[Lizzy]

Ho, ho, lizzy. Ik zeg niet en zal nooit zeggen, wat een ander moet doen. Ik zeg alleen, dat het bij ons anders zou zijn. Dat mag gelukkig en wij zijn ook goed voor onze honden en jij ook, maar anders dan wij en dat mag gelukkig.

Hanny

Oh maar dat had ik wel begrepen hoor, dat je het niet bedoelde als wat ik zou moeten doen! Je schrijft alleen wat jij zou doen maar ik zeg dat je dat niet kunt zeggen, denk ik, op basis van wat ik hier vertel. Ik denk dat je je eigen hond moet kennen en zelf met eigen ogen (hart en ziel) moet zien hoe het gaat. Ik geloof niet dat jij nu bij Biscuit de stekker eruit zou trekken. Misschien ook wel maar je kunt dat niet beslissen op basis van wat geschreven tekst.

Vandaag was wel een ruk dag. En hoe meer ik voor Biscuit probeer aan te passen om het haar makkelijker te maken, hoe moeilijker zij het vindt. Vandaag iets onder de kussens van de bank gelegd om die zitkuil eruit te halen zodat ze er wat makkelijker af kan. Afschuwelijk vond ze het. Dus net maar weer weggehaald. Vandaag was ze wel dermate slecht dat we tegen elkaar zeiden "als dit zo bergafwaarts gaat, haalt ze de kerst niet". En ik ben daar heel verdrietig van want ze is mijn bijzondere meisje

Morgen ga ik de dierenarts in Dld bellen om te vragen of we eerder kunnen komen.

[zurca]

Pfff Lizzy... Ik gun jullie nog zoveel tijd saampjes toe. Morgen hopelijk een betere dag

[sam28]

Ik weet 1000% zeker dat jij en Leo het beste doen voor Bisc. Hoe ongelooflijk moeilijk en verdrietig dat ook is. En ik hoop uit de grond van mijn hart dat de arts in DlD eerder tijd heeft en de behandeling aan slaat.

Heel veel sterkte

[Charlie Angel]

Een hele dikke knuffel voor Biscuit en voor jullie.

[Anne in Zweden]

Een emotionele achtbaan is het, da's duidelijk. En vreselijk moeilijk. Natuurlijk, ze is bijna dertien, dus ook na acupunctuur zal ze niet rondhuppelen als een 3-jarige. Maar je wilt wel ietsje vooruitgang zien na een behandeling, dat begrijp ik ook. Als ze nu beter is dan voordat je met de acu begon, is dat een reden om door te gaan. Als ze verder happy en pijnvrij en alert en eigenwijs en jippie is, is dat een reden om door te gaan. Maar het blijft een moeilijke fase, en eigenlijk zou je willen dat je gewoon een duidelijk teken kreeg van je hond, van haar lijfje, iets waaraan je meteen ziet: zo, dit is niet langer te doen. Maar nu zit je in zo'n grijs gebied. Vreselijk moeilijk. Sterkte en een knuffel voor jou en je wijffie.

[smulpaap]

Ik hoop dat de arts in Duitsland tijd vrij kan maken .
En een dikke knuf voor jullie

[tt-tjes]

Ik hoop dat je sneller terecht kunt. Dikke knuf voor jullie.

[Lizzy]

Ja, nou, zeg het maar. Ze is vandaag hartstikke goed. Ja, voor haar doen dan he. Ze is slecht. Maar goed. Snappen jullie wel. Maar serieus, ze loopt alsmaar te donderjagen met Sjoerd en dan loopt ze in het rond te springen. Schiet mij serieus maar lek. Maar goed, ik heb dus niet naar Dld gebeld. We zagen het vanmorgen gelijk, allebei, dat ze veel beter was dan gisteren. We wachten morgen maar weer af.

[Charlie Angel]

Fijn dat ze vandaag een goede dag heeft, hopelijk gaat het nu zo tot haar volgende behandeling. Moeilijk zo hoor.

[rosmin]

Gelukkig heeft ze zelf niet door wat er aan de hand is, behalve dat sommige dingen lastiger gaan...
Voor jullie is het veel moeilijker, te zien hoe rottig het kan gaan.
Zolang er goede dagen zijn, is zo'n dag er een om van te genieten,
ook al is het met gemengde gevoelens...

[MillyMol]

Bekijk het gewoon van dag tot dag Lizzy. Bisc leeft in het moment. Zij denkt niet aan gisteren of aan morgen. En voor haar is het “nu” zonder voor haar noemenswaardige beperkingen. Ze zal je vanzelf laten weten wanneer het “nu” niet meer aanvaardbaar is en dan zullen jullie doen wat nodig is. Net als nu.

Dus ik zou zeggen: pluk de dag, het uur, het “nu”.

[Charlie Angel]

Hoe gaat het nu met Biscuit en met jullie.

[Lizzy]

Lief dat je het vraagt

Ze gaat nog steeds wel verder achteruit.

Vandaag weer naar Duitsland geweest. De dierenarts al daar zei uit zich zelf dat Biscuit er nog hartstikke vrolijk bij "loopt" en zeker nog geen doodswens heeft. Dat is exact wat wij ook denken. Hij zei wel dat het voor ons vast heel rot moet zijn om te zien en ja, dat is het zeker.

Hij heeft haar weer behandelt en over 4 weken moeten we terug komen. Hij zei dat we vanzelf zullen merken dat ze er geen zin meer in heeft. Nu is dat nog niet het geval. Hij vindt dat we haar lekker zoveel mogelijk zelf moeten laten rondkriebelen en dat is ook exact wat we doen.

Gisteren sprong ze wel weer met een boog van de bank en toen was het weer net bambi. Dat zijn wel momenten dat we zooo hard balen en ook denken om haar toegang tot de bank te ontzeggen. Maar ja, dan ontzeggen we haar ook wel iets wat ze zoooo fijn vindt. Dat zijn lastige dingen. Maar ja goed, ze staat op en dooooorrrrrr!

Verder speelt ze toch nog steeds elke dag met Sjoerd. Geniet van haar ommetje. Geniet van eten. Geniet heel erg van de extra snacks. Geniet eigenlijk gewoon nog best van het leven. Komt ze net thuis, moet ze de jeugd toch wel even laten merken dat zij weer thuis is hee . Ze stapt echt naar binnen met een houding van "zoooo, daar ben ik weer!".

Het is zo'n heerlijk wijffie!

[Siberienne]

Gebruik je nu eigenlijk een ondersteunend tuig voor haar op wandeling? Zou dat nog iets zijn?

https://www.medpets.nl/carelift/ Zoiets bv, als ze dat thuis ook aanheeft overdag dat je har wat makkelijker in de kladden kan grijpen als ze iets raars doet?

Sterkte hoor, en een knuf

[Lizzy]

Dank je!

Nee, die nog niet! Daar gaan we nu ook weer naar kijken, dank voor de link!

Wij hebben meerdere modellen van deze (ook een lichte versie zelf geknutseld voor in huis, met een handvat dat op de rug/kont zit) :