[Parelridder]

Helpt ostheopathie ook niet? In combinatie met Puur Spondy of eventueel nsaid's? Is dat nog een optie om te proberen? Rugoperatie is wel heftig.

Mijn hond heeft ook 'iets'. Slappe achterhand, loopt veel in telgang, moeite met springen, afgesleten nagels aan achterpoten van het krassen op straat, geeft geen pijn aan. In draf zweeft ie en galop kost ook geen moeite. Hij heeft dit van jongsafaan gehad. Hij is nu acht. Is meerdere malen door medische molen gegaan maar niks kunnen vinden. Op dm is hij nog niet getest maar dat openbaart zich vrijwel nooit op zo'n jonge leeftijd. Ik ga dus meerdere keren per jaar naar ostheopaat en resultaat is verbluffend goed. Fysiotherapie hielp helaas niets, ostheopathie wel.

Heb heel wat afgezocht de laatste jaren waaronder wat als hij geopereerd moet worden. Ik zou zeker naar een specialist toe gaan, bijvoorbeeld Luc Janssen. Vroeger Anubis en volgens mij nu werkzaam in praktijk in Rotterdam. Man heeft een enorme staat van dienst. Verder Paul Mandigers, UU en volgens mij ook Wagenrenk. Mocht het nodig zijn, denk ik dat ik voor één van deze twee specialisten zou kiezen.

Weet je wel een diagnose? Of ben je ook nog zoekende? En wat zijn precies de klachten van je hond? Ook pijn?

Dank je wel voor je ervaringen, tips en mee denken!
Ze is chiropractisch behandeld, tevens met massage en oefeningen.
De klacht is pijn, geen uitval/verlamming of incontinentie. Het type klacht hangt ook samen met de lokatie.
Lastig bij de diagnosticering is dat ze oorspronkelijk een onschuldige blessure had. Doordat ik haar na.v. die klacht liet onderzoeken bij een arts die meent dat een hond persé symmetrisch moet zijn (ook klachtenvrije scheefstand: recht zetten..) en mij vooraf telefonisch was gezegd dat het alleen ging om onderzoek (neurologisch, orthopedisch en ortho-manueel, dat klonk mij enorm degelijk in de oren..) was ik volkomen overdonderd toen de arts ineens zei "Ik zet even het bekken recht", om er vervolgens een 'knal' op te geven. En toen had mijn hond rugpijn, sterk afgenomen bewegelijkheid in de rug en een uitzwaaiende achterpoot..
Aansluitend gelijk naar de orthopeed gegaan, die vast stelde dat het een onschuldige blessure geweest was waarvoor we de da bezochten. De rugklacht bleef echter en zonder diagnose. Daarop naar de fysiotherapeut gegaan. Na heel veel lijnrust, oefeningen, massage, chiropractie.. leek het goed genoeg te gaan om met veel beleid haar weer kort vrij te laten lopen. Inmiddels 3,5 mnd. na het trauma. Van het los lopen (aanvankelijk 5 minuutjes per dag) had ze wekelijks dagen van reactie/lijnrust, tot ze na de 3e week/reactie niet herstelde en de pijn zich ook wat anders uitte dan eerder. Terug naar de orthopeed: foto's en MRI. Knieklachten werden wederom uitgesloten, ook middels foto. Met de MRI werd nu zichtbaar welke schade ze aan de rug op liep. Maar waarom die ene poot nou stijf bleef, zo lang, dat verklaarde de MRI niet. Maar de fysio begreep het wel, gelukkig. Stomweg een nieuwe blessure, door combi van haar enorme passie/snelheid versus het inmiddels ongetrainde lijf. En dat heeft het beeld opnieuw verwarrend gemaakt.
Ik heb wel de indruk dat het ons weer een stapje dichterbij oplossing/herstel gebracht heeft: begrijpen wat er speelt is toch voorwaarde om de juiste behandeling in te kunnen zetten.. Maar het blijft ontzettend eng of haar rug gaat herstellen. Ik hoop zó dat ik hier over een jaar aan terug denk met weer een volledig belastbaar racemonster, zonder me nog te kunnen voorstellen hoe het ook al weer precies was..

[me and my boys]

Zimba kreeg accupunctuur en dat hielp super!!!
Liep weer zo goed als normaal

[me and my boys]

Zimba kreeg accupunctuur en dat hielp super!!!
Liep weer zo goed als normaal

[Parelridder]

Zimba kreeg accupunctuur en dat hielp super!!!
Liep weer zo goed als normaal

Dank je wel voor je reactie! Ik las idd al via de zoekfunktie dat jij ontzettend goed geholpen bent door Hella, dus ik heb haar op mijn 'lijstje'

Vanmorgen heb ik contact gehad met Maarten Kappen. Ik had hem alle gegevens, incl. MRI verslag toegestuurd en we hebben het geheel doorgenomen, incl. de gistermiddag gediagnosticeerde zweepslag.
Zijn interpretatie/conclusie tav de MRI wijkt af van die van de orthopeed (en lijkt beter..). Niet alleen zijn beredenering/toelichting klinkt veel logischer, maar ook bevestigt wat ik er op het www vervolgens over las wat hij vertelde. Bovendien (!!) heeft hij een plan van aanpak. Ik kon wel janken van opluchting, loop al de hele dag gelukkig te zijn met dat hij een plán heeft, met een kop en een staart, geen genoegen met "Geen idee, dus we wachten af of de tijd toch nog wat doen gaat..". Ik denk dat het zo allemaal in elkaar valt: de fysio, de arts en zo nodig (dan ook spoedig) de acupuncturist. Ik heb iig weer goede hoop, er gebeurt weer wat, we berusten niet!

[Margot]

Ik ben 2 jaar geleden met de oudste naar Chantal Kurvers(DA en Osteopaat) gegaan.
Norah kon niet meer op haar achterpoten staan en had alleen nog pijnprikkels bij haar tenen.
Norah is nu bijna 13 jaar en ik ga met haar elke 3/4 maanden voor een behandeling naar Chantal.

[Parelridder]

Gistermiddag het MRI verslag en het (verloop van) de klachten met mijn eigen super goede fysiotherapeut besproken. Hij sluit uit dat er sprake is van hernia-klachten. Dat blijkt n.l. simpelweg uit het MRI verslag: zelfde toelichting als Maarten Kappen. Echt BIZAR dat de orthopeed al vóór de MRI van mening was dat ze geopereerd moest worden aan de rug (ik vroeg notabene helemaal niet naar het behandeladvies, want wachtte de MRI af..) en ná MRI de diagnose hernia aan houdt, daarnaast zelfs nog schrijft dat er "Op dit moment nog geen sprake is van verlamming, .. etc. etc." Dat creeert een ontzettende berg zorgen en angst voor niets!!! De klachten die ze heeft worden NIET veroorzaakt door een hernia!!!!!

De recent vastgestelde spierscheuring is één oorzaak en in de rug moet ook iets met spieren/weefsel rommelen. Eventueel beinvloeden die twee elkaar. Volgens mijn fysio is de rugklacht op dit moment hoogst waarschijnlijk zo lastig te herstellen wegens de lijnrust die ze nog steeds houden moet, nu bijv. n.a.v. die spierscheuring in de kuit t.g.v. sprinten, want t.a.v. andere klachten helpt na voldoende rust juist vrij bewegen vaak bij herstel.
Wat ik nog steeds niet begrijp is dat het opbouwen van de duur van de (aangelijnde) wandeling, het maximum op een half uur bleef hangen. Maarten adviseerde kortdurend een steviger ontstekingsremmer in te zetten, n.a.v. de duur van de klachten nu. Dat lijkt mij een goed plan, om de circel waarin we blijven rond draaien te doorbreken, als over een paar weken de spierscheuring (in basis) herstelt is en inmiddels de rugklacht nog steeds niet verder verbetert is.
We zijn op dit moment qua herstel/belastbaarheid nog niet verder dan 2 mnd. geleden, máár wel wat inzichten rijker geworden!! Zo vertelde mijn fysio dat voor mensen de regel gehanteerd wordt dat het verschil in bespiering tussen beide benen niet meer dan 15% mag zijn als je hard lopen gaat hervatten.
Hopelijk kunnen we met de huidige inzichten snel succesvol herstellen!!!! Echt 'snel' zal niet gaan, want na zó lang lijnrust kost opbouw ook gewoon máánden (volgens dierfysiotherapeute Elma Bakker staat er even veel tijd voor opbouw, als dat de hond lijnrust gehouden heeft) maar als we maar eenmaal weer die weg op zijn, terug naar een aktief hondenleven!

[Lizzy]

Hee, wat ongelofelijk fijn joh! Maar wat is nou het plan van Maarten, want dat word me niet echt duidelijk? Behalve dan de ontstekingsremmers.

Mag ik een PB met de orthopeed waar je geweest bent? Of durf je dat ook en plein public te vertellen?

[Siberienne]

Wat naar allemaal. Heb zelf het nodige meegemaakt met mijn husky met een rug/poot probleem, dat was geen hernia overigens. Goede ervaringen met chiropractie icm massage waarbij de chiropracter waar wij in 2e instantie kwamen ook de triggerpoints in de spieren van zijn rechter achterpoot onder handen nam.

Wat ik bij mensen met een hernia weet is dat eigenlijk de enige reden om snel te opereren is, als er neurologische uitval is. Voor de rest wordt er steeds mee ingezet op training. Wat me in jouw verhaal opvalt is de nadruk op rust. Uiteraard in de acute fase heel belangrijk maar wat ik bij Spot heb gemerkt is dat hij pas echt beter werd toen de behandeling gecombineerd werd met oefentherapie. En dat dan heel langzaam opbouwen uiteraard, niet meteen sprinten in mul zand. Wij zijn begonnen met bv stappen over stokken op de grond. Zou je eventueel wat kunnen beginnen met voorzichtige balans en coordinatie oefeningen? Tegelijk een mentale en fysieke uitdaging.
Een simpele oefening die ik van onze chiropracter heb geleerd en die heel weinig belastend is, is om een je hond te laten zitten (lukt dat wel goed?), 1 voorpoot te pakken tpv de elleboog, terwijl je naast de hond staat. Draai nu de poot rustig in kleine cirkeltjes, als het ware teken je een achtje met het voetje in de lucht. Dit is geen oefening die de voorpoot traint, maar een trigger voor het hondenbrein om "na te denken" over coordinatie. Zo blijf je in ieder geval zijn "bewegingsbrein" trainen.
En verder, heel veel sterkte gewenst en beterschap voor je maatje.

(PS ik heb er zelf wel eens over gedacht om hier een cursus te volgen: https://www.kynomassage.nl/opleiding-hondenmassage maar het is er nog niet van gekomen. Ik heb wel een hele leuke workshop Galen Therapy gevolgd met Spot waar we ook veel aan gehad hebben en bij hun een boek over honden masssage besteld dat ik wel heel duidelijk vind: http://www.caninetherapy.co.uk/ )

[tt-tjes]

Wat fijn dat je nu antwoorden hebt en een behandelplan. Wat voor plan stelde Maarten voor?

[Parelridder]

Hee, wat ongelofelijk fijn joh! Maar wat is nou het plan van Maarten, want dat word me niet echt duidelijk? Behalve dan de ontstekingsremmers.

Nah, dat is wat mij betreft al een heel plan in vergelijking met hetgeen we mee naar huis gestuurd werden door de orthopeed.. Ik had en heb enorme behoefte aan een nieuwe zet, in plaats van nóg langer te herhalen wat we al maanden doen (lijnrust met max. 4x30 min. wandelen, meer rust als klachten toe nemen, dagelijks diverse oefeningen ter correctie van waar ze de poot plaatst en balans/coordinatie, dagelijks div. soorten massage, periodes nsaid/previcox zonder resultaat, traumeel, supplementen..). Het advies "2 weken lijnrust en previcox" voelde afschuwelijk, want als dat al 4 mnd niet tot herstel leidt, waarom nu dan ineens wél? De beredenering was "Ze is te goed voor operatie en ze is te goed voor zwaardere medicatie". Enkele dagen eerder had dezelfde arts nog uitgeroepen dat ze toch echt geopereerd moest worden, wegens de duur van de klachten in combinatie met haar nog zo jonge leeftijd. Dat verbaasde en schokte mij toen enorm, ik wist niet beter dan dat dit alleen in echte nóód gebeurde, áls ze een hernia had. 'k Heb een week te pas en te onpas lopen janken n.a.v. dat bericht. Dus ik was lam geslagen toen ze ineens 'te goed' was om een andere behandeling te kunnen krijgen dan dat wat al 4 mnd. niet tot herstel leidt. Toen ik een week na de vermeende hernia & het operatie-advies van Maarten hoorde dat het [a] helemaal niet veroorzaakt werd door een hernia en er kennelijk 'zwaarder geschut' in gezet moest worden qua ontstekingsremmer, omdat het stomweg te lang duurt (en die tijdsduur deze behandeling rechtvaardigt) was ik giga opgelucht. Puur omdat we iets nieuw mogen proberen, niet in dit circeltje rond hoeven te blijven draaien, iemand die het ook niet acceptabel vindt. Een verademing! Dus het plan is om de huidige previcox kuur af te maken, dat gaat gelijk op met de periode dat de zweepslag in sterke mate zou moeten zijn hersteld (voor wat betreft de belastbaarheid tijdens aangelijnd lopen). Daarná mag ze dan - uiteraard indien nog steeds nodig - een korte kuur van een sterkere ontstekingsremmer. We praten het hoe & wat nog goed door in januari. Ik heb er alle vertrouwen in dat als dat óók niet (voldoende) werkt Maarten met ons verder zoekt.

[Parelridder]

Volgende week gaan we naar Maarten. Ik heb geen goed gevoel bij de door beide fysiotherapeuten als 'compensatie' aangewezen warme plek bij de schouders. Mijn eigen (súper goede) fysio vond het ook merkwaardig dat die warm was en zei een warme plek nóóit te behandelen voor duidelijk is wat daar aan de hand is. Alle behandeling die ze daar vanaf september tot nu kreeg, heeft er ook niets aan verandert. Ontstaan na de rugklacht, dus lijkt n.a.v. de rugklacht. Maar de rug gaat een stuk beter dan toen en het gangwerk is absoluut niet heel raar of zo, 'compensatie' lijkt nogal heftig in verhouding tot de klachten. Dat is Maarten met me eens, hij vertelde ter illustratie dat honden wiens poot geamputeerd wordt naar zijn ervaring eigenlijk nooit last krijgen van compensatieklachten. En dán heb je toch echt en hel ander gangwerk, ineens..
Enfin, m'n 'dreumes' gaat dus opnieuw onderzocht worden:
- De spierscheuring in de kuit (waarmee het allemaal begon, maar die pas na 7 mnd. herkend werd).
- De klachten in onderrug die veroorzaakt zijn door 'behandeling' door een dierenarts, slechts omdat ze (klachtenvrije..) 'scheefstand' vast stelde, toen ik kwam met een zere achterpoot. E.e.a. ook door de MRI beelden bevestigd: kracht op de rug, ca. 4 mnd. geleden.
- De pijn en warmte in het gebied van de schouders, wat sinds de rugklacht bestaat en middels chiropractie, massage en Previcox behandeld is, zonder resultaat.

Foto's van knie en rug + MRI (beelden en verslag) zijn er, kruisbanden/kniebanden zijn bij 2 gelegenheden onder sedatie onderzocht. Dus oorzaak in botten/gewrichten is met zekerheid uitgesloten. Nu nog vinden wat er wél aan scheelt en dan hopelijk gauw naar eindelijk, werkelijk herstel!!!! Zal een hele weg nog zijn, alleen al door die spierscheuring, de duur er van inmiddels en alle maanden lijnrust. Daardoor kán het niet anders dan nu nog zeker 4-5 mnd. duren. Maar goed, als we in ieder geval maar weer toe werken naar een eind aan dit hoofdstuk!!!!!!! Jemig, ze is piep jong, ze is straks gewoon een derde van haar leven aan het revalideren.. En waarom??? Dit had héél anders gekund, want het wás super onschuldig..

[Parelridder]

Woensdag zijn we bij Maarten geweest. Op advies van mijn eigen (mensen)fysio, had ik de schouderregio niet meer gemasseerd en in die periode nam de warmte al af. Het er vanaf blijven leek dus een goed advies. Overigens denk ik dat het aanvankelijke advies van massage wél heel goed was, want ze zat volledig vast na het excess van de door de 1e fysio opgedragen half-uur-door-mul-zand-stuiven.
Maarten heeft zowel de schouders, als de rug, als de achterpoten onderzocht. Voor wat betreft de schouders en rug had hij de verwachting dat dit middels tijd wel goed komt. In overleg - om het en beetje te helpen en zo veel mogelijk te voorkomen dat ze na de lange revalidatie t.a.v. de poot nog een zeurende klacht in de rug heeft die over had kúnnen zijn - krijgt ze een 2 weekse, stapsgewijze aflopende prednisonkuur. Deze kan wegens lengte geen negatieve effecten veroorzaken, maar wel net een zetje in het herstel bieden. Ik hóóp daarna weer haar reguliere bewegelijkheid terug te zien, die vooralsnog niet volledig hersteld is. Met dank aan de orthomanueel dierenarts die dit veroorzaakte, toen ik haar vroeg naar onderzoek van de achterpoot

Maarten stelde moeiteloos vast waar de pijn in de achterpoot exact zat. Jemig mensen, 5 maanden artsen, hoog aangeschreven fysiotherapeuten en zelfs herhaaldelijk naar de orthopeed. Rontgenfoto's, MRI... En ik heb stééds gezegd "Het zit in de POOT! Die rug bestaat slechts sinds er een knal op gegeven is in het kader bekken recht zetten, vanuit de gedachte dat ietsje ongelijkheid/scheefstand per definitie een probleem is..". De MRI van de rug ging ik met zeer gemengde gevoelens in: goed om te weten wat er (letterlijk) verknald is, maar persoonlijk leek mij een MRI van de POOT zinvoller.. Maar wat doe je, als leek, je volgt de specialist. Als zij zegt dat er in de poot verder niets te onderzoeken valt, het persé wel uit de rug moet komen, dan rest je niets dan een kostbare MRI in te gaan, een uur narcose.. Om reeds voorafgaand te horen dat ze een hernia operatie adviseert. Ik ben zó bang en bezorgd geweest!! Als Maarten tijdens zijn telefonisch spreekuur het MRI verslag niet voor me vertaald had, was ik nog steeds in de bonen geweest..
Enfin, hij onderzocht dus de poot en vergeleek de reacties van Daantje op hetzelfde onderzoek aan de andere achterpoot. De pijn bij volledig strekken (eveneens stééds met klem benoemd bij alle voorgaande onderzoeken) was één van de dingen die hem opviel. Hij drukte op een plekje bij de knie, waarop ze krijste van pijn en pissig om keek. Dat is verre van Daantjes gebruikelijke gedrag, dus zo duidelijk als wat. Hierop maakte Maarten een foto van de knie (zoals de orthopeed al herhaaldelijk deed, duur geinterpreteerd door een radiologe) maar dan vanaf een andere positie, namelijk met haar poten gestrekt naar achteren. Hierbij werd zichtbaar wat haar ál die tijd klachten veroorzaakte: de laterale fabella is onevenredig groot, op basis van oud trauma. Dit botje zit aan beide zijden van de knie en aan de binnenkant normaal van vorm en grootte, terwijl aan de buitenkant een groter en anders gevormd einde zichtbaar is. Zo'n vorm een formaat ontstaat als het bot zich na trauma herstelt. En de vermoedelijke oorzaak van de klacht past helemaal bij dit trauma.

De fysiotherapeute - waar we gisteren/vrijdag op controle geweest zijn - had van dit probleem nog nooit gehoord. Ze had het ingebracht bij een vergadering van dierfysiotherapeuten op donderdag en ook daar had niemand er ook van gehoord. Ze heeft tijdens onderzoek/massage voorzichtig gechecked of Daantje idd reageert op die plek: ja.. Ook merkte ze vervolgens op dat ze tijdens massage van de spier aan de binnenzijde van de poot ook onbewusthaar hand beweegt over de buitenzijde. Reactie op die massage was bij nader inzien dus op het prikkelen van dat botje en de banden daaraan. Gebruikelijk onstaan er bij dergelijk trauma scheurtjes in banden/pezen, dat vergt laaang herstel én een hel voorzichtige opbouw in beweging daarna. Dat laatste is niet gebeurd. Op aanwijzing is ze toen ze slechts een half uur achtereen aangelijnd wandelen kon, maar de rug minder pijnlijk geworden was, weer vrij gelaten. Zeer kort, een strak schema, maar Daantje is een wervelwind, riem af = sprinten. Dat heeft volgens Maarten de irritatie van de pezen weer aangejaagd, waarmee we terug bij af zijn. Was dit veel eerder gediagnosticeerd, dan had een cortison injectie ter plaatse veel goed kunnen doen, maar dat is na zo veel tijd niet zinvol meer (dwz, de meningen onder artsen zijn verdeeld, maar dit is Maartens opvatting). Nu rest ons niets dan opnieuw (oftewel, nog steeds) 3 mnd. lijnrust, max. en half uur per wandeling en ook zéker voldoende in beweging blijven. Pertinent niet springen, niet in mul zand lopen, geen hellinkjes op (al wat we van fysio 1 na 10 dgn gedurende een half uur p.d. moesten) Want géén kracht zetten! Gewoon wandelen, als het de stijfheid niet doet toe nemen of (tzt) terugkeren, mag ze tzt in een zacht drafje. Nooit langer dan een half uur de komende 3 mnd. Daarna voorzichtig en geleidelijk de duur van de wandeling opbouwen. En als dat tenslotte een uur per wandeling kan, mag er vertrouwd worden dat ze voldoende hersteld én op krachten is, voor het hervatten/opbouwen van haar reguliere beweging.
Ik heb een super goede hondenloopband gekocht, zodat ze tzt kan draven zonder te gaan sprinten: kalm drafje van 7-8 km.p.u. Daarnaast is het voor mij niet haalbaar haar enkele malen een uur per dag aangelijnd te laten lopen door de wijk en daarnaast ook nog de beiden anderen het bos mee in te nemen.
De loopband heb ik gisteren geintroduceerd en is nu al bijzonder geliefd bij m'n 'dreumes', dus dat zal wel gaan lukken. Maarten was erg enthousiast over de optie loopband, dit was helemaal perfect voor de opbouw die ze nodig heeft, dus blij dat ik die keuze maakte.

Voor de rugklacht blijft ze onder controle van haar fysiotherapeute, in een lagere frequentie omdat behandeling er van al 2 keer niet nodig is geweest. Deze fysiotherapeute stelde na het gesprek en onderzoek van gisteren vast hoe ze onbewust dat ene botje aan raakt bij massage van de spieren én vertelde dat ze voortaan dat botje bewust mee gaat nemen in haar onderzoek van honden. Dat vind ik een tóp reactie (na aanvankelijk ongeloof) op deze ervaring!
Ik vind dit dan ook vooral een behoorlijke misser van de eerdere artsen en orthopeed (die notabene bij 2 bezoeken foto's van de knie maakte, maar nooit vanuit de positie waarop dít te controleren is, je zou zeggen dat je in tweede instantie iets anders bekijkt, zéker als je de vinger letterlijk op de zere plek gelegd hebt..!).

[Lizzy]

Zo dan.... Dit is lekker . En als dit allemaal eerder was gediagnosticeerd, had je vandaag al uit de problemen met haar geweest en niet zo achterlijk veel geld kwijt zijn geweest . Ik ging een klacht indienen, dat kan ik je wel vertellen! Wat een misser (op misser op misser - dat gevoel heb ik wel vaker hoor, als ze eenmaal de mist in gaan, blijven ze met z'n alle de mist in gaan totdat er 1 dierenarts is die het licht ziet) . Je bent wel mooi de l*l zeg, met dit bewegingsschema. Maar een loopband is volgens mij echt de aller, allerbeste oplossing!! Jeetje, gaaf dat je die gekocht hebt! Welke heb je gekocht?

Nou, succes met je meis. Over een paar maanden is ze weer helemaal als nieuw

[tt-tjes]

Wat ontzettend fijn dat je nu echt weet waar het aan ligt en dat je gericht kunt gaan revalideren. Maar idd wat een ontzettende misser van de specialisten.

[Parelridder]

Over de loopband heb ik een nieuw topic geopend. Misschien eens handig: http://www.barfplaats.nl/forum/viewtopi ... 2&t=131352