan de betere hand te krijgen.
Toch wel vreemd dat ze vorige week nog heel normaal was...

[Nitus]

Ja, da's het kl*terige van lymfeklierkanker volgens mij, dat treft je als een bliksemschicht , maar vergeet niet dat als een behandeling aanslaat ze zich soms ook ineens weer kiplekker voelen. Da's ook een beetje hond eigen denk ik, de uitdrukking 'zo ziek zijn als een hond' bestaat niet voor niets . Ik heb Gitte nu al een paar keer bijna opgegeven, dat ik dacht: als dit nog een paar dagen langer duurt dan is het genoeg, en wonderwel knapt ze tot nu toe elke keer weer op. Ze gaat wel langzaam achteruit, maar ze heeft nog regelmatig lol en wil af en toe zelfs spelen. Dat is voor mij de graadmeter én de blik in haar ogen.
Ik hoop voor jullie dat de behandeling aanslaat, maar als ze 2 uur wil wandelen gaat het denk ik redelijk goed met haar .
In ieder geval sterkte ermee, want je bent duidelijk heel erg gek met je hond .

[markdekker]

Op het moment gaat 't wel goed met Tara, ze had vandaag erge diaree, kan of door de chemo van maandag komen of omdat ze dinsdag avond en woensdag zo veel dingen heeft gegeten.
In ieder geval heeft ze vanavond normaal (gekookte kip) gegeten, dat was echt plotseling, want ik was weg, en na 2 uur kom ik terug en alles opgegeten.
Maar er zijn dingen die ik vreemd vind, en die wil ik met jullie delen.

Op 3 juni vonden we 2 teken op Tara, teken zijn verwijderd, daarna vonden we nog 2 volgezogen teken op de grond, waarschijnlijk lag er ergens nog 1, die Tara vervolgens heeft opgegeten, ze kreeg in ieder geval een tekenband.
Op 4 juni kreeg ze sinds 2 jaar de gebruikelijke inentingen, Tara zag er helemaal gezond uit.
Precies 1 week daarna op 11 juni werd Tara ziek, van de ene op de andere dag, at ze niets meer, haar ontlasting was normaal maar helemaal geel.
Urine was onderzocht, was niets normaals aan te zien, Tara krijgt prikje tegen misselijkheid en eet weer normaal.
We dachten dat het een reactie op de tekenband was, dus die was verwijderd, haar huid onder die tekenband was wel wat rood geworden.
Week daarna weer niet eten, bloed onderzocht, iets verhoogde witte bloedcellen gevonden, prikje tegen misselijkheid en afspraak voor de specialist verder temperatuur, hartslag, ademhaling gemeten, alles normaal.
Tara eet weer normaal maar wel minder...verder is ze 's ochtends erg sloom maar nadat ze haar 5mg prednison heeft gekregen is ze weer normaal.
Ze heeft ook pillen tegen misselijkheid en braken gehad, en alles is normaal, alleen ontlasting blijft geel.
Tandvlees van Tara wordt ondertussen steeds lichter van kleur maar volgens onze arts kon je ook zien of ze bloedarmoede had, dat als je op haar tandvlees drukte, er een witte plek kwam wat daarna weer rood werd, dat klopte ook.
Weer bloed geprikt, gemeten of ze bloedarmoede heeft maar volgens de arts was alles 50/50, wat kennelijk normaal is.
Goed...daarna naar de specialist geweest, temperatuur, hartslag, ademhaling gemeten, alles normaal, bloed onderzocht, ontlasting onderzocht, (ontlasting werd alweer bruiner).
Uit haar bloed blijkt dat haar lever enzym waardes hoger zijn, en galwaardes zijn hoger, ontlasting was schoon.
Tara naar huis, op de 10mg prednison per dag.
Reden voor een echo.
Maag, darmen leken goed op de echo, lever was groter maar zag er goed uit, alvleesklier had iets raars erin, biopten genomen, en Tara kan naar huis.
Gevraagd wat ik kon doen in de tussentijd, advies was meer prednison geven en sowieso zou ik dinsdag of woensdag de uitslag van de biopten krijgen.
Ook gevraagd over haar tandvlees, de arts zei dat dit kwam omdat: "als mensen zich niet lekker voelen, worden ze wat witter, bij de hond wordt het tandvlees dan lichter".
1 dag later heb ik haar minder prednison gegeven omdat ik dacht dat de boos doener was, dus van 10mg per dag naar 5mg per dag.
Tara wordt steeds slomer, eet bijna niet meer, en haar tong werd zaterdag blauw/paars.
Ik bellen naar de spoedkliniek, het was toen 18:00 en ik kon om 21:00 terecht.
Daar om 20:45 aangekomen, en om 22:30 werden we geholpen, en dat ging als volgt.
Eerst ging ze haar eigen collega's van de dagkliniek afzeiken en toen behandelde ze Tara alsof het een produkt was.
Zet de hond hier maar neer, alles werd weer gechecked, behalve bloed en ontlasting, geen koorts, helemaal niets aan de hand.
Met de opmerking van "de APK is in orde" werden we weer weggestuurd, nogmaals over het tandvlees gevraagd, zij vond dat in orde en toen ik vertelde wat de andere arts zei, keek ze bedenkelijk als van, "ik weet niet waar hij het over heeft", dus met andere woorden, geen antwoord.
Maandag komt er aan, ik sta op om naar mijn werk te gaan en ik denk, ik bel die specialist op om te vragen over de uitslag, want misschien zijn ze heel snel.
En dat waren ze dus ook, want hij had slecht nieuws, Tara heeft lymfeklierkanker, ik kan langskomen met Tara voor een gesprek.
Drie uur later kon ik terecht, en hij vertelde dat Tara kanker in haar lever en alvleesklier had, over de lymfen heeft hij niets meer verteld maar ja, ik ben geen arts dus ik zoek daar niets achter, ik was ook zwaar emotioneel de hele tijd.
We hadden drie opties:
1.-niets doen en haar volstoppen met prednison, dan heeft ze maximaal 3 weken.
2.-chemo behandeling maar die is gevaarlijk voor de omgeving, je mag je hond 48 uur niet aanraken en je moet alles van kwijl, urine en ontlasting opruimen.
3.-dure chemo behandeling, onderhuidse prik maar niet gevaarlijk voor ons en omgeving.

Wij kiezen voor drie, en dat hebben we ook drie keer gezegd, we willen geen gevaar voor onszelf en voor de katten.
Tara krijgt prik, wij krijgen de rekening, op die rekening staat het volgende:
Cytostatica en Asparaginase.
Ik betaal de rekening en ik krijg een brief in mijn handen wat ik moet doen na de chemo, alles opruimen dus, en geen contact met de hond, ik vraag nog of ze wel zeker de veilige heeft gehad, ze zeggen ja, dit is alleen ter waarschuwing.
Thuis gekomen, krijg ik een mail, met wat ik niet met de hond mag doen omdat ze een chemo heeft gehad, ik bel ze nog een keer, en nee, u hond heeft de niet gevaarlijk chemo gehad.

Tara had ondertussen diaree gehad en 1 keer overgegeven, en buiten in het bos veel geplast.
Ik mocht Tara geen prednison geven want dan had de behandeling geen effect.
De volgende dag echter vroeg ik aan hem of Tara geen prednison mocht, toen zei hij, dat ze het wel mocht ?!
Verder kreeg ik van mijn eigen arts, hele zware pijnstillers, en pillen tegen misselijkheid, dat was volgens de specialist geen probleem en volgens mijn eigen arts ook niet.
Volgende vraag ik de specialist hoe ik weet wanneer de chemo aanslaat, ik krijg als antwoord "als Tara niet meer misselijk is en haar eten op eet."
Vreemd antwoord dus vind ik maar ja, ik ben dus geen arts.

Nu kom ik net bij mijn eigen arts vandaan, en ik krijg geen prednison mee omdat volgens de brief van de specialist werd gezegd dat ze dat niet mag, terwijl hij tegen mij zegt dat het wel mag.

Jullie begrijpen het al, ik wil een 2nd opinion, ik denk wel dat Tara serieus ziek is, en dat ze inderdaad misschien kanker heeft maar er is verder niets onderzocht, er is een echo gemaakt, biopten genomen, en that's it.
Misschien heeft Tara wel meer ziektes of andere dingen die haar eventuele toestand wat beter zouden maken.
Vreemde is ook, als ze zo'n enorme last van haar lever en alvleesklier heeft, waarom kunnen artsen dat dan zonder reactie van Tara, voelen.
Het lijkt mij toch dat als ze pijn heeft, en ze voelen in haar maag, (3 tot 4 keer in 2 weken) dat ze uitpiept van de pijn ?

Sorry als dit allemaal wat zeurderig overkomt, en misschien begrijp ik alles verkeerd door alle emoties enzo. maar mensen in mijn omgeving en zelfs mijn eigen dierenarts, vind dit allemaal maar vreemd, en het lijkt mij niet onverstandig om een afspraak met de dierenkliniek in Utrecht.
En nogmaals ik doe dit alleen omdat ik zekerheid wil hebben voor Tara.

[Nitus]

Jeetje wat een verhaal zeg! En nee, je zeurt niet. Ik zou zeker voor een second opinion gaan.
Wat mij opvalt is dat Tara een week na de cocktail? enting ziek is geworden. Entingen kunnen effect hebben op de alvleesklier, dus zover zou het verhaal nog kunnen kloppen. Maar goed ik ben natuurlijk geen DA .
Wat de lymfeklierkanker betreft... misschien zou er sprake kunnen zijn van een spraakverwarring? Dat je bij het horen van de diagnose door de telefoon alvleesklierkanker onthoud als lymfeklierkanker . Dat lijkt me een logische verklaring, of dat je DA zich versproken heeft.
Dat Tara diaree heeft kan ook weer een verklaring zijn voor een niet/slecht werkende alvleesklier, maar meestal hebben honden met zo'n afwijking heel veel honger en eten ook tegen de klippen op, of ze zijn doodziek van de pijn.
Maargoed, da's allemaal stel dat werk, daar krijg je het plaatje ook niet veel duidelijker door. Met een second-opinion lukt dat misschien wel. Kan me helemaal voorstellen dat je zekerheid wilt want dan pas kun je goed beslissingen nemen.

[panthera]

Ik zou naar Utrecht gaan.
Daar zijn specialisten.

Waarom ?
Heb ook jaren geleden een dierenarts gehad, die maar wat zei, totaal niet luisterde, en mijn kat steeds dezelfde antibiotica gaf, terwijl het niets hielp.
Waarom die man niet wilde luisteren, is me een raadsel. Tenslotte ken ik mijn eigen kat het beste.
Ben naar Utrecht gegaan, en daar bleek al snel, dat ze immuun was voor die antibiotica.
Ja, gek he, dat het dus niet hielp. 
Andere gekregen, maar het was inmiddels al te laat.
Ik heb de dierenarts nog even "vriendelijk" bedankt. 

Panth.


In Utrecht luisteren ze dus heeeel goed. vandaar.

[Kuszco]

Hoi Mark,als je gevoel zegt dat je een second opinion wilt dan moet je dat meteen doen.
Liever gisteren dan morgen.
De tijd dringt denk ik.
Al die onduidelijkheden,ik zou er niet tegen kunnen.
Ik heb hetzelfde gedaan.
Bij ons ook dat gedoe over bloedarmoede.
Ik geef aan dat ik haar tandvlees zo bleek vindt,mijn DA vindt dat niet. Ben een week later naar een andere DA gegaan die heeft bloed geprikt,duidelijk bloedarmoede.
Daar moet ik bij zeggen dat er al een hepatitis geconstateerd was.
Nu heb ik een verwijskaart voor de internist. Mijn hond blijft moe. Vind ik niet gek bij bloedarmoede.
Ik vind het echt gekl**t met zo,n hond. Dat verdienen ze niet.
Bij welke specialist ben je geweest?
Liliane

[Hitam]

Het kan zijn dat ze leukemie of leucose heeft. Dat is een kanker van de witte bloedcellen en die kan overal in het lichaam zittten. Vooral de lever en de nieren zijn vaak aangedaan. Maar het kan zijn dat het bij haar de lever en de alvleesklier is.
Die witte bloedcellen zitten ook veel in lymfklieren en daar kun je het ook in zien.

Dus ik vermoed dat het zoiets is. Anders nog even navragen bij de specialist. Vraag anders naar de latijnse naam, dan kan ik het je wel uitleggen.

[markdekker]

Hoi Mark,als je gevoel zegt dat je een second opinion wilt dan moet je dat meteen doen.
Bij welke specialist ben je geweest?
Liliane

Bij DSA in Amsterdam, dat is vlakbij het Amstel station...ik heb ze net weer gebeld over die brief en over de prednison.
Hij zei dat hij die brief naar ons en naar de dierenarts had gestuurd als voorzorg, dat mocht ze in de toekomst zwaardere chemo krijgen (de gevaarlijke dus), dat ze dat dan weten, verder had ik het over de prednison, en hij zei dat ze liever niet hebben dat ze het krijgt omdat de kans op genezing kleiner is maar dat de kwaliteit van het leven van de hond voorop staat en als ze zich beter voelt door de prednison ze dat mag hebben.
Aanstaande donderdag wordt Tara volledig onderzocht in Utrecht, dat kan de hele ochtend duren maar dat is voor mij geen probleem, de arts zei wel dat als ze inderdaad tot 1 augustus moest wachten ze het misschien niet zou halen, misschien betekend dit dat er iets anders aan de hand is, tja, wie weet, hoop doet leven, ik ben er in ieder geval voor Tara, en mocht het niet meer gaan, ze blijft pijn houden ondanks haar medicijnen, dan laten we haar thuis in haar eigen omgeving inslapen.

De steun die ik van jullie allemaal krijg vind ik geweldig, het geeft me af en toe hoop...en ik voel me daardoor wat minder alleen...zelf ben ik door alle stress al 5 kg afgevallen.

[DJARA]

Hoi Mark en Tara.

Met tranen in de ogen lees ik het hele verhaal.
Arme Tara, arme jij/jullie.
Ik heb ook een hond (Beauceron van 5 jaar) en hij heeft ook Lymfelierkanker.
Zijn hele verhaal kan je lezen aan het begin van dit topic.
Als ik jou was zou ik die dierenarts die zo onduidelijk is direct de rug toe keren.
Zo'n arts zou ik niet an mijn hond willen.
Ik weet niet waar je woont, maar wie weet is het een idee je te melden bij de Wagenrenk in Wageningen, bij de heer Rutteman.
Ik heb met GAIA bij hem goede ervaringen, en tot nog toe iedereen die ik spreek over hem is zeer tevreden.
Ook is hij professor in de oncologie aan de faculteit in Utrecht, dus ik ga er van uit dat hij weet waar het over gaat.
Ik heb bijvoorbeeld nog nooit over  "veilige" chemo gehoord.
GAIA heeft ook een aantal kuren gehad en ik mag hem dan inderdaad 36 tot 48 uur niet aanraken.
Hij heeft in die dagen zijn eigen bed en eigen drinkbak.( dit omdat ik nog twee honden heb)
Nu zit hij aan de Prednisolon en een keer in de week krijgt hij Leukeran ( chemo in pil vorm ) en ook hier bij geldt "zo min mogelijk contact".
Dit is erg moeilijk, maar omdat ik weet/ hoop dat het voor zijn eigen bestwil is heel goed te dragen.
Probeer iemand mee te nemen naar de dierenarts die misschien wat nuchterder kan kijken naar het hele verhaal, want ik stortte ook in toen ik een keer slecht nieuws kreeg, en heb niets meer mee gekregen van wat dhr Rutteman mij vertelde.
Tevens heb ik een copie gevraagd van de brieven die hij door stuurde aan mijn dierenarts hier in Zeist, dan kan je het later nog eens terug lezen, en wie weet kan je het dan beter plaatsen.
Heel heel heeeeeel veel sterkte toegewenst voor jou en natuurlijk voor Tara.
En "zeur"" hier maar zoveel je wilt!!!
Een hele grote knuffel voor Tara.
Groet Jeroen

[Kuszco]

Hoi Mark,wat een getob he? Ik hoop dat je wat wijzer wordt in Utrecht en dat het jullie gegund is nog een tijdje samen te blijven op een fijne manier.
In zo'n proces kun je je heel erg alleen voelen.
Ik heb dat ook wel eens. Vooral toen ik het met Zita echt niet meer zag zitten.
Weet je iedereen heeft dan zijn bezigheden,mijn man zijn werk ,de kinderen de vriendjes en ik ben degene die dag en nacht met de honden bezig is.
Ik ben ook altijd degene die zich het meest en somsook wel eens onterecht ezorgd maakt.
Bij mij is het motto,zijn de honden in hun element dan ben ik dat ook.
Het kan inderdaad heel erg helpen je gedachten te delen. Hier zijn mensen die vaak in ongeveer hetzelde bootje zitten als jij.
Bij iedereen komt er een tijd dat het onvermijdelijke gaat gebeuren. En iedereen wil dat zo lang mogelijk uitstellen.
Maar zo lang je kunt hopen zijn er nog lichtpuntjes.
En denk ook een beetje aan jezelf want aan een zieke mark heeft Tara ook niets.
Zelf ben ik in die 6 weken ook 5 kg. afgevallen. Kon geen hap door mijn keel krijgen.
Het positieve hieraan is dat dat afvallen bij mij ook al nodig was.
We houden de duimpjes hier draaiende voor jullie.
Dikke knuffel voor jullie.
Liliane ,Zita en Lotje.

[markdekker]

Op het moment heb ik het er erg moeilijk mee.
Tara huilt, eet bijna niet, drinkt niet zoveel meer, en heeft diaree.
Ze heeft haar portie medicijnen gehad, en ik weet dus niet of ze huilt van de pijn of van de honger.
Ze komt af en toe naar me toe lopen en dan gaat ze weer liggen, haar oren recht omhoog, staart niet echt tussen haar benen maar een beetje omhoog, niet kwispelend.
Ik hou dit niet vol, ik wil niet dat ze pijn heeft, en ik moet tot donderdag wachten...en tja, wat dan, zelfde uitslag ?
Geen idee...ik zou willen dat ik NU iets kon doen voor haar...dat ze nu in haar geheel onderzocht wordt op alles, dat iemand mij verteld dat ze pijn heeft en dat het beter is als ze inslaapt, dan kan ik daar vrede mee hebben...dit is te erg...

[Nitus]

Ik ken dat gevoel, van NU iets willen doen, maar in het weekend is dat meestal niet mogelijk, zeker niet als je wilt dat je hond (bij wijze van spreke) binnenstebuiten gekeerd wordt.
Kun je niet even een stukje gaan wandelen? Dat verzet de zinnen een beetje, want je hebt kans dat jij jouw eigen ongerustheid op je hond overbrengt en dat ze daar op reageert door onrustig te worden .
En als je het helemaal niet vertrouwd, bel de dierenarts, misschien kun je er nog pijnstillers bij krijgen?
Wat pijn betreft... ik riep ook altijd dat mijn hond geen pijn mag hebben, maar aan de andere kant, ik heb zelf iedere dag pijn en daar kan ik ook goed mee omgaan. Ik denk dat honden dat ook heel goed kunnen, maar het moet natuurlijk niet te gek worden.
Sterkte ermee!!

[markdekker]

NU gaat 't wel weer okay met haar, ze huilt niet meer, ze heeft alle eten opgegeten en staat te blaffen en te kwispelen...moeilijk is dit...ik ga straks even met haar wandelen