Radja schreef:Wat ontzettend fijn dat het weer goed met Joep gaat!
het gevoel en beeld dat hij je wegglipte raak je voorlopig niet kwijt,dat moet slijten
Ja. Ik kon hem niet meer zien he? Het was immers donker. En door het autorijden en het hobbelen daarvan kon ik zijn hartslag niet voelen. Dus ik zat met een hond op schoot waarvan ik niet wist of hij er nog wel was. Maar stoppen doe je ook niet want je wil als een razende naar de dierenarts. Om te denken dat je daar misschien wel aan komt met een dode hond..
Nou ja, slijt vast weer, we gaan gewoon weer nieuwe herinneringen opbouwen
