Anna Penta schreef:
Bedankt voor de meeleving aan de laatste twee posters. Ik heb weer een beetje zitten lezen in dit topic, ben er nog dagelijks mee bezig, herinneringen, maar probeer de gebeurtenis zelf te verdringen want dat is te pijnlijk. Wel begin ik me dit af te vragen: hoe gaat het stikken in z'n werk? Schiet er dan een stuk in de luchtpijp? Want als er voedsel in de slokdarm vastzit, hoeft dat toch niet tot stikken te leiden? En kan het zo zijn dat de ene hond gevoeliger is voor stikken dan de andere doordat ie een nauwere slokdarm of luchtpijp heeft? Zomaar wat dingen die door me heen gaan...
ja ik kan mij erg goed voorstellen dat je prop vol met vragen zit. Ik kan niet op alles een antwoord geven maar kan jou wel vertellen wat ik weet. het stikken op zich kan zijn dat iets in de luchtpijp is geschoten en daardoor de luchtweg blokkeerd, en als het net zo zit dat het niet meer er uit gehoest kan worden of er uit kan door kokhalzen, dan heb je een probleem... stikken dus. Het kan ook zo zijn dat een toevallige slik actie net fout gaat en daardoor blijft steken achter in de keel en zodoende de lucht pijp afsluit, alle stikken is namelijk de luchtpijp afsluiten waardoor er geen lucht meer kan passeren.
En is de een meer gevoellig dan de ander, ja helaas is dat wel zo. Je zie dat honden die een afwijkende bouw hebben, zeg maar te korte iets hier en te brede iets daar of een te slappe slokdarm of een... nou je begrijp het wel, een afwijkende bouw van zeg maar wat wij normaal zullen noemen, die kunnen soms makkelijker stikken, zo heeft een vriendin van mij een engelse buldog die ook een aantal keren heeft gestikt in een kauw staafje van een of andere aard, hij is daar kennelijk meer gevoellig voor, zijn huisgenoot ook een engelse buldog heeft nog nooit gestikt, maar blijkbaar hoor je het iets vaker bij dat ras... dat wil absoluut niet zeggen dat engelse bulldogs altijd stikken of de enige zijn die daar gevoellig voor kunnen zijn. Nee, dat hoor je mij niet zeggen, maar het is maar een voorbeeld. Al wat jij voor jezelf kan doen is nagaan of jij iets anders had kunnen doen, voor de toekomst dan, zo niet, dan zal jij je hoe moeilijk het ook is er gewoon bij moeten neerleggen. Nogmaals, mijn bedoelling hiermee is zeker niet om iemand op de kast te jagen of angstig te maken, en ik vindt dat jij jezelf zeker niets moet verwijten, ik vindt het knap dat jij er over nadenk en kritisch vragen durf te stellen, wat mij betreft een teken van een goede hondenbaas. Weereens, heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet
