Moderator: Lizzy
tieneke schreef:Jeetje, Tieneke ik voel echt met je mee
Ik en mijn man zitten met een levensgroot dilemma!
Wat doen wij hierna?
Als Kobus er straks niet meer is zal hij heel erg gemist worden.
Een nieuwe pup?
Mijn winkel gaat nu leuk lopen,Kobus is de makkelijkste hond van heel de wereld.
Kan probleemloos alleen zijn,is zindelijk en luistert goed.
Een pup opvoeden kost heel erg veel tijd.
Als ik een pup zou nemen kan ik hem in het begin absoluut geen 3 of 4 uur per dag alleen laten!
Het is net als met een klein kind:toezicht!
Geen hond nemen?
Wij wonen zo vrij dat een waakhond heel erg gewenst is!
Een asielhond?
Ik zou zo'n lieverd echt de kans geven,zeker als hij of zij goed gesosialiseerd is en opgevoed is.
Straks als Kobus wegvalt moeten wij misschien net als Geer de mazzel hebben dat het klikt met de desbetreffende hond.
Maar dat er na Kobus weer een hond komt is zeker,het zal anders veel te stil zijn in huis.
alies2 schreef: Tieneke, hoe gaat het nu met kobus?Ja Alies het is vreselijk om je dier slecht te zien worden.
Ik kom net van een vriendin wiens hond stervende is. Wat er precies aan de hand is is niet duidelijk, het lijkt op Cushing. Chinook, een bruine newf van acht jaar, en vreselijk lief. M'n vriendin is aan het afscheid nemen en houdt in de gaten wanneer er een eind aan gemaakt moet worden. Vreselijk.
en een dag later kregen we Saar), en zo is het gegaan met Ted...jeanne schreef:Jeetje Jeanne,jullie hadden inderdaad nog niet eens meer de tijd om afscheid te nemen van jullie lieve schat!
Jeetje, Tieneke ik voel echt met je mee
Ik weet nu donders goed wat het is om je lieveling af te moeten geven, en bij ons was het nog wel zo plotseling.
Jullie weten dat het er aan zit te komen, maar het verdriet zal evengroot zijn als dat van ons!!!
Tja, en wat je daarna gaat doen, dat weet je nu niet, daar kom je vanzelf wel achter.
Ik had van mezelf nooit, maar dan ook écht nooit verwacht, dat ik zo snel de behoefte zou hebben om weer eenzelfde hond in huis te willen hebben, heel raar.
We missen haar vreselijk, en zullen haar echt nooit, maar dan ook nooit vergeten!
Tieneke, maak je nu niet druk om de tijd daarna. Geniet nu dubbel van je nollebakmonster, knuffel hem helemaal plat, verwen hem met de allerlekkerste dingen. Dat zou ik beslist gedaan hebben als ik alles van te voren had geweten, dan had ze van mij het lekkerste vlees uit de pan mogen jatten en alle chips en koekjes uit de kast mogen stelen.
Maarja, Kobussie mag niet alles eten denk he, ivm met zijn suikerziekte, dus lekker helemaal plat knuffelen
Sterkte meis, ik leef met je mee
Komt tijd, komt raad ...
geer schreef: Och Tieneke, nogmaals heeeel veel sterkte de komende tijd... Laat me je een troost geven; ik weet zeker dat, als Kobus er niet meer is, je ooit een nieuwe hond zal vinden die perfect bij je past! En dat hoeft echt geen pup te zijn... Toen Saar overleden was dachten wij dat er nooooooit meer een hond zou komen; er was immers geen hond zo leuk als Saar... Maar... als je rustig op zoek gaat, geen overhaaste beslissingen neemt en je duidelijk bedenkt wat voor hond je wilt, zal je hem zeker tegenkomen... Zo is het bij ons gegaan met Saar (ik zette een advertentie op Doggynet dat wij een Franse Basset zochten die ALLES al kon
Echt, maak je daar geen zorgen om... Geniet van de tijd die je nog met Kobus hebt en ik weet zeker dat hij, net als Saar, een nieuwe schat op je pad zal brengen
van qyan en een dikke knuffel voor kobus
qyan schreef: hoi tieneke,Een hele dikke vette
lees het nu allemaal pas
ook van mijn kant heel veel sterkte de komende tijd en ik denk dat kobus je zelf wel verelt/ laat zien wanneer het genoeg is.
gr wendy en een
van Kobussie terug tieneke schreef: Zijn buik is minder dik dan gisteren en hij lag vanmorgen lekker op zijn zij te slapen.Ja, hij is vast bang dat ie weg zal waaien, het is ook zo'n klein hondje hè?
Ook at hij met meer smaak.
Nu ligt hij buiten in het zonnetje,ehh ..niet meer dus!
Meneer staat voor het raam te loeren of hij naar binnen mag,er staat te veel wind naar zijn zin
