[Moos]

Hoewel ik het dus zelf niet heb gedaan zou ik dus als ik jou was wel doorgaan met onderzoeken. Tis voor jullie ook een heel andere situatie natuurlijk. Idd 45 min. voor zo'n jonge hond is erg weinig. Heb je eigenlijk duidelijkheid dat als je de looptijd nu weer oprekt de klachten weer terugkomen, of weet je dat niet?

Nee, dat weet ik niet  . Het enige wat ik weet is dat de aanvallen nu een maand weg zijn gebleven (sinds hij in dat wagentje zit dus), en wat ook heel opvallend is, is dat hij sindsdien niet meer constant van ligplek wisselt in huis. Voordat ik het lopen in ben gaan perken was hij heel ongedurig in een ligplek vinden. Niks leek lekker en ontspannen te liggen voor hem. Hij wisselde zo 6 keer van de mand, naar de gang, naar de keuken, naar de bank etc in een minuut of 10-15. Uiteindelijk vond hij dan een manier of plek die schijnbaar wel lekker lag en dan kon hij gaan slapen.
Dat heeft hij ook niet meer gedaan sinds ik zijn beweging inperk. Hij wandelt kort, maar we ballen bijvoorbeeld ook niet meer.

Dit weekend zijn we zaterdag en zondag lang de duinen ingeweest. Zaterdag wilde hij echt nog wel rennen soms, en ook wel uit het wagentje na een minuut of 10 erin. Nou ja, eigenlijk zoals jij hem gezien hebt laatst
Zondag rende hij niet meer, en na 45 min gelopen te hebben is hij in het wagentje gaan liggen, en heeft daar vervolgens ook 45 min echt in liggen rusten. Eenmaal thuis is hij toen direct in zijn mand gedoken en als een blok in slaap gevallen. 's Avonds kon hij toen ook opeens weer niet meer op bed springen.
Dus die 'drukte' maakt het dan toch wel weer wat erger schijnbaar. Maandag heb ik alleen blokjes om gedaan met hem, toen was hij nog gesloopt.
Twee weken geleden is hij een dagje bij een oppas geweest, en dat vindt hij veel te leuk om te gaan liggen slapen, en toen we naar huis liepen begon hij na 15 min weer heel moeilijk en stijf te lopen. Ik heb hem toen verder naar huis gedragen en dan is het weer goed.

Bijkomend probleem is dat Saar dan aan d'r poten gaat liggen kluiven van verveling en stress omdat Moos niks met haar wil doen....

[Boefke]

Moeilijk hoor... iig veel sterkte bij de volgende onderzoeken. Het is wel duidelijk dat je alles heel goed bijhoudt en dat kan sowieso alleen maar helpen! Jammer voor Saar dat ze zich af en toe wat minder met Moos kan vermaken, maar dat went ook wel weer op den duur denk ik.

[Hitam]

Dat is inderdaad geen leven voor een 5 jarige hond.
En ik vertrouw Paul ook wel dat hij niet eindeloos door blijft gaan.
Ik zie toch steeds meer honden met dit soort uithoudingsvermogens-problemen. Merkwaardig.

[Helen]

Dat is inderdaad geen leven voor een 5 jarige hond.
En ik vertrouw Paul ook wel dat hij niet eindeloos door blijft gaan.
Ik zie toch steeds meer honden met dit soort uithoudingsvermogens-problemen. Merkwaardig.

Hier nog een...Kuma heeft het uithoudingsvermogen van een gemiddelde cavia...Op wedstrijden heeft ze amper de conditie om het middagprogramma uit te lopen.....Is geen vinger op te krijgen waar het door komt....

[Moos]

Hier nog een...Kuma heeft het uithoudingsvermogen van een gemiddelde cavia...Op wedstrijden heeft ze amper de conditie om het middagprogramma uit te lopen.....Is geen vinger op te krijgen waar het door komt....

Maar bij Moos is het opeens ontstaan he? Vorig jaar kon Moos letterlijk 1.5 uur achter elkaar ballen apporteren; en daarna dan nog een uurtje verder wandelen; geen probleem. Drie uur door de duinen rennen, of over het strand, ook geen probleem. Daarna was hij dan niet eens gesloopt.
Op een gegeven moment ging hij wat meer sloffen, bleef wat meer achter, en in diezelfde periode kreeg hij die krampaanvallen. Dat is door mijn da op zijn rug gegooid, en nou ja, dat verklaarde dat dan wel. Maar met zijn rug is dus niks mis.
Langzaamaan betrapte ik mezelf er steeds vaker op dat ik tegen Moos zei "gaat het nog wel Moosie" tijdens de wandeling. Wat het precies is kan ik de vinger niet op leggen, maar hij loopt dan gewoon anders dan normaal, kijkt sneu, en eens in de zoveel tijd krijg hij dan dus zo'n krampaanval.
Pas nu ik met wat wagentje loop kan je goed zien hoe snel hij gewoon echt wel moe is, alleen Moos is een hond die maar door en door en door gaat waardoor het normaal minder opvalt (afgezien van dat sloffen en achterblijven).

Gisteren had hij 10 min even extra hard gerend en kwam toen zelf tegen het wagentje opstaan en mij aankijken. Ik hem er dus ingetilt en dan gaat hij meteen liggen. Op een gegeven moment gaat hij dan weer zitten en toen heb ik hem er nog een keer uitgelaten omdat zo'n allerliefste vriendje er was en ze zo graag wilden spelen. Terug naar huis viel hij daarna zelfs bijna in slaap.
En dat is dus helemaal niet Moos

[Laura2004]

Ik wilde even zeggen dat ik het heel naar vind voor je
Ik hoop gewoon dat je er snel achterkomt wat er met Moos aan de hand is en dat het makkelijk te verhelpen is, zodat hij een gewoon leventje kan leiden met zijn vijf jaartjes

[Borke]

Waardeloos zeg en dat met zo'n jonge hond!
Vreemd ook dat hij er voorheen totaal geen last van had...
Dit soort dingen zijn zo ongrijpbaar allemaal.
Fijn natuurlijk dat je zo met dat karretje een redelijke oplossing hebt, waardoor hij toch altijd mee kan gaan op pad, maar dit is toch niet wat je je voorstelt bij een hond van nog maar 5 jaar...

[Minna]

Ik heb via de finse maltezer vereniging iets gevonden wat misschien zou kunnen, namelijk de White dog shaker syndrome.
Het komt vaak voor dat honden die totaal symptoom-vrij zijn geweest, deze toch beginnen te tonen tussen de 2 en de 6 jaar...
Symptomen kunnen zijn spierkrampen, bibberen, moeilijk lopen etc wat je ook bij Moos ziet, en de symptomen komen naar boven bij inspanning en verzwakken wanneer het dier veel rust heeft...het is een neurotransmittor-ziekte, die volgens de site prima te behandelen is met medicatie, cortisones eerst hogere dosis en dan vrij snel de dosid verlagen. Ook vond ik een opmerking naar een snel afnemende conditie, maar als dat bij deze ziekte hoorde of een op zichzelfstaande iets is kon daar moeilijk van uitmaken.

[Moos]

Ik heb via de finse maltezer vereniging iets gevonden wat misschien zou kunnen, namelijk de White dog shaker syndrome.
Het komt vaak voor dat honden die totaal symptoom-vrij zijn geweest, deze toch beginnen te tonen tussen de 2 en de 6 jaar...
Symptomen kunnen zijn spierkrampen, bibberen, moeilijk lopen etc wat je ook bij Moos ziet, en de symptomen komen naar boven bij inspanning en verzwakken wanneer het dier veel rust heeft...het is een neurotransmittor-ziekte, die volgens de site prima te behandelen is met medicatie, cortisones eerst hogere dosis en dan vrij snel de dosid verlagen. Ook vond ik een opmerking naar een snel afnemende conditie, maar als dat bij deze ziekte hoorde of een op zichzelfstaande iets is kon daar moeilijk van uitmaken.

Ik ga even verder googlen. Ik wist wel van deze ziekte, maar het enige wat ik er altijd over had gelezen was bibberen, meer niet.
Wat lief dat je heb gezocht

[Moos]

Ik heb even zitten googlen Minna , maar alles wat ik kan vinden heeft het toch wel over echt bibberen/trillen als hoofdsymptoom....
Wat jij omschrijft is precies Moos, maar dat kan ik zo snel nergens terug vinden. Waar je het hebt gevonden is vast niet in het Engels he?

[Minna]

Nee...ik zal even kijken als ik het ergens weer terug kan vinden (niet opgeslagen, dom van mij  ) maar ik moet nu even eerst les gaan geven, morgen ben ik gewoon vrij dus ga morgen weer op zoek...ook naar die opmerking over het snelle achteruitgang van de conditie, anders wil ik het ook even via mail vragen van degene(n) die dat stukje (was een doelstelling voor fokkers maltezers in Finland) waar het link stond had geschreven...

[Moos]

Nee...ik zal even kijken als ik het ergens weer terug kan vinden (niet opgeslagen, dom van mij  ) maar ik moet nu even eerst les gaan geven, morgen ben ik gewoon vrij dus ga morgen weer op zoek...ook naar die opmerking over het snelle achteruitgang van de conditie, anders wil ik het ook even via mail vragen van degene(n) die dat stukje (was een doelstelling voor fokkers maltezers in Finland) waar het link stond had geschreven...

Dank je wel

[Moos]

Moos ligt hier nu bij te komen van de narcose met in zijn voor en achterpoot een rijtje van 5 hechtingen.

In eerste instantie wilde de neuroloog volgens mij niks zeggen zonder de uitslag van het biopt te hebben, maar toen ik ernaar vroeg bleek dat op het EMG ook een afwijking te zien was. Die afwijking had een naam, maar dat ben ik kwijt. Waar dat in ieder geval op neerkomt is dat er of te weinig zuurstof naar zijn spieren gaat, of dat zijn spieren af aan het sterven zijn 
Tijdens de biopten kon hij ook afwijkingen zien, met name bij zijn voorpoot. Een spier hoort eruit te zien als een goed doorbloede biefstuk, en bij Moos was het een flauw kalfslapje, zo zei hij.

Het biopt is opgestuurd naar Amerika, en de uitslag zal wel zo'n 2 weken duren.

Dus nou ja, dat was het vandaag. Ik ben er best van geschrokken eigenlijk....

[Malamoods]

Oh wat naar.... Wat een schrik! Ik hoop maar dat dit goed komt Marloes! Ik blijf duimen voor Moos!!!!

Rachel.

[geer]

He getverjekkes Marloes. Ik hoop dat het allemaal toch heel erg meevalt met arme Moosie !:(  Bah, dit zullen wel hele lange weken worden... heeft hij iets gezegd over de prognose hiervan?