Gisterochtend overleg gehad met mijn dierenarts. Als zo'n aar er net inzit kunnen de meeste dierenartsen zo'n aar met een autoscoop wel verwijderen. Zo'n aar kruipt als ie eenmaal binnen is altijd verder door en nooit de weg terug. Hij blijft een constante jeukprikkel afgeven waardoor de hond blijft niezen. Als de aar eenmaal langere tijd zit dan kan hij alleen dmv rhinoscopie (rhino= neus, scopie=kijken) worden verwijderd. Dat moet altijd onder narcose.
Als een aar er langer zit dan kan het zo zijn dat doordat de aar verder naar achter kruipt hij in de keel terecht komt en wordt uitgespuugd of waarschijnlijker doorgeslikt. Hij is dan nat en week geworden door het vocht in de neusholte en wordt goed verteerd door het maagzuur in de maag.
Nadat de aar zaterdagavond in z'n neus kwam heeft Rein 5 minuten enorm lopen niezen, en daarna een beetje tot zondagochtend. De zaterdagnacht was eigenlijk gewoon rustig, zondagochtend heeft ie tijdens de ochtendwandeling weer even flink lopen snuiven.
Rein heeft vanaf zondag 10.00 uur uberhaupt niet meer geniest en een rhinoscopie moet onder algehele narcose plaatsvinden. Het is hoogstwaarschijnlijk zo (omdat ie geen jeukprikkel meer heeft, hij niest en snuift niet) dat de aar via zijn neus in zijn keel is terechtgekomen en doorgeslikt. Ik kies er niet voor hem onder narcose te laten gaan om te zoeken naar iets wat er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet meer zit.
Dus, de rhinoscopie waarvan ik helemaal was uitgegaan is niet doorgegaan. Rein is prima (op een kapot voetkussentje na, maar da's iets anders) maar het uitniezen van zo'n aar kan eigenlijk niet. Als je zo'n aar oppakt en je wrijft met je vingers heen en terug, dan voel je dat dat aan 1 kant echt heel lastig/niet gaat. Er zitten nare weerhaakjes aan die maken dat ze alleen vooruit kunnen en niet achteruit.
Dank voor al jullie medeleven
