yazzie schreef:Helpt ostheopathie ook niet? In combinatie met Puur Spondy of eventueel nsaid's? Is dat nog een optie om te proberen? Rugoperatie is wel heftig.Dank je wel voor je ervaringen, tips en mee denken!
Mijn hond heeft ook 'iets'. Slappe achterhand, loopt veel in telgang, moeite met springen, afgesleten nagels aan achterpoten van het krassen op straat, geeft geen pijn aan. In draf zweeft ie en galop kost ook geen moeite. Hij heeft dit van jongsafaan gehad. Hij is nu acht. Is meerdere malen door medische molen gegaan maar niks kunnen vinden. Op dm is hij nog niet getest maar dat openbaart zich vrijwel nooit op zo'n jonge leeftijd. Ik ga dus meerdere keren per jaar naar ostheopaat en resultaat is verbluffend goed. Fysiotherapie hielp helaas niets, ostheopathie wel.
Heb heel wat afgezocht de laatste jaren waaronder wat als hij geopereerd moet worden. Ik zou zeker naar een specialist toe gaan, bijvoorbeeld Luc Janssen. Vroeger Anubis en volgens mij nu werkzaam in praktijk in Rotterdam. Man heeft een enorme staat van dienst. Verder Paul Mandigers, UU en volgens mij ook Wagenrenk. Mocht het nodig zijn, denk ik dat ik voor één van deze twee specialisten zou kiezen.
Weet je wel een diagnose? Of ben je ook nog zoekende? En wat zijn precies de klachten van je hond? Ook pijn?
Ze is chiropractisch behandeld, tevens met massage en oefeningen.
De klacht is pijn, geen uitval/verlamming of incontinentie. Het type klacht hangt ook samen met de lokatie.
Lastig bij de diagnosticering is dat ze oorspronkelijk een onschuldige blessure had. Doordat ik haar na.v. die klacht liet onderzoeken bij een arts die meent dat een hond persé symmetrisch moet zijn (ook klachtenvrije scheefstand: recht zetten..) en mij vooraf telefonisch was gezegd dat het alleen ging om onderzoek (neurologisch, orthopedisch en ortho-manueel, dat klonk mij enorm degelijk in de oren..) was ik volkomen overdonderd toen de arts ineens zei "Ik zet even het bekken recht", om er vervolgens een 'knal' op te geven. En toen had mijn hond rugpijn, sterk afgenomen bewegelijkheid in de rug en een uitzwaaiende achterpoot..
Aansluitend gelijk naar de orthopeed gegaan, die vast stelde dat het een onschuldige blessure geweest was waarvoor we de da bezochten. De rugklacht bleef echter en zonder diagnose. Daarop naar de fysiotherapeut gegaan. Na heel veel lijnrust, oefeningen, massage, chiropractie.. leek het goed genoeg te gaan om met veel beleid haar weer kort vrij te laten lopen. Inmiddels 3,5 mnd. na het trauma. Van het los lopen (aanvankelijk 5 minuutjes per dag) had ze wekelijks dagen van reactie/lijnrust, tot ze na de 3e week/reactie niet herstelde en de pijn zich ook wat anders uitte dan eerder. Terug naar de orthopeed: foto's en MRI. Knieklachten werden wederom uitgesloten, ook middels foto. Met de MRI werd nu zichtbaar welke schade ze aan de rug op liep. Maar waarom die ene poot nou stijf bleef, zo lang, dat verklaarde de MRI niet. Maar de fysio begreep het wel, gelukkig. Stomweg een nieuwe blessure, door combi van haar enorme passie/snelheid versus het inmiddels ongetrainde lijf. En dat heeft het beeld opnieuw verwarrend gemaakt.
Ik heb wel de indruk dat het ons weer een stapje dichterbij oplossing/herstel gebracht heeft: begrijpen wat er speelt is toch voorwaarde om de juiste behandeling in te kunnen zetten.. Maar het blijft ontzettend eng of haar rug gaat herstellen. Ik hoop zó dat ik hier over een jaar aan terug denk met weer een volledig belastbaar racemonster, zonder me nog te kunnen voorstellen hoe het ook al weer precies was..