- do 21 jul 2011, 10:00
#2064414
Vanochtend hebben we de DA gesproken en zij komt aan het eind van haar lange werkdag hier langs voor de euthanasie.
Als je Borke ziet liggen en bewegen dan weten we dat het een goede beslissing is, hij is echt heel ziek, al lijkt de pijnstiller goed te helpen.
En dan hoort Sofi wat, slaat aan en komen ze samen aanrennen, of er niets aan de hand is.
Adrenaline doet veel voor een hond.
Sofi moet dus maar in de werkkamer wachten totdat Borke is ingeslapen en dan laten we haar daarna er bij.
Dan kunnen we ons in rust wijden tot het afscheid van Borke.
Jullie ervaringen helpen ons om beslissingen te nemen en we hebben afspraken gemaakt met het crematorium.
We hebben nu toch besloten om vanavond Borke zelf naar het crematorium in Stompwijk te brengen, Sofi nemen we mee.
Borke leggen we dan op de achterbank (met onderlegger) en Sofi zal dan haar eerste rit alleen achterin de auto doen.
Borke wordt dan meteen gecremeerd, we gaan met Sofi een eind lopen en halen dan de as op.
Die strooien we dan vanavond uit in de tuin, op alle plekjes waar Borke altijd de tuin liep te vervuilen, zo geven we hem terug aan de natuur.
Mijn klant afspraak heb ik om 'persoonlijke redenen' afgebeld en op kantoor nemen ze zoveel mogelijk voor me waar. Dan kan ik lekker vaak bij Borke kijken en even met hem kroelen, jullie berichtjes lezen en hier wat zitten snotteren.
Tussendoor dan voor de zaak wat telefoontjes plegen en mailen.
Deze week en vorige week heb ik al heel veel overgewerkt, dus dat compenseer ik nu.
Borke ligt weer bij ons, Sofi ook.
Zijn lichaam ziet er vervormd uit als hij ligt, hij ligt in houdingen waar hij nooit in lag.
Borke ging altijd graag op zijn zij liggen, maar ligt nu meer op zijn buik.
Het is moeilijk om zo snel en plotseling afscheid van hem te nemen, maar het is nog moeilijker om hem zo te zien aftakelen.
Borke die altijd zo graag overal bij was, haantje de voorste, altijd vooraan bij de actie.
In zijn koppie wil hij dat nog steeds, maar het lukt allemaal niet meer.
Hij is moe...
