Iedereen bedankt!!
@ Hitam, hebje ook weleens van deze ziekte gehoord?
Onderstaande een kleine terugblik op haar leven, dat veel te kort was.
Twee jaar terug kwam Senna in ons leven.
Ze kwam bij mensen weg, die op haar manier goed voor haar waren, maar Senna bracht haar dag meestal door in haar mand en een paar keer per dag mocht ze even naar buiten om haar behoefte te doen.
Ik weet nog goed dat mijn man zei "wat heb je nu, een nijlpaard!!"
Ja want Senna was dik en kaal toen ik haar kreeg, ze kreeg alle verkeerde dingen te eten die je je maar kan bedenken.
De eerste dagen kon ze amper lopen, want haar voetjes waren het niet gewend al dat gewandel!!!
Ik denk dat Senna ondanks haar korte leventje wel geleefd heeft.
Ze ging altijd mee naar de paarden, ze hield me altijd in de gaten als ik aan het trainen was en een bosrit van dik een uur draaide ze haar poot ook niet voor om.
We gingen regelmatig lekker wandelen, met Petra, Joey en Zusje en sandra ging de laatste tijd ook veel mee met haar Indy.
Senna kon zwemmen als de beste en genoot daar zo van!!
Senna was af en toe een echte bitch, liet het kaas niet van haar brood eten. Petra en Sandra zeiden altijd dat Beau en Senna echt aan elkaar gewaagd waren, want wat kon ze een lawaai maken als zij het stokje van Beau wilde hebben!!!
Eenmaal thuis, lagen mijn man en ik lekker op de bank, deken over ons heen en Senna lag daar weer bovenop!!
'sMorgens altijd hetzelfde ritueel, stukje brood van de baas!!!
Tjonge wat zullen we haar missen, Senna was van het begin af aan een heel makkelijk hondje en gewoon ontzettend lief.
De laatste 2 weken is ze zo afgetakeld, het was verschrikkelijk en dan krijg je het gevreesde telefoontje van de dierenarts, waar je diep in je hart al op rekende.....
Vanmorgen heeft ze nog bij mij in bed gelegen, dat mocht ze ook zo graag, maar ze kon alleen maar kreunen en piepen, het was zo akelig.
Ik ging Beau nog even uitlaten en met alle geweld wilde ze mee.
Ze sleepte zich naar de deur. Ik heb haar opgepakt en we hebben samen de laatste wandeling gemaakt, alleen lopen wilde niet meer, ze rolde zo om en had ogen als schoteltjes zo groot. Ze hield Beau hoog vanaf mijn armen in de gaten.
We zijn allemaal bij haar gebleven, Baasje, Beau en ik en ik ben blij dat verder lijden haar bespaard is gebleven.
Dag onze lieve mutsefluts, we zullen je nooit vergeten.........
