[enya13]

toen mijn 2 cushinghonden op het einde zulke torenhoge leverwaardes hadden heb ik ze laten gaan. het maakt echt dat de hond zich zo beroerd en misselijk voelt. de lage t4 is ook een symptoom van cushing. pillen doen daar niks tegen omdat de oorzaak blijft.
normaal geeft je vetoryl bij cushing, om de cortisolwaarden omlaag te krijgen, maar jouw hond heeft prednison [verhoogt de cortisol] nodig en dat werkt elkaar 100% tegen.
kortom er is dus geen oplossing voor chendo's problemen hard gezegd.
ik geloof niet meer dat de lever zich nog gaat herstellen en dan rest er nog maar 1 keuze denk ik. jouw hond is zichzelf langzaam maar zeker aan het vergiftigen [zo legde mijn d.a. het uit] en dat moet je niet willen.
veel sterkte ermee.

[Kaela]

Ik weet niet zoveel zinnigs te zeggen. Wat zijn dit soort dingen toch moeilijk. Heel erg veel sterkte en wijsheid gewenst

[Lizzy]

Ik weet niet wat je met deze waardes aanmoet.... Ik denk wel dat de TSH waarde een indicatie is voor een nader onderzoek naar de schildklierwerking. Daar kunnen overigens ook deze huidproblemen van komen.

Maar eerlijk is eerlijk, je komt wel steeds verder in de problemen met je ventje . Ik kan me voorstellen dat je je zo langzamerhand afvraagt of dit lijden nog wel eerlijk is tegenover hem maar ook tegenover jezelf

Ik hoop dat de specialist iets zinnigs weet te zeggen en dat je haar vanmorgen nog spreekt!

[tt-tjes]

Ik heb de specialist vanmorgen gesproken. Ze geeft aan dat de lage T4 waarde komt door de prednison. Ik mag het gaan behandelen met schildklier medicatie maar ze geeft aan dat het waarschijnlijk niet veel zoden aan de dijk zet. Over de hoge galzuren zei ze dat we dan weer een echo kunnen gaan doen om te kijken waar het zit, maar dat dat ook niet veel meer zal brengen dan kosten, en een hoop stress voor Chendo, ook omdat we al behandelen met Ursochol, en een hogere dosering daarvan niet mag.
De enorme AF waardes komen volgens haar ook door de prednison. Ze snapt dat ik steeds meer er aan ga denken om hem te laten gaan.
Ze gaf aan dat we nog kunnen proberen om hem stabiel te krijgen door de ene dag sporimune met een lage dosering prednison en de andere dag alleen prednison te geven en emperid tegen de misselijkheid.
Ik heb wel tegen haar gezegd dat we dit nu al zo lang aan het proberen zijn om hem stabiel te krijgen en dat het wel ten koste van hem gaat.
Vrijdag 24 februari heb ik een bel afspraak met haar staan om door te spreken hoe het gaat..

Vanmorgen wilde hij uiteindelijk wel wat dieet brokjes eten, ik heb daar wat zeewier over heen gesprenkeld, misschien dat het helpt voor de schildklier. Maar hij kijkt zo treurig naar me en is niet happy.

Mijn wederhelft wil hem nog niet laten gaan, hij zegt "als hij zo is als nu dan hoeft dat toch nog niet". Maar we weten natuurlijk niet hoe hij zich van binnen voelt.

En het is nu net een week of 4 geleden dat hij dusdanig ziek werd dat hij niet wilde eten en misselijk was. Het volgt elkaar weer heel snel op.

[Eef+Stippels]

Wat vreselijk moeilijk

Sterkte en wijsheid

Edit: zou het een optie zijn om met de prednison te stoppen en te kijken hoe het dan gaat... De prednison lijkt de aanleiding voor extra klachten..
Ik weet het niet hoor, maar dat zit ik me zo af te vragen. Toen yindra prednison kreeg voor haar leverontsteking, reageerde ze daar ook niet goed op en zijn we er mee gestopt. Daar knapte ze van op. Ik heb niet het hele topic nog een keer nagelezen, dus vergeef me als ik iets vergeet..

[tt-tjes]

Dat gaat dus niet. Dat hebben we al meerdere keren geprobeerd maar dan wordt hij alleen maar zieker. Nu waren we ook de prednison af aan het bouwen omdat we er een ander medicijn bijgaven.

[tt-tjes]

Ik heb net nog een uitgebreid gesprek met zijn fokker gehad en die is ook van mening dat we hem moeten laten gaan

[eelke]

Moeilijk als je het er samen nog niet over eens bent. Kan jouw man wel goed uitleggen waar voor hem de grens ligt?

[tt-tjes]

Moeilijk als je het er samen nog niet over eens bent. Kan jouw man wel goed uitleggen waar voor hem de grens ligt?

Nee dat kan hij niet. Hij wilde toendertijd met Fjurdy ook nog naar een oplossing zoeken, omdat hij het zo moeilijk vind zo'n beslissing te nemen. Meestal ben ik degene die dan zegt dat het niet langer meer kan.
Hij wil ze gewoon niet kwijt en het is voor hem dan niet mogelijk om te kijken hoe de hond zich voelt. Hij zegt dan "kijk hij kwispelt nog, of hij gaat toch nog mee naar buiten". Terwijl hij tegelijkertijd ook ziet dat Chendo zich terugtrekt in de mand, niet meer speelt, gromt, en niet wil eten omdat hij zich zo misselijk voelt.

[eelke]

Nee dat kan hij niet. Hij wilde toendertijd met Fjurdy ook nog naar een oplossing zoeken, omdat hij het zo moeilijk vind zo'n beslissing te nemen. Meestal ben ik degene die dan zegt dat het niet langer meer kan.
Hij wil ze gewoon niet kwijt en het is voor hem dan niet mogelijk om te kijken hoe de hond zich voelt. Hij zegt dan "kijk hij kwispelt nog, of hij gaat toch nog mee naar buiten". Terwijl hij tegelijkertijd ook ziet dat Chendo zich terugtrekt in de mand, niet meer speelt, gromt, en niet wil eten omdat hij zich zo misselijk voelt.

Ja lastig. Dat was hier ook zo. Ik ben de laatste weken steeds alleen maar aan het benoemen geweest wat er niet goed ging met Gijs, en dat is echt rot, want dat doet pijn. En dan weer terug horen 'ja maar hij was nog blij toen ik thuis kwam'. Ja ik weet het, maar daarvoor lag hij te piepen.

Lastig hoor. Wat zegt je eigen gevoel? Kun je nog een paar dagen door?

[tt-tjes]

Ik wil hem nog wel een paar dagen geven, het is niet zo dat ik zo keihard ben dat ik dat niet wil proberen, maar ik wil het ook niet tot in den treure blijven rekken.
Toen ik vanmorgen in die donkerbruine ogen keek dacht ik wel, ze staan anders, droeviger en zonder die prachtige glans. Niet heel erg dof maar niet zo als voorheen.

[Spikkelneus]

He bah, wat akelig allemaal. En heel herkenbaar.
Bij ons thuis ben ik ook altijd degene die de knoop moet doorhakken omdat mijn man liever niet ziet dat het echt niet meer kan. En dan voel je je ook daar nog weer schuldig over, omdat je je man aan het pushen bent, alsof je moet ´kiezen´ tussen man of hond.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Jij komt op voor het belang van je hond, omdat die het zelf niet kan zeggen.
En alle gedrag wat Chendo ´nog wel´ vertoont, dat doet hij om jullie een plezier te doen, omdat hij net zo veel van jullie houdt als jullie van hem

[tt-tjes]

He bah, wat akelig allemaal. En heel herkenbaar.
Bij ons thuis ben ik ook altijd degene die de knoop moet doorhakken omdat mijn man liever niet ziet dat het echt niet meer kan. En dan voel je je ook daar nog weer schuldig over, omdat je je man aan het pushen bent, alsof je moet ´kiezen´ tussen man of hond.
Maar dat is natuurlijk niet zo. Jij komt op voor het belang van je hond, omdat die het zelf niet kan zeggen.
En alle gedrag wat Chendo ´nog wel´ vertoont, dat doet hij om jullie een plezier te doen, omdat hij net zo veel van jullie houdt als jullie van hem

Jij zegt het precies goed. Omdat mijn man het liever niet heeft twijfel ik zelf ook weer en voel me schuldig omdat ik idd aan het "pushen" ben.

[Anne in Zweden]

O wat moeilijk, zeker als de beslissing alleen op jouw schouders lijkt te rusten. Ik denk dat het moment waarop je een dier moet laten gaan is gekomen wanneer er geen vreugde meer in zijn ogen te zien is, wanneer hij alleen maar ongelukkig lijkt te zijn. Als ik dit zo lees, is dit moment voor Chendo gekomen. Maar ja, die stap naar de dierenarts is zo reusachtig... Heel veel sterkte gewenst.

[Cathelijn]

Wat moeilijk en verdrietig Carole... Ik leef zo met je mee Op een gegeven moment is het enige wat je nog voor ze kunt doen, ze rust geven. Maar om dat moment goed te kiezen is en blijft zo moeilijk.
Sterkte