[Hitam]

Nee, hij plast zoveel door de dexamethason. Dat is een soort prednison en dat hebben ze gegeven omdat ze hebben zitten wroeten in ontstoken darmen en daar kunnen de ontstekingen nog veel heftiger van worden. Dit kalmeert de ontsteking en zwelling enigszins.

[Malamoods]

Bedankt Hitam!

Ik laat hem tussendoor extra uit. Hij kan niet zo lang lopen, dus loop ik vaker korte rondjes met hem.... Weinig sneeuwpret voor ons.... En dat met een poolhond!

Rachel.

[Laura2004]

Bedankt Hitam!

Ik laat hem tussendoor extra uit. Hij kan niet zo lang lopen, dus loop ik vaker korte rondjes met hem.... Weinig sneeuwpret voor ons.... En dat met een poolhond!

Rachel.

Aah echt sneu zeg Ik hoop echt dat er gauw een oplossing gevonden wordt, want dit is niks Sterkte

[conleeuw]

Gelukkig ben jij goed ontvangen en behandeld, heerlijk dat ze rekening houden met het baasje. Dexamethason is net als Prednison een coritcosteroide, wordt bij de mens ook wel gebruikt bij ziekte van Crohn en veroorzaakt net als Prednison meer drinken en dus meer plassen en bij de mens zeker ook gewichts toename Ik hoop dat hij snel hersteld van deze onderzoek, nu nog afwachten op de bioptie resultaat. Sterkte ermee.

[Charlie Angel]

Sterkte. Ik blijf voor je duimen dat er iets zinnig uit komt en waar goed iets aan te doen is.
Wel fijn dat je daar zo goed geholpen bent.

[Malamoods]

Ik heb weer effe een vraagje....

Op pagina 5 van dit topic (bij info P.L.E.) staan een aantal ziektes genoemd... Horen deze ziekten (PLE, IBD, Crohn, etc.) tot de (chronische) darmaandoeningen, tot de auto-imuumziekten, of tot een andere "categorie"? Weet iemand dat?

Rachel.

[Hitam]

Dit zijn in elk geval allemaal chronische darmaandoeningen. Sommige daarvan kunnen een auto-immuunachtergrond hebben, maar dat is lang niet altijd zeker.

[Malamoods]

Goed, dan weet ik dat...

Vanmiddag moest ik even weg en heb Lex meegenomen (hij heeft dus niet gewandeld). Op de terugweg in het autootje begon hij wat onrustig te doen en werd wat zeurderig. Ik dacht nog dat hij plassen moest ofzo... We waren twee minuten van huis, dus hebben we hem eruit gehaald en ben ik de laatste paar minuten gaan lopen. Lex inderdaad vreselijk geplast (alweer). Toen werd ik ongeveer voortgesleurd, hij trok ontzettend. Was geen contact meer mee te krijgen. Met galopsprongen (ik liep stapvoets in aardig wandeltempo en moest echt op mijn remmen) trok hij vooruit, af en toe happend naar zijn buik. Hij begon te krijsen en het leek er sterk op dat hij moest poepen. Maar ja, dat moet natuurlijk bij dat ene grassprietje een paar meter verder op... Iedereen die langsliep keek om en ik wist effe niet wat ik ermee aan moest, ben maar gewoon rustig geleven. Eindelijk ging hij poepen en toen werd ik vervolgens vooruit gesleurd naar huis (meneer vond dat het etenstijd was). Als ik zijn voer pak (of eigenlijk daarvoor al) zie je echt de adrenaline door zijn lijfie gieren. Hij blijft keurig zitten (omdat ik hem dat heb aangeleerd), maar hij krijgt er steeds meer moeite mee. Hij moet zich bedwingen om die pak niet uit mijn handen te sleuren, of me omver te springen.... Eenmaal gegeten likt hij nog lang na en gaat uiteindelijk drinken en valt dan weer in slaap.....

Rachel.

[Laura2004]

Goed, dan weet ik dat...

Vanmiddag moest ik even weg en heb Lex meegenomen (hij heeft dus niet gewandeld). Op de terugweg in het autootje begon hij wat onrustig te doen en werd wat zeurderig. Ik dacht nog dat hij plassen moest ofzo... We waren twee minuten van huis, dus hebben we hem eruit gehaald en ben ik de laatste paar minuten gaan lopen. Lex inderdaad vreselijk geplast (alweer). Toen werd ik ongeveer voortgesleurd, hij trok ontzettend. Was geen contact meer mee te krijgen. Met galopsprongen (ik liep stapvoets in aardig wandeltempo en moest echt op mijn remmen) trok hij vooruit, af en toe happend naar zijn buik. Hij begon te krijsen en het leek er sterk op dat hij moest poepen. Maar ja, dat moet natuurlijk bij dat ene grassprietje een paar meter verder op... Iedereen die langsliep keek om en ik wist effe niet wat ik ermee aan moest, ben maar gewoon rustig geleven. Eindelijk ging hij poepen en toen werd ik vervolgens vooruit gesleurd naar huis (meneer vond dat het etenstijd was). Als ik zijn voer pak (of eigenlijk daarvoor al) zie je echt de adrenaline door zijn lijfie gieren. Hij blijft keurig zitten (omdat ik hem dat heb aangeleerd), maar hij krijgt er steeds meer moeite mee. Hij moet zich bedwingen om die pak niet uit mijn handen te sleuren, of me omver te springen.... Eenmaal gegeten likt hij nog lang na en gaat uiteindelijk drinken en valt dan weer in slaap.....

Rachel.

Ik vind dit echt heel erg sneu voor Lex Hij voelt zich echt rot. Ik kan me voorstellen dat je heel erg graag wil weten wat er met hem aan de hand is, want dit is echt niks Hij zou gewoon lekker moeten genieten. Ik hoop echt dat het een beetje een positieve uitslag is en dat het goed te behandelen is, zodat hij weer kan gaan genieten. Echt balen dit

[Helen]

Wat afschuwelijk Rachel....he wat heeft hij toch.... Ik zal voor je duimen dat snel bekend wordt wat hij heeft!

[Ejka]

Goh wat erg voor jou en Lex. Veel sterkte!!

[Nelly]

Jeetje wat een ellende voor jullie en Lex. En dan dat lange wachten op de uitslag! Ik wist trouwens niet eens dat een hond ook Crohn kon krijgen. Weer wat geleerd dus. In ieder geval voor jullie allemaal heel veel sterkte, en vooral voor Lex natuurlijk!

[tieneke]

Beterschap voor Lex,wat rot dat je nog niets weet.

[Laura2004]

Hoe gaat het vandaag eigenlijk met Lex?

[Malamoods]

Dank jullie wel voor al die lieve steunbetuigingen!

Lex hou ik heel rustig en hij lijkt enigzins op te knappen gelukkig. Hij slaapt nog wel veel, maar al minder dan hij deed. Hij slingert niet meer raar, heeft gelukkig geen diarree en in zijn koppie wil hij van alles ondernemen. Hij is druk en onstuimig en kan duidelijk zijn ei niet kwijt... Een beetje een dilemma, want ik wil niet dat hij energie verspilt en weer in elkaar klapt, maar wil ook niet dat hij zichzelf verliest in verveling of enthousiasme. Als we gaan wandelen is hij of niet vooruit te branden, dan is hij echt zo mak als een lammetje, of hij stuitert er vrolijk op los en er is geen land mee te bezeilen. Dan ziet, hoort en ruikt hij alles en wil overal zo snel mogelijk naar toe. Reageert dan ook op prikkels, die hij eerder (door training) links kon laten liggen. Het lijkt wel op een energie-uitbarsting die hij dan even heeft. Daarna gaat de stekker er weer uit en moet hij echt weer aan de oplader.....
Hij blijft heftig op eten reageren lijkt ook wel erger te worden (ligt misschien aan de medicatie die hij heeft gehad?). Heb het idee dat hij ook weer is afgevallen, maar heb nog niet gewogen, dus weet het niet zeker.

Het wachten wordt nu echt vervelend. Allerlei hersenspinsels dwarrelen door mijn kop en ik moet opletten mezelf er niet gek mee te maken. Aan de ene kant hoop ik gewoon op een duidelijke diagnose (want daar kan ik wat mee), zodat we over kunnen gaan op een goede behandeling. Anderzijds vind ik het doodeng om te horen dat hij wat mankeert. En als hij dan wat mankeert, hoop ik dat het duidelijk is wat het is en niet iets vaags als: waarschijnlijk heeft hij dit of vermoedelijk moeten we het zoeken in de hoek van dat.... Die vaagheden vind ik het aller moeilijkste... Ben bang voor een lang en moeizaam zoekproces naar de juiste behandeling...

Ondertussen wacht ik nu al een week op de uitslag van het ontlastingonderzoek, maar nog steeds niets gehoord. Ik had al naar de da gebeld, maar die reageerde al vrij geïrriteerd en herinnerde me er even fijntjes aan dat de afspraak was dat zij mij zouden bellen als ze wat wisten..... Hopelijk komt het vandaag dan eindelijk binnen, want ik heb de internist beloofd voor morgenochtend de uitslag door te mailen, dat wordt lastig als ik die dus niet heb.... Hopelijk kan hij al wel uitslag geven van de biopten en de endoscopie, anders moet ik nog langer wachten!

Ook blijf ik maar malen over die endoscopie... Vragen in mijn hoofd als: wat betekend die hoeveelheid wit schuim/slijn in zijn darmen? Zou dat "opgeslagen eiwitten" kunnen zijn? Of is dit een theorie die nergens op slaat? En hoe kan het dan dat hij datzelfde spul weleens braakt? Komt dat dan helemaal uit de dunne darm? Waarom zijn er lichte verwijde lymfe vaten? Duidt dat op iets ernstigs? Zo ja, wat? P.L.E? En waarom exessief bloedverlies bij bioptname? Allemaal vragen waar ik toch nu geen antwoord op kan vinden en hoe meer ik te weten kom, hoe meer vragen er komen.... Ik zal geduld moeten hebben, mezelf moeten vermannen en al mijn vragen maar even moeten bewaren tot later....

Ik heb in elk geval gevraagd of Erwin ons bij de behandeling zou willen begeleiden. Dat wil hij, dus ik blijf goede hoop houden....

Rachel.