Anne in Duitsland schreef:
Hai Kaatje,
Kom je de dagen een beetje door? Heb je al een vaag idee van wat je wilt gaan doen met Yukemans? Hoe gaat het met je kameraadje? Kijkt ie je de hele tijd vragend aan omdat je zo bedrukt bent?
Ik breng ook veel tijd door met nadenken over de vraag wat ik zou doen in jouw situatie. Chemo of laten gaan? In mijn hoofd is het een afweging aan het worden van "doen wat er mogelijk is"(chemo) versus "zou ik mezelf achteraf verwijten dat ik niet alles heb geprobeerd?" (niet actief ingrijpen). Bij chemo kiest een baasje misschien meer voor zichzelf, bij niets doen meer voor de hond? Ik weet het niet.
Hoe dan ook, wij hondenbezitters hebben de luxe dat we weten dat onze hond iedere keuze die we maken zullen accepteren en ons niets kwalijk zullen nemen. Daarom zijn het ook zulke lekkere beesten!
Sterkte meiske, er wordt zwaar met je meegeleefd in alle uithoeken van het land en daarbuiten! 
Weet je, de grap is ondertussen dat ik denk dat het in ons geval wel eens omgekeerd kan zijn. Ik zou kiezen voor niet uit bescherming van Yuki, maar wil Yuki die bescherming wel?? Wil ik hem niet iets besparen wat hij er ruimschoots voor over zal hebben??
Ik vind dat ik mij er op zijn minst maar grondig in moet verdiepen...en dat gaat woensdag gebeuren dus. Yuk moet nuchter mee, maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem onder een roesje te laten gaan...wat ze moeten doen, doen ze, maar dat dus niet!!
vanaf deze kant.
