[nikèdog2000]

[Antonia]

Jeetje Jolanda, ik lees dit nu pas. Wat zul jij geschrokken zijn zeg. En fijn dat het met Tanja goed is afgelopen, ik heb in het verleden een rottweiler verloren door een maagtorsie.

[**Jolanda**]

Nadia is vanavond op bezoek geweest en heeft met eigen ogen kunnen zien dat Tanja zichzelf weer is
Ze dringt zich weer op, blijft niet meer liggen als ze niet geaait word, loopt net zo snel overal naar toe als voorheen en kwijlt Nadia weer onder

Jawel, mede dankzij Esther en haar DA is mijn meisje er nog! Morgen gaat ook een kaartje op de bus richting de DA.

Tonny we zijn zeker geschrokken. Ik weet ook heel goed dat we heel veel geluk hebben gehad en in mijn handen mag knijpen dat ze er nog is.
Als ik haar nu zo zie rondlopen dan kan ik wel boos worden op mijn vriend die zegt dat hij een andere beslissing had genomen .
Hij was wat minder optimistisch en had steeds zoiets van; stel ze red het niet, dan is het weggegooit geld. Gelukkig is mijn meisje er nog en was de operatie het geld meer dan waard
Oh ja, het is eigenlijk de hond van mijn vriend

[Nadia]

Als ik Toon vandaag zag, wist ik gewoon dat hij ook super blij was!
En ja, je kleine grote meid was weer de oude.. Heb dat lekkere kwijl van dr gemist

[Erna]

Sh*ttt zeg. 3x in 2 weken tijd Had de DA de maag wel vast gezet? Ik weet dat de kans dat ze het dan nog krijgen kleiner is, maar wel aanwezig is.
Je hond zo plotseling te moeten verliezen aan een k*ttorsie is zeker heftig, vooral omdat je bij Wapper al een tijdje de zorgen had of alles goed zou komen.

Bij beide operaties is de maag vastgezet maar helaas heeft dat niets geholpen. Bij de tweede en derde keer was de maag ook niet volledig gedraaid (dat gaat niet meer als ie vastzit) maar wel dusdanig gedraaid dat de uitgangen weer dicht zaten.

Hoe had jij het met voeren aangepakt na de operaties? En hoe was Wapper de eerste paar dagen na een torsie/operatie? Zag het er toen ook goed uit voor hem?

Hij kreeg verdeel over de dag kleine beetjes en dat ging hartstikke goed. Wapper knapte ook, zeker na de eerste operatie, heel erg snel op. Zijn tweede kreeg hij ook pas na een dag of tien (precies weet ik dat niet meer uit mijn hoofd). Tussen de tweede en derde zat maar een dag of 5 en toen was het over. Wapper was in de tussentijd behoorlijk afgevallen (naar 21 kilo en hij woog altijd tegen de 30) en je kon gewoon zien dat het lijf het niet meer aan kon. Heel soms heb ik nog weleens spijt dat we hem toch geen 3e keer hebben laten opereren maar dat was dan alleen maar geweest omdat ik hem nu zo mis.

En wat denk jij over de kansen als je leest hoe het nu met Tanja gaat? (jij hebt het immers van heel dichtbij meegemaakt hoe de toestand als een blad aan een boom kan omslaan)

Daar kan ik niets van zeggen. Het is mijn hond niet en ik weet niet hoe ze het normaal gesproken doet, ik ben geen dierenarts en kan geen inschatting maken van hoe de torsie eruit heeft gezien en dus ook geen ervaringen over het herstel mee laten tellen en daarnaast is iedere torsie volledig onvoorspelbaar zodat het echt afwachten wordt.

Na de eerste operatie van Wap en zijn goede herstel dachten wij echt dat we er waren en het leed geleden was. Hij herstelde prima en ook met eten ging het steeds beter. Nooit hadden wij die 2e en zeker de 3e torsie niet verwacht. Heel slecht maar ik heb zelfs gedacht dat de eerste operatie niet goed uitgevoerd was en dat hij daarom die 2e had gekregen. De 2e operatie is door een andere dierenarts uitgevoerd (toeval omdat het in een avond dienst was) en het maakte dus niets uit want hij kreeg ook die 3e torsie.

[Asthor]

Jee, wat is dat schrikken geweest zeg! Helaas, ik heb ook ervaring met een torsie Mijn vorige boxer heeft er 4 gehad! De eerste (toen was hij ruim 11) was het heftigst. Toen was zijn maag wel zo ontzettend opgezet dat ik gelijk dacht aan een torsie. Was na 23.00u dat hij hem kreeg. Oorzaak?? Heb ik tot 02.00u bij de DA gezeten, en dagen erna heel minimaal voedsel gekregen. Hij rende na de 1e dag weer rond of er niets aan de hand was? Toen ging alles ook perfect, niets aan hem te merken. Maar na dacht een maand of 2 kreeg hij er weer een. Daarna na 2 weken en toen na een week. Maar ik had na de eerste op internet gekeken wat voor kenmerken een beginnend torsie is. En dat zag ik nu dus steeds op tijd. Zijn maag heeft telkens, zo ook zijn organen, wel zo'n optater gekregen. En hij zat uiteindelijk nog maar op zo'n minimaal eten, dat hij ontzettend was afgevallen. Wel bijna 10 kilo. Ik hield zo veel van hem, en wilde hem absoluut niet kwijt, Maar dit kon ik hem niet aandoen. Op de een of andere manier wilde hij mij niet de keus laten om in te laten slapen. En heeft hij zelf ervoor gekozen om te gaan. Heeft mij er zelfs voor komen halen, poot op mijn schoot gelegd, me anagekeken met ogen die wel zo;n dank uitstraalde, likte me in mijn gezucht, keek me aan zuchte en weg was hij. Dat moment is niet te beschrijven. Het is nu in mei 2 jaar geleden, maar mis hem iedere dag. En bij het opschrijven van dit rollen de tranen over mijn wangen.
Nee, idd een torsie is wel zo oneerlijk iets. Hoop het ook echt NOOIT meer mee te maken.
Tanja, doe nog maar lekker rustig aan, en laat je maar verwennen. Fijn te horen dat het weer de goede kant opgaat.

Groet,
Sabine en poot Asthor  8)

[Nadia]

Sjit man, dat het het ook zo kan gaan.. We blijven duimen voor Tanja!

[annielaumen]

Hier draaien de duimen ook op volle toeren

[kira]

Gelukkig dat ze er nog is. We duimen voor een spoedig verder herstel.

[**Jolanda**]

Wat een heftige verhalen zeg :Tjeetje, daar word ik even stil van.
Weet dus ook niet wat ik moet zeggen Ik kom hier later even op terug als de verhalen bezonken zijn.

[Roef & Hidde]

ik lees het nu pas
heel veel sterkte en beterschap

[**Jolanda**]

Erna, hoe oud was Wapper eigenlijk toen hij de torsie kreeg? (ik kan jouw topic daarover niet terug vinden )
Jouw ervaring drukt me wel weer even op de feiten en zet me weer met beide benen op de grond dat ik niet te vroeg mag juichen.

Ik wist wel al dat ook na het vastzetten van de maag de hond een kanteling kan krijgen, dat de kans kleiner is maar zeker nog aan wezig....ik hoop dat me dat bespaard blijft
Zo vaak in onzekerheid zitten pfff dat moet toch vreselijk geweest zijn!?

Sabine;
Wat moet jij door een hel gegaan zijn zeg. Maar hoe bijzonder dat jouw boxer afscheid van jou is komen nemen.
Zo iets kun je volgens mij ook niet beschrijven als je dat meemaakt.

Ondanks dat het treurige verhalen zijn vind ik het wel fijn dat jullie deze met mij willen delen, ze behoren tot de werklijkheid. Alleen maar positieve verhalen zijn de werklijkheid niet. En van jullie kan ik leren en weet ik dat ik nog de komende tijd heel goed moet opletten

[Esther11]

Ben blij voor jullie dat het steeds iets beter gaat met Tanja 

[hamada]

Gelukkig dat het de goede kant op gaat. We duimen hier voor een volledig en langdurig herstel.

[spreeuwtje]

mooie en verdrietige verhalen allemaal..
wat een ellende voor sommigen zeg!!

ik heb zelf geen ervaring, maar de logeer sint bernard genaamd tarkan, kreeg op zijn 9de jaar een maagtorsie en is daarvan na operatie volledig hersteld..
hij is 11 geworden..